Borgin - 01.11.1932, Blaðsíða 28

kJassiskn þjóðarskemtun þeirra,
nautaatið, þá skemtun, sem út-
lendingum er koma til Spánar,
verður einna tíðræddast um, er
lieim kemur. Flestir ljúka upp
cinum munni með það, að liún
sje þjóðimii til vansa og beri
vott um friunstæða menningu.
Ekki get jeg að öllu leyti skrifað
undir svo liarða dóma, en víst
er um það, að að ýmsu leyti
mætti sú skemtun betur fram
fara, en bingað til liefur tíðkasl,
og sum atriði liennar eru þess
eðlis, að manni ofbýður á að
liorfa, enda hefur ekki verið spar
að bæði af þeim, sem sjeð liafa,
og öðrum, að vekja með því ými-
gust á Spánverjum.
Áður en jeg lýsi sjálfum leikn-
um, skal jeg í stuttu máli geta
þess helsta um uppruna Jians og
sögu. Það fer sem sje l'jarri því,
að Spánverjar sjeu sú eina þjó'3,
sem iðkað liafi nautaat eða aðv-
ar slíkar skemtanir. Af ýmsum
heimildum fornum hefir mátt
ráða, að leikir ekki ósvipaðir
nautaati tíðkuðust með Grikkj-
um þegar á 3. öld fyrir Krisl
og í Rómaborg á dögum keisar-
anna voru hálfvilt og mannýg
naut og önnur villidýr liöfð til
þess að framkvæma líflátsdóma.
Sjálfur Júl. Cæcar liafði yndi ai'
að etja nautum og liafði lært þá
lisl þegar hann var á Spáni.
Fruinbyggjar Spánar munu þó
tæplega liafa iðkað þá iþrótt,
nema þá sem liverjar aðrar dýra-
veiðar. En á dögum Vestgota var
hún þegar orðin almenn, þótt
lconungar þeirra væru lienni
mótfallnir. Eftir þá tóku Serkir
við völdum á Spáni. Þeir voru
orðlagðir reiðmenn og liöfðu
yndi al’ hestum og þótli fljótlega
hin besta skemtun að nautaati á
hestbaki. Eftir það náði íþrótt
sú meiri og rneiri vinsældum og
þótti það lengi vel sæma aðals-
mönnum að talca þátt í henni,
en sá siður lagðist niður þegar
Bourbonalconungsættin komst til
valda fyrir 3 öldum síðan, og
tólvii þá menn af lægri stjettum
að gera iþróttina að atvinnu-
grein og gafst það fljótt vel. Hafa
vmsældir hennar aukist jafnt og
þjett síðan meðal allra stjetta
þjóðfjelagsins, þrátt fyrir bann-
færingar páfanna í Róm, óbeit
sumra konunga og mótmæli
margra ágætismanna J)æði fyr og
siðar. Ekki liafa allir páfar ver-
ið á móti nautaotum. Alexander
Borgia stofnaði til eins júbilárið
1500, og Cesare sonur hans, sem
þá var kardináli, tók sjálfur þátt
i þvi. Yfirmenn kirkjunnar á
Spáni liafa oft stuðlað að út-
lireiðslu þessara skemtana, með
því t. d. að gera þær að sjálf-
sögðum þætti í ldrkjulegum liá-
tíðahöldum. Þegar hin heilaga
Teresa de Jesús var tekin í dýr-
lingatölu voru liáð 30 nautaöt og
yfir 200 naut lögð að velli. Við
annað tælcifæri var att nautum
inni í sjálfri dómkirlcjunni í
Valencia og kjöt þeirra svo
geymt til lofs og dýrðar dýr-
26