Faxi - 01.03.1984, Síða 8
GOTT HANDVERK í 20 ÁR
I 20 ár hefur Ragnarsbakarí bakað
fermingaríertur fyrir suðurnesja-
menn, í tilefni þess bjóðum við ferm-
ingarterturnar á sérstöku afmælis-
verði. Eða því sem nemur kostn-
aðarverði tertunnar.
12 manna rjómaterta kr. 480.00
15 manna rjómaterta kr. 600.00
20 manna rjómaterta kr. 800.00
30 manna rjómaterta kr. 1200.00
TERTUBÓK ca/20 manna
kr. 1050.00
30 manna kransakaka kr. 1200.00
50 manna kransakaka kr. 2000.00
40 manna kransahorn kr. 1600.00
70 manna kransahorn kr._2800.00
Pantanasími 2120 tertupakkinn \ veisluna er keyptur hjá okkur þá útvegum við brauðterturnar *
/CgySSS
GAUKSI # Rakarí ) \X4 n
að hafa samflot. Einum bátnum
misstum við sjónar af um nóttina.
Það var bátur sem gerður var út af
Kveldúlfi. Hinir bátamir voru Sól-
eyjan, sem fórst héma við Stafnes-
ið í Halaveðrinu árið 1925 og svo
var það Svanurinn hans Lofts, og
vomm við þrír eftir þarna í sam-
floti, þegar birti um morguninn.
Nú þegar farið var að slá upp
undir og ekki þóttu tiltök að fara
innDjúpiðvaráformaðaðfarainn v
á Önundarfjörð, en þegar við
komum upp undir fjarðarkjaftinn
þá skaraði ekki landa á milli. Þá
var ekki um annað að ræða en slá
frá og halda lengra suður með
Iandinu og komumst við svo inn á
Dýrafjörð. Ég var kunnugur á
Dýrafirði, því þar hafði ég verið 13
ára gamall hjá Sigurjóni frænda mín
um á Þingeyri. Pama á leiðinni inn
fjörðinn þótti mér karlinn fara
nokkuð of nálægt landi í norðan-
verðum firðinum í shkum sjógangi
sem þarna var, því ég mundi að
þama var útgrynni. Þegar ég impr-
aði á þessu við hann svaraði hann
því til að þetta hlyti að vera í lagi úr
þessu því það færi að slétta. En
hann var ekki búinn að sleppa orð-
inu þegar brot tók sig upp og braut
á okkur. Þetta var sem sé grunn-
brot og það kolbraut á okkur, en
sem betur ferð gerði það minni
usla en á horfðist. En annað brot i-
kom á eftir, sem reis upp alveg
undir hælnum á bátnum og reisti
hann upp og rak hann síðan á und-
an sér og brotnaði sú kvika síðan
akkúrat undir bátnum miðjum.
Við vorum með jullu bakborðs-
megin í davíðum og lagðist bátur-
inn á bakborðssíðuna alveg á
möstur þannig að jullan fór náttúr-
lega á bólakaf. Með tilliti til þess-
ara aðstæðna datt okkur ekki til
lifandi hugar að báturinn næði því
að reisa sig. Mín skoðun er sú, að
margir bátar, sem farist hafa á
púra lensi, hafi kastast svona fyrir
og bara ekki komið upp aftur. En
það var lítil hætta með okkur skip-
verjana þó illa færi, því Svanurinn
var ekki nema svona 20 - 30 faðma
frá okkur. En Ingólfur reif sig upp
og reisti sig við alveg eins og hendi
væri veifað. Gerðist þetta svo
snöggt að þegar báturinn reisti sig
við sprakk botninn úr jullunni, en
hún hafði að sjálfsögðu verið á
bólakafi. Einnig brotnaði lunning-
in töluvert. Á Þingeyri var síðan
gert við bátinn eftir áfallið. Svo
þegar fært var, fómm við til ísa-
fjarðar. Þegar við höfðum verið
þar í sólarhring kom skeyti að
sunnan þess efnis, að við ættum að
halda tafarlaust heim.
Eitt sumarið um þetta leyti vildu
Svíarnir ekki kaupa saltsíldina
fyrir það verð, sem eigendurnir
töldu sig þurfa að fá. Þá tók Loftur
68-FAXI