Sameiningin - 01.12.1917, Blaðsíða 16

304
aldrei bera ávöxt ef rótin væri skorin frá stönglinum, eins
“deyja” góðverkin ef trúin veitir ekki gróðrarmagnið.
B: Fyrirgefning og sáluhjálp verður þá ekki neitt
nema trúin framleiði góðverk?
A: Trúin er ekki sönn nema hún hafi áhrif á fram-
ferði mannsins. En vér verðum að athuga það, að góðverk
vor geta aldrei áunnið oss fyrirgefningu synda vorra, vegna
þess, að þau eru aðeins skylduverk, og á hinn bóginn verðum
vér að taka til greina veikleika vorn, að vér getum ekki lifað
fullkomnu lífi hér í heimi. Fyrirgefningin liggur í breyt-
ingu hugarfarsins, fyrir áhrif heilags anda, sem framleiðir
trú á Jesúm Krist.
Til þess að gera þá fyrirgefningu Guðs skiljanlegri,
vil eg taka dæmi: — Einhver hefir gert þér mjög rangt til
og valdið þér óþægindum. pú getur ekki fyrirgefið honum,
í fylsta skilningi þess orðs, meðan hann heldur áfram að
gera þér rangt, af því að hann finnur ekki til þess, að hann
þarfnist neinnar fyrirgefningar. En óðara en þú veizt, að
hann iðrast þess að hafa gert þér rangt, og að hann vill bæta
fyrir það eins og hann getur, þá fyrirgefur þú honum af
hjarta, þú verður vinur hans og alt, sem á undan er gengið,
er sem gleymt. pú mundir líka fyrirgefa honum og elska
hann, þó að hann hefði aldrei tækifæri eða getu til þess að
gera neitt fyrir þig til að bæta fyrir brot sín. Ef hann bæði
þig fyrirgefningar á dauðastund sinni, þá mundir þú fyrir-
gefa honum og dæma hann vin þinn, elska hann sem vin
þinn. — petta er fyrirgefning frá þinni hálfu gagnvart hon-
um og afturhvarf frá hans hálfu gagnvart þér. Ef þú fyr-
irgefur honum ekki, þá væri hann ekki réttlættur gagnvart
þér, og ef hann hefði ekki iðrast, þá hefðir þú ekkert tæki-
færi til að fyrirgefa honum, af því að hann vildi ekki þiggja,
fyrirgefningu þína.
pannig er afstaða vor til Guðs. Vér getum ekki komist
í sátt við skapara alheimsins nema fyrir fyrirgefningu hans,
og íyri'rgefning hans er aðeins því skilyrði bundin, að vér
iðrumst, finnum til synda vorra og viljum af einlægni bæta
ráð vort. Jaínvel á dauðastundinni getur syndarinn öðlast
fyrirgefningu Guðs, ef hann iðrast, án þess hann hafi gert
nokkurt góðverk. Er þá ekki auðsætt, að hann er réttlættur
aðeins af trú? Ef Guð breytti við manninn eingöngu eftir
því, sem maðurinn verðskuldar fyrir góðverk sín, þá væri
maðurinn dæmdur til hegningar. Réttlæti Guðs er mann-
inum ekki nóg til þess að ávinna honum eilífa sælu og full-
komnun. pað getur hann ekki öðlast nema fyrir náð Guðs.