Sameiningin - 01.08.1909, Qupperneq 7

i6y
sjálfum lízt, ef það kemr í bága við það, er þeir bafa
skuJdbundið sig til að kenna sem prestar kirkjufé-
lagsins.
1 þetta sinn ætJa eg ekld að fara fleiri orðum um
þessa „Breiðablika4 ‘ -grein. En tekið skal það fram að
síðustu, að ólíklegt þykir mér það, að fylgi leikmanna fá-
ist bezt með því að flytja þeim ósannar sögur um ágrein-
ingsmálin, árétta sögurnar svo með öfgum og stóryrð-
um, til þess að œsa tilfinningarnar, en skerða skynsem-
ina, svo að menn láti leiðast til stórræða áðr en þeir eru
bónir að átta sig og kynna sér náltvæmlega það, sem á
milli ber.
Að beita þeirri aðferð við leikmenn til að ná fylgi
þeirra er að sýna þeim óvirðing.
Hvað lízt mönnum ?
Staðfesting lærisveinanna.
Prédikan, sem séra Guttormr Guttormsson flutti í
Fyrstu lút. ldrkju í W.peg sd. (5. e. trín.)
11. Júlí 1909.
Texti: Lúlí. 5, 1—11 (fiskidráttr þeirra Pétrs).
Mikilvæg og ógleymanleg stund í lífi bvers sann-
kristins kirkjumanns er ferming hans eða staðfesting;
sú stund, er liann í bjartans alvöru segir skilið við
liverflyndi sitt, og ásetr sér að verða staðfastr læri-
sveinn Jesú þaðan í frá til æfiloka. Lúterska kirkjan
ætlast til, að slík stund renni upp í lífi livers kristins
ungmennis; og hefir liún því gjört ferminguna að á-
kveðinni kirkju-aihöfn, er fylgja skuli kristilegri upp-
frœðslu. Því miðr er fermingar-athöfnin allt of oft
ekkert annað en dauðr bókstafr; en hugmyndin, sem til
grundvallar liggr, er eins sönn og fögr fyrir því. Án
sannarlegrar staðfestingar hjartans í Kristi getr eng-
inn orðið sannr lærisveinn hans, hvað sem ytri athöfn-
inni líðr.
Það er þessi sannleikr, sem oss er leiddr fyrir sjón-
ir í guðspjalli því, sem nú sértsaklega er um að hugsa.