Faxi - 01.07.1984, Blaðsíða 17

¥i\>a
Útgefandi: Málfundafélagið Faxi. Keflavík.
Afgreiðsla: Hafnargötu 79, sírni 1114.
Ritstjóri: Jón Tómasson.
Blaðstjórn: JónTómasson, Ragnar Guðleifsson.
Kristján A. Jónsson.
Hönnun, setning og umbrot:
Leturval sf.
Filmu- og plotugerö:
Myndróf
Prentun og bókband:
Prentstofa Ci. Bcnediktssonar
HELGIHÓLM:
Landsmót UMFÍ haldiö
í Keflavík — Njarövík
Þessa dagana halda ungmennafélögin í sameiningu LANDSMÓT.
Landsmót ÚMFÍ eru fyrir löngu búin að vinna sér veglegan sess, bæði
sem stórkostleg íþróttahátíð og sem útivistar- og fjölskylduhátíð.
Það hefur verið skemmtilegt, að fylgjast með þeim framkvæmdum
sem unnið hefur verið að á undanfömum mánuðum. Bæirnir og íbúar
þeirra vilja allt til vinna, að gestir fari frá mótinu með minningu um
skemmtilega og snyrtilega bæi. Ég efast ekki um, að það mun takast.
íþróttamannvirki eru sjaldnast byggð til einnar náttar. Svo verður þó
með sundlaug í Njarðvík, því svo vel vill til, að nægilega góða keppnis-
laug má setja upp fyrir mót sem þetta. Önnur íþróttamannvirki sem
upp hafa risið og munu þjóna íbúunum í framtíðinni, eru t.d. búnings-
klefar við íþróttavöllinn í Njarðvík, hlaupabrautir íþróttavallarins í
Keflavík og áhorfendapallar í íþróttahúsinu í Keflavfk.
Ahugi fólks á íþróttum er æði mismikill. Til eru þeir sem finnst lítið til
íþrótta koma og gera góðlátlegt grín að þeim sem þær stunda. Virðast
þeir halda, að íþróttir séu eitthvað sem menn hafi fundið upp á síðustu
tímum. Því fer nú alls fjarri. Iðkun íþrótta er sennilega jafn gömul
mannkyninu. Oft voru íþróttir og leikar fommanna bein æfing fyrir hið
daglega líf og baráttuna við að afla sér og sínum viðurværis.
I dag eru okkur íþróttir nauðsynlegar af nokkuð öðrum orsökum.
Aldur fólks fer sífellt hækkandi, tómstundir aukast, kyrrseta eykst.
Svona mætti lengi telja. Ein besta vöm við ótímabærri hrömun
líkamans er hæfileg líkamsæfing, þ.e. að stunda íþróttir.
í dag eru íþróttir fyrir alla. Spéhræðsla fólks kemur ekki lengur í veg
fyrir, að það láti sjá sig á götum úti í trimmgalia. Lofsvert er framtak
þeirra, er hafa staðið fyrir íþróttaiðkun aldraðra, t.d. leikfimi og sundi.
Og í dag taka þeir þátt í íþróttum af h'fi og sál, sem áður voru ekki taldir
liðtækir sökum fötlunar.
Ég vil hér að lokum nefna einn veigamikinn þátt úr starfi íþróttafé-
laga, þ.e. að laða áhorfendur að mótum sínum. í skemmtilegri keppni
er keppendanum nauðsynlegt að hafa áhorfendur í kring um sig. Það
hvetur hann til dáða og áhorfandinn á oft hrífandi stund. Þeir geta ekki
án hvors annars verið.
Ég vil óska ungmennafélögunum og bæjarbúum til hamingju með
LANDSMÓT UMFÍ 1984.
Á góðri stund. Karl Guðjónsson og Ragnar Guðleifsson rœðast við.
síðar Leikfélag Keflavíkur. Frá
þessu tímabili minnist ég þess að
ég lék í leikritinu Kjarrtorka og
kvenhylli, sem við fórum m.a. með
í leikför til Færeyja og hef ég séð
einstaklega góða leikdóma úr
þeirri för. Það síðasta sem ég lék
var svo í leikriti, sem Stefán Bald-
ursson setti á svið fyrir okkur og
hét Rœtur. í því leikriti lék ég
gamlan mann, sem hét Stan Man.
Var það skemmtilegt hlutverk.
Hann var dálítið drykkfelldur karl-
inn og einhverju sinni þegar hann
var á heimleið úr heimsókn hjá
kunningja sínum þá dó hann á
leiðinni. Karlinn virtist hafa verið
ansi vel liðinn í sínum heimahög-
um, því fólkið hrósaði honum mik-
’ö eftir að hann var dáinn og hugs-
aði ég þá með mér: Ja, margur er
góður þegar hann er genginn. Þá
sat ég skellihlæjandi niðri í kjallara
°g hlustaði á mín eigin eftirmæli.
Talstöðvar og
talstöðvaviðgerðir
Eg byr jaði að gera við talstöðvar
strax og þær fóru að tíðkast í bát-
unum. Var það í óleyfi Landssím-
ans, því öllum óviðkomandi hon-
um var bannað að vera að fikta við
shkt.
Ég hugsa að fyrstu talstöðvarnar
hafi komið hér í bátana einhvem
tíma í kringum árið 1935 og mig
minnir að fyrsta talstöðin, sem ég
gerði við, hafi verið í m/b Ambimi
Ólafssyni hjá Einari Guðbergi.
Kom svo að því, að það var orðin
svo mikil aðsókn til mín, að fram-
kvæma þessar viðgerðir, að ég
sagði útgerðarmönnunum, að ég
treysti mér ekki til að standa í
þessu lengur, nema fá leyfi Lands-
símans til þess. Ég væri með þessu
að brjóta lög og reglur, sem
Landssíminn hefði sett og ég gæti
ekki staðið svona í þessu lengur.
Þá tóku þrír góðir útgerðar-
menn sig saman um að fara til
Reykjavíkur, til að athuga þetta
mál, því þeir vildu ekki missa við-
gerðirnar héðan. Þannig vildi til að
þegar þeir komu inn eftir þá var ég
þar líka og þegar þeir em að fara
upp í Landssímahús til Einars Páls-
sonar, sem þá var skrifstofustjóri
hjá Landssímanum, þá mæti ég
þremenningunum og hvetja þeir
mig til að koma með sér.
Ég maldaði í móinn og sagði að
ég hefði ekkert að gera með þeim,
en þeir gáfu sig ekki svo ég lét til
leiðast.
Svo hitta þeir Einar á skrifstof-
unni og segja honum að þá langi til
að hafa viðgerðarmann í Keflavík.
Spyr hann þá hvort þeir hafi ein-
hvern ákveðinn í huga. ,,Já,”
segja þeir og benda á mig. ,,Það er
einmitt það,” segir hann og hugsar
sig um dálitla stund og segir svo að
hann skuli athuga þetta mál og fái
þeir að heyra frá sér seinna. Ætla ég
FRAMHALD Á BLS. 214
FAXI-185