Atli - 01.06.1944, Blaðsíða 2

‘er viljákrafti okkar og áhuga alvarlegur prófsteinn. Að dvelja hér
árum saman eftir að hafa lokið námi, og eyða beztu árum æfinnar við
störf sem eiga lítið skylt við ísl. atvinnulíf, skapar þá hættu að
viö gleymum því hversvegna við fórum utan, og hvað vxð ætluöum aft
gera að lífsstarfi okkar.
En við megum ekki láta umhverfið sljóvga okkur og villa okkur
sýn. Viö megum ekki láta berast með straumnum og missa með því mark-
miði okkar. Reynum því að treysta okkar félagsskap sem er bezta
vopn okkar gegn undanhaldi og missi góðra áforma. Fundarstarfseminni
þurfum við að halda 1 horfi, og nú eftir að við höfum ráðist i út-
gáfu þessa blaðs, verðum við sífelt að reyna að finna eitthvað í
daglegu lífi okkar og verkahring sem getur haft þýðingu fyrir ísl.
landbánað, og skrifa um það í blaðiö.
Ef við gerum þetta af einlægni og dugnaði þá vænti ég þess að
blaðið hjálpi okkur til þess að varðveita æskuásetninginn: að unna
sér ekki hvíldar í baráttunni fyrir betri lífsskilyrðum i sveitum
landsins og um leið bættum þjóöarbúskap og aukun menningarlífi í
landinu. -o-o-o-o-o-o- Hjalti Gestsson.
NOKKUR QRD VIDVÍKJAHDI TILLÖGUM BUHADARÞIHGS
í heimilisidnadarmAlum.
Auka-Búnaðarþing 1942 hafði til meðferðar erindi frá frú Jónínu
S. Líndal varðandi heimilisiðnað og iðnaðarmál sveitanna. Nefnd var
skipuö i málinu og skilaöi hún áliti til Búnaðarþings 1943 og var
þar gerð samþykkt í málinu, sbr. bæklinginn Búnaðarþing 1943} sem
hingað hefir borizt.
Ganga tillögur Búnaðarþings 1 stuttu máli út á það að auka og
reyna að blása nýju lífi í hinn deyjandi heimilisiðnað á íslandi.
Er og bent á þær leiðir sem taldar eru stefna að settu marki, en
þær eru fræðslustarfsemi og ráðunautastarfsemi í þessum málum. Þaö
er með öörum orðum stefnt að því að gera heimilisiðnaðinn algengari
en hann er nú, bæði meðal karla og kvenna. í þvi sambandi er sér-
staklega bent á ullariðnaöi og málm- og trésmíði (aktygja og söðlu-
smíöi).
Það er ekki ætlun mín að ræöa þessar tillögur í smáatriðum, enda
eru þær ekki þess verðar. En áður en farið yröi út í það, væri á-
stæöa til að athuga hvort heimilisiðnaðurinn eigi nokkurn rétt á sér
og hvort reyna beri að halda lífi í þeim leifum hans sem til eru
ennþá.
Sú var tíöin aö heimilisiðnaður á Islandi var menningarfyrir-
brig.ði, og ég hygg aö segja megi aö sá heimilisiunaður sem ennþá
fyrirfinnst sé leifar hinnar margumtöluðu sveitamenningar er fróðir
menn telja aö nú sé dauð.
Heimilisiönaðurinn ísl. hefir skapað hina fegurstu hluti (t.d.
ofna muni og útskorna) sem eru sögulegar heiraildir um menningu og
atgerfi isl. þjóðarinnar fyrr á tímum. Hann átti fullan rétt á sér
meöan hann var í samræmi við framleiðsluhætti sins tíma. Þrótmar-
stig atvinnulífsins gerði hann sjálfsagöan og réttmætan.