Faxi - 01.06.1962, Blaðsíða 17

Jónsmessunótt í Hælavík
í júní fyrir rúmum sextíu árum fór ég
með kærasta mínum frá Efri-Miðvík í
Aðalvík, norður á Strandir í fugl eins og
þá var kallað. Hann vildi endilega að ég
færi líka svo hann bæri meira úr býtum,
fengi tvo hluti, þegar til skiptanna kæmi.
Þótt ég væri ófrísk, — komin á fimmta
mánuð, lét ég það ekki aftra mér. Við
fórum sjö saman og var ég eina konan.
Fyrsta spölin var farið á hestum, frá Efri-
Miðvík að Látrum, sem er um einnar
stundar ferð. Þar bættist stór hópur af
fólki við og var farið þaðan á fjórum bát-
um og haldið af stað til Hælavíkur, en
þangað var ferðinni heitið. Þetta voru allt
saman árabátar og urðu karlmennirnir
að róa mest alla leiðina, því byr fengum
við ekki svo talizt gæti. En ferðin gekk
samt ágætlega og vorum við rúma sex
tíma á leiðinn. Þegar til Hælavíkur kom,
tjölduðum við og sváfum þar um nóttina.
Daginn eftir gengum við á bjargið. Það
er nokkuð löng leið að fara, út alla Hæla-
vík, mig minnir að við værum þrjá tíma
á þessari morgungöngu þar til við kom-
um á ákvörðunarstaðinn, í festaskörð, efst
í bjarginu. Þá var numið staðar í hvylft
nokkurri, þaðan er vítt og fagurt útsýni
til lands og sjávar t. d. sér yfir allan Húna-
flóa, svo eitthvað sé nefnt. Ur festaskörð-
um, sem ég gat um áðan sigu karlmenn-
irnir fram af fimmtíu faðma bjargi niður
á silluna — en eftir henni gengu þeir út
í Gránefin, þar sem þeir snöruðu fuglinn
og fluttu síðan til Hælavíkur. Það var á
Jónsmessunótt sem við vorum þarna.
Veðrið var unaðslegt og sólin gekk ekki
undir um lágnættið. Hefi ég aldrei séð
fegurri sýn né áhrifa meiri, enda sofnaði
ég ekki dúr þessa ógleymanlegu júní nótt.
En tíminn leið óðfluga og ég hlaut að
yfirgefa þessa paradís mína. Fuglatekjan
hafði gengið vel og allir komu heilir til
baka, og nú var búist til heimferðar. Þá
kom það á daginn, sem reyndar var fyrir-
fram vitað, að fuglinn þurfti sitt rúm í
bátnum, og urðu einhverjir að víkja fyrir
honum. Þótti þá heppilegast að við stúlk-
urnar, sem voru sjö að tölu færum gang-
andi heim og skyldum við fá einn karl-
mann með okkur, til trausts og halds. Til
að stytta okkur gönguna vorum við flutt
á bát að Búðum. Þangað komum við síðla
Þórunn Þorbergsdóttir.
dags og var þá auðséð að veðrið var að
breytast til hins verrra.
A Búðum fengum við ágætar viðtökur
Konan, sem bjó þar hét Sigríður Kjart-
ansdóttir, hún var systir Guðna Kjartans-
sonar móðurafa Þorleifs Bjarnasonar rit-
höfundar, en móðir Þorleifs og ég erum
þremenningar.
Þegar að við héldum af stað um kvöld-
ið hafði veðurútlitið versnað til muna.
Ekki var þó um það fengizt, en lagt af
stað fram Kjartansvíkina, sem er nokkuð
löng, og óhikað lagt á brattann upp í
Kjartansvikurskarðið, en það er hár fjall-
garður milli Búða og Hesteyrar. Þegar
við komum upp í skarðið var skollið á
versta veður. Skarahríðin og veðurofsinn
var svo mikill að við gátum ekki haldið
hópinn, en hrökkluðumst sitt á hvað, og
reyndum að stöðva okkur með því að ná
í steinnýpur, sem stóðu upp úr snjónum
hér og þar. Að lokum komumst við þó
yfir skarðið og lögðum á heiðina hinu
megin. Var þá veðrið orðið svolítið hæg-
ara. Snjórinn var allsstaðar í kálfa og
undir hné. Það voru þreyttir fætur, sem
báru okkur 'heim þennan morgun eftir
tólf tíma göngu í ófærð og illsku veðri. Eg
var yngst af stúlkunum, sem tóku þátt í
ferðinni, aðeins seytján ára gömul, en
furðu létt á fæti eftir ástæðum. Við
vorum allar í ullarsokkum og skinnskóm
og vel klæddar að öðru leyti, enda reynd-
ist þess full þörf á heimleiðinni.
Ég hef oft hugsað um það síðan og
undrast, að ég skyldi halda fóstrinu eftir
þessa erfiðu ferð. En sonurinn, • sem ég
bar yfir fjallgarðinn forðum, fárviðris-
nóttina í júní, lifir enn og er fullra sextíu
ára að aldri. Þessi endurminning er að-
eins örlítið sýnishorn af erfiðleikum þeirra
er búa í strjálbýli á vegalausum útkjúlka.
— Hingað til Keflavíkur fluttum við
hjónin fyrir tæpum nítján árum og hér
hefir okkur liðið vel. Mér finnst ég lifa
í öðrum heimi við það sem áður var. Hér
hef ég allt, sem gerir lífið þægilegt. Og
ef maður þarf að bregða sér í ferðalag er
nóg af bifreiðum og öðrum vélknúðum
farartækjum, sem flytja menn hvert sem
vera skal.
Þórunn M. Þorbergsdóttir.
<3*3x><^<><c><2xt>0\><3x-x><><3x-x><c><3>0<><^<><^<^<^<><^<^<>
Utgerðormenn!
Dragnóta tó nýkomið. |
Mjög hagstætt verð. f,
Kaupfélag
Suðurnesja |
Járn og skip. |
F A XI — 101