Sameiningin - 01.12.1917, Blaðsíða 18

306
geta notið fegnrðar náttúrunnar. Liðu svo tímar þar til
hann var orðinn nítján ára að aldri.
Kom þá fyrir atvik nokkurt, sem hafði mikil áhrif á
alt líf hans. Hann varð ástfanginn af stúlku af göfugum
ættum og voru foreldrar hennar útlagar frá Florence.
(ítalía var þá alt ein smáríki, hvert um sig óháð). Var faðir
stúlkunnar ófáanlegur til að gefa samþykki sitt til ráða-
hagsins. Virðist sem neitunin hafi staðið af ættardrambi
einungis og var honum sagt með miklum þjósti, að ekki gæti
komið til nokkurra mála að nokkuð af Savonaróla-ætt fengi
að giftast inn í Stross-ættina, en það var ættamafn þessa
rembiláta manns.
Er sagt að þessi vonbrigði hafi haft svo mikil áhrif á
Savonaróla, að hann hafi varla verið mönnum sinnandi í
langa tíð. Fékk hann nú enn meiri óbeit á glaumi og léttúð
heimsins en áður. Fór honum þá að koma til hugar, að
gefa sig allan við málefnum Drottins. En að gera það ein-
ungis vegna þess að hann hafði skömm á hinu almenna létt-
úðarfulla lífi og að hann sjálfur hafði orðið fyrir vissum
vonbrigðum, það fanst honum ekki hafa getað komið til
mála. Einhverjar betri ástæður varð hann að hafa til að
helga jafn göfugu málefni alt líf sitt og krafta. Hann
vissi af sjálfum sér efagjörnum, og fanst sem hann að öllu
leyti væri óhæfur að gerast þjónn Drottins. Er mælt að
bæn hans um þessar mundir hafi stöðugt verið: “Drottinn,
sýn sál minni þann veg, sem eg á að ganga”. Gekk svo um
hríð, að ráð hans var alt á reiki. par kom þó, að hann fékk
ráðið hvað gera skyldi. Savonaróla var við messu í bænum
Faenze árið 1474. Undir prédikun var sem nýtt ljós rinni
upp fyrir sálarsjón hans. Fékk hann nú sterka vissu um
köllun til starfs í víngarði Guðs og ákvað þar og þá, að gefa
sig allan við því málefni.
Frá Faenza til Bologna er um 30 mílur enskar. Var
þar klaustur heyrandi til Dominica-reglunni. pangað fór
nú Savonaróla, fékk inngöngu í klaustrið og lét síðan föður
sinn vita hvar komið var.
Tók nú Savonaróla að lesa hin helztu rit guðfræðing-
anna af miklu kappi. Fanst honum mest til um rit skóla-
manna Ágústínusreglunnar. Við lestur þeirra rita og lestur
heilagrar ritningar, eignaðist hann algerlega fulla vissu um,
að vegur sáluhjálparinnar væri einungis í Jesú Kristi, og
ekki á neinn annan hátt. Gerðist hann nú mjög einbeittur
og sterkur trúmaður, en jafnframt frábærlega auðmjúkur.
Sóttist eftir að gera þau störf, sem lægst þóttu. Skyldi