Faxi - 01.01.1987, Blaðsíða 22

MINNING
LÁRUS EIÐSSON
húsgagnasmíðameistari
Fæddur 29. ágúst 1918. Dáinn 16. des. 1986
Laugardaginn 27. desember
var gerð frá Keflavíkurkirkju að
viðstöddum miklu fjölmenni út-
för Lárusar Eiðssonar.
Lárus fæddist á Klungur-
brekku á Skógarströnd þann 29.
ágúst 1918. Foreldrar hans voru
Eiður Sigurðsson, sjómaður,
Sigurðssonar, bónda þar og
kona hans Sigurrós Jóhannes-
dóttir, Jónssonar, bónda á
Hraunsmúla í Staðarsveit. —
Systkinin voru 7 talsins og fimm
þeirra lifa bróðir sinn. Lárus
hélt alla tíð góðu sambandi við
systkini sín og systkinaböm,
þótt leiðir skildu. — Aðeins einn
bróðir hans býr hér á Suðurnesj-
um.
Fimm ára að aldri fluttist hann
ásamt foreldrum og systkinum í
Stykkishólm, þar sem fjöl-
skyldan dvaldi í tvö ár áður en
hún fluttist til Hafnarfjarðar.
Þar missti Lárus föður sinn að-
eins 11 ára gamall. Hann lærði
húsgagnasmíði, fyrst í Reykja-
vík, en síðan hjá Astráði Proppé
á Akranesi og lauk sveinsprófi
frá Iðnskólanum á Akranesi
1939. Þar eignaðist hann marga
góða kunningja og vini.
Frá Akranesi flutti hann 1943
hingað til Keflavíkur og þann
18. desember sama ár tók hann
stærsta gæfuspor lífs síns er
hann kvæntist eftirlifandi konu
sinni, Guðrúnu Ámadóttur,
Magnússonar, bátasmiðs og
konu hans Bjamhildar Hall-
dórsdóttur. Þau kynntust í
Reykjavík og hafa búið hér allan
sinn búskap. Lárus stundaði
húsa- og húsgagnasmíði hér í
Keflavík og á Keflavíkurflug-
velli, ýmist sjálfstætt eða hjá
öðmm, meðal annars Guð-
mundi Skúlasyni í ein 9 ár. Frá
1967 starfaði hann sem verk-
stjóri hjá Vamarliðinu á Kefla-
víkurflugvelli.
Hann var um árabil í próf-
nefnd húsgagnasmíða enda
mikill hagleikssmiður, eins og
rnunir eftir hann gefa glöggt til
kynna. A yngri ámm starfaði
hann í Iðnaðarmannafélagi Suð-
urnesja, en félagsstörf áttu
aldrei hug hans allan.
Þeim hjónum varð þriggja
barna auðið. Rut, skrifstofu-
maður, er elst, gift Brynjari
Hanssyni, verslunarmanni,
Bjarnhildur Helga, sem starfar
við tryggingammboðið á skrif-
stofu bæjarfógeta í Keflavík og
Guðmundur, vaktstjóri í flug-
þjónustudeild Vamarliðsins,
kvæntur Jónu Hróbjartsdóttur,
gjaldkera. Þau em öll búsett í
Keflavík og af góðu kunn.
Lámst rækti skyldur sínar við
fjölskylduna eins og honum ein-
um var lagið. Þau hjónin bjuggu
7 ár í Veghúsum eftir að Bjarn-
hildur, móðir Guðrúnar dó og
samband Lámsar við tengda-
fólk sitt var alla tíð gott. Hann
byggði síðan húsið í Vallartúni
3, þar sem þau hjónin bjuggu
bömum sínum hlýlegt og mynd-
arlegt heimili. Sigurrós móðir
Lámsar bjó á heimilinu í mörg
ár þar til hún lést 85 ára að aldri.
í Vallartúni og víðar ber hand-
verkið honum fagurt vitni. Þar
er afar vel til alls vandað. Hann
var sístarfandi, féll ekki verk úr
hendi, og þau verkefni sem
hann vann að tóku hug hans all-
an. Frítíminn var nýttur til að
hlúa að heimilinu og létta undir
með bömunum ekki síst þegar
þau tóku að byggja yfir sig. Þau
hófu öll búskap í Vallartúni.
Fyrir þá fómfýsi hefur hann
þakkir ástvina sinna. Fjöl-
skylduböndin em innileg og
sterk og Láms átti sinn stóra
þátt í að treysta þau með hugul-
semi sinni og hjálpsemi sem var
honum svo töm. í þeim efhum
sem öðmm naut hann stuðnings
konu sinnar. Hjónaband þeirra
var farsælt og gott og þau reynd-
ust hvort öðm traustir lífsföm-
nautar.
Það leið vart úr sá dagur að
Láms liti ekki við hjá börnum
sínum og samband þeirra feðga
var alla tíð mjög náið. Barna-
börnin em nú 7 talsins og eitt
langafabarn. Láms var þeim
góður afi og vakti yfir velferð
þeirra ásamt konu sinni. Þau
sakna nú vinar í stað og áttu erf-
itt með að sætta sig við jólin án
hans. í Vallartúni hefur alla tíð
verið opið hús og barnabömin
leitað mikið til ömmu og afa á
leiðinni úr skóla. Sem nágranni
hans reyndi ég hve Láms hafði
vakandi auga fyrir því sem
börnum gat stafað hætta af. Þá
kom hann og benti á hvar hætt-
an leyndist. Hann var einn af
þeim sem vildi byrgja bmnninn
og í þeim efnum sem öðrum var
hann afar framsýnn.
Iirus var traustur vinnufé-
lagi. Gegnum tíðina leiðbeindi
hann mörgum og hann var
mannasættir þegar eitthvað bar
á milli. Hann eignaðist góða vini
og kunningja og var vel látinn
hvar sem hann fór. Láms kunni
manna best að skemmta sér.
Hann var glaður á góðri stund og
fáir stóðust honum snúning á
dansgólfinu.
Hann bar af sér góðan þokka,
var dagfarsprúður og mislyndi
þekktist ekki í fari hans.
Lárus var mikill náttúruunn-
andi og hafði unun af veiðiskap
og útilífi. Hann þekkti öll kenni-
leiti á bernskuslóðum fyrir ofan
Hafnarijörð og víðar, en þangað
fór hann löngum til veiða ásamt
bróður sínum. Þau hjónin ferð-
uðust vítt og breitt um landið og
Skógarströndin og Snæfellsnes-
ið var honum afar kært. Hann
kenndi börnum sínum ungum
að meta þá auðlegð sem landið
hefur upp á að bjóða og fór jafn-
an með þeim í fjöruferðir á
sunnudögum, til þess að ljúka
upp fyrir þeim undrum náttúr-
unnar. Fáir leikmenn þekktu <
betur flóru íslands og fuglalíf en
hann. Lárus var ljóðelskur og
kunni ógrynni af ljóðum.
Fyrir þremur ámm fékk Lárus
sitt fyrsta hjartaáfall. Þau veik-
indi ágerðust þegar á leið, þótt
hann næði sér all vel um tíma.
Um svipað leyti og hann veiktist
eignaðist hann sumarbústað
ásamt Brynjari tengdasyni sín-
um og þar átti hann margar
ánægjustundir með Qölskyld-
unni. í febrúar í fyrra lét hann af
störfum eftir starfsaman ævi-
dag. Ástvinir hans hefðu allir
kosið að hann hefði getað notið
ævikvöldsins lengur, en nú er
hann allur, fyrr en nokkur
hugði. Ég er þess fullviss að allt
sem hann var fjölskyldu sinni
verður henni styrkur og hvatn-
ing. Alla tíð hvatti hann til dáða
og hann hefði ekki viljað taka frá
neinum gleði jólanna. Minning
hans er björt og hann skilur
mikið eftir er hann heldur á
braut. Ég veit að það er ástvin-
um öllum, eiginkonu, börnum
og bamabömum huggun, að
hann kveður nú umvafinn birtu
helgrar hátíðar. Þau hjúkmðu
honum sem einn maður af mik-
illi nærgætni og vöktu yfir hon-
um síðustu dægrin sem hann
lifði. Þar átti Guðrún stærstan
hlut.
22 FAXI