Faxi - 01.06.1962, Blaðsíða 2

Marta Valgerður Jónsdóttir:
Minningar frá Keflavík
Elzti hluti Keflavíkur
fyrir síðustu aldamót.
Talið frá v.: Gamla
Duusbúðin, íbúðarhús-
ið brugghúsið (sést á
gaflinn) og bryggju-
húsið. A stakkstæðinu
er bátaspil.
Þá er nú næst fyrir að bregða sér upp
að gamla Duushúsinu, sem stendur enn
þá á sínum stað við endann á Duusgötu,
reyndar nú orðið ekki svipur hjá sjón og
má nú muna sinn fífil fegri. En um alda-
mótin og fram eftir öðrum áratug tutt-
ugustu aldar, var húsið fínt hús og virðu-
legt og sómi sýndur af öllum þeim, er þar
bjuggu á þeirri tíð. Stofur voru þar fall-
egri og rúmbetri en þá var títt. Voru þær
klæddar innan góðviði upp á miðja veggi
og hyllur þvert yfir, allt í kring í stofunni,
þar fyrir ofan fóðrað með veggfóðri, loft-
in með bitum og sum lögð ferhyrndum
viðarplötum og gyltir listar lagðir milli
ferhyrninganna.. Voru þetta fallegar stof-
ur. Uti var allt með hinum mesta snyrti-
brag. Fyrir framan forstofudyrnar voru
stórir og fallegir grasblettir með gangstíg
að forstofudyrum. Bak við húsið var stór
matjurtagarður og voru þar ræktaðar ým-
iskonar káltegundir og að sjálfsögðu gul-
rófur og kartöflur. Þar fyrir ofan tók við
túnið, stórt og vel ræktað. Svo vel var
gengið um utanhúss, að á hverju kvöldi
var allt sópað og prýtt, stéttar og stígar,
svo og allar götur og bryggjur. Var þetta
venja í tíð Olavsens og svo hafði einnig
verið, þegar Duusfeðgar sátu þar að völd-
um. Þetta gamla hús var áður bústaður
kaupmanna, en það mun nú vera nokkuð
yfir tvö hundruð ára gamalt.
Sumarið 1900 var gamla kaupmanns-
Eiríkur Sverrisson og Hildur J. Thorarensen.
heimilið flutt úr þessu húsi í hinar vistlegu
og rúmgóðu stofur yfir Duusbúð, er þá var
einnig nýflutt úr gömlu búðinni. Var þá
verzlunarmönnum, er réðust til Duusverzl-
unar, fengin íbúð í gamla húsinu. Þetta
sama ár, 1900, fluttu ung hjón í húsið,
þau Eiríkur Sigurðsson Sverrisson cand.
phil. og kona hans Hildur Jónsdóttir Thor-
arensen, en það ár hafði hann ráðist bók-
haldari til Duusverzlunar. Voru þau glæsi-
leg hjón og settu að sjálfsögðu svip á litla
kauptúnið. Frú Hildur var hámenntuð
kona, stillt og háttprúð og einstaklega lát-
laus. Þennan vetur, er hún bjó í Keflavík,
kenndi hún ungum stúlkum hannyrðir,
dönsku og fleira. Þótti öllum, er nokkuð
kynntust henni, vænt um hana. A vist með
þeim hjónum, var ung stúlka, Brandís
Guðmundsdóttir, frá Litla-Holti í Saurbæ
í Dalasýslu. Hún var ljómandi lagleg og
myndarleg stúlka. Það var háttur frú Hild-
ar að fara gönguferð um plássið dag hvern.
Var ungfrú Brandís þá alltaf í för með
henni, prúðbúin eins og frúin, sem leiddi
hana eins og systur væru. Það var, að sjálf-
sögðu tekið eftir þessu í Keflavík, því ekki
hafði það áður sést, að fyrirkonur væru í
fylgd með vinnukonum sínum, er þær
fóru á skemmtigöngu. Var frú Hildur þar
skemmtilega á undan sínum tíma.
Þau hjónin, frú Hildur og Eiríkur Sverr-
isson, voru aðeins eitt ár í Keflavík, en
þá fluttust þau til Reykjavíkur. Eiríkur
varð skammlífur. Hann andaðist í Reykja-
vík 13. maí 1904 aðeins 36 ára gamall.
Næstu tvo vetur var frú Hildur kennari í
listvefnaoi við kvennaskólann í Reykjavík.
En þótt dvöl frú Hildar yrði ekki löng í
Keflavík, átti það samt fyrir henni að
liggja að eyða rr.estum hluta ævinnar á
Suðurnesjum, því að seinni maður hennar
varð Ketill óðalsbóndi í Kotvogi í Höfn-
um Ketilsson, nafnkenndur sæmdarmaður
og prúðmenni. Var heimili þeirra annálað
rausnarheimili og búskapur, bæði til lands
og sjávar, til mikillar fyrirmyndar og um-
gegni hin prýðilegasta, bæði utanhúss og
innan.
Bæði hjónabönd frú Hildar voru barn-
laus, en þau Ketill ólu upp mörg börn,
bæði skyld og vandalaus, þar á meðal tvö
bróðurbörn frú Hildar, þau séra Jón Jóns-
son Thorarensen prest í Nessókn í Reykja-
vík og frú Láru Bogadóttur Thorarensen,
gjaldkera á skrifstofu S.Í.B.S. i Reykjavík.
Einnig áttu gamalmenni þar öruggt skjól
og leið öllum vel í návist þeirra hjóna.
Frú Hildur Thorarensen var fædd í
Stórholti í Saurbæ í Dalasýslu 22. ág. 1871.
Voru foreldrar hennar séra Jón Thoraren-
sen prestur í Saurbæjarþingum og kona
hans Steinunn Jakobína Jónsdóttir prests
í Stórholti Halldórssonar. Stóðu að henni
gáfuættir á marga vegu. Hún var sonar-
dóttir Bjarna Thorarensen skálds, þriðji
maður frá Boga fræðimanni Benediktssyni
frá Staðarfelli, en í móðurætt var amma
hennar, Sigríður Magnúsdóttir, sonardótt-
ir Arna biskups á Hólum Þórarinssonar.
Frú Hildur missti mann sinn, Ketil, hinn
21. júlí 1921, en hún hélt áfram búskap í
Kotvogi eftir lát manns síns á þriðja tug
ára, en fluttist þá til Reykjavíkur og bjó
þar til æviloka 2. marz 1960.
86 — F A X I