Sameiningin - 01.12.1917, Blaðsíða 21

309
pegar Lorenzó var frá, reyndi sonur hans, Pieró að
nafni, að g-erast einvaldur. En hann var maður lítt fær og
illa þokkaður. Réði nú Savonaróla öllu í borginni. Varð
Elorence á skömmum tíma fyrirmynd allra borga í trú,
siðgæði og öllu því er heyrir til kristilegra dygða. pykir
vafamál, ihvort nokkurn tíma hafi verið til heimkynni á
jörðu, þar sem kenningum frelsarans hafi verið jafn vel
íylgt í orði og athöfnum, eins og gert var í Florence um
þessar mundir.
(FramK.)
RADDIR FRÁ ALMENNINGI
Dellcl þessa annast séra G. Guttormsson,
---- &
JÓLIN.
Bftir hr. Magnús Ingimarsson.
Enn einu sinni eru jólin í nánd. Sumir segja, aS jólin sé til
Vor komin lengst aftan úr niödimri heiöni, en þaö gjörir ekkert til
þótt svo væri. Því aö síöan kristin kirkja var til á jörðinni, hafa jól
veriö haldin í minningu þess, að Jesús Kristur, frelsari mannkynsins,
fæddist. Eg býst við að menn fari nú að tala um jóla-undrið, páska-
undrið, hvítasunnu-undrið, og svo, framvegis. Mér fellur þetta orð
einhvern veginn hálf-illa, þegar um dýpstu og háleitustu helgidóma
Guðs er að ræöa. Það lætur mér í eyrum, eins og blásið sé til hátíða-
brigða í lélega hljóðpípu úr málmi einhverjum. Eg segi þetta af
því að mér finst það vera svo, en ekki af því eg sé að saka menn um
há'lfvelgju eða hræisni. Bg get þess til, að sumum nýtízkumönnum
finnist eg vera heilli öld á eftir minni samtíð. Þeir um það. Eg má
óhætt segj a með skáldinu:
“Frá mínu sjónarsviði
eg sjá verð ait og meta”.
Á æskuárum mínum v'ar lotningin í hugum fólks ákaflega djúp
og innileg fyrir jólaJhelginni, að því er séð varð, og jólanóttin var
ætið nefnd “njóttin helga”. Þjá máttu börnin ekki spila, né sýna af
sér nokkurn annan leikaraskap. Eg fæ ekki betur séð, en að þetta
sé nú að mestu leyti gjörbreytt. Nú virðist léttúð og Skemtanafýsn
•og ýmislegt fánýtt prjál skipa öndvegi í huga fjöldans. Nú ver'öur
sannrar lotningar lítið vart hjá almenningi.
Þegar skapari vor og frelsari >kom íklæddur mannlegu holdi nið-
ur á þessa syndspilfu jörð, til að endurreisa fallið mann'kyn, þá er