Borgin - 01.11.1932, Blaðsíða 27

an er ekki nema einn liður ai'
mörgum á dagskrá hátíðarinnar;
l>t ð sem aðallega dregur fólkið
að eru liinar ýmsu skemtanir,
sem fara fram jafnframt, sumar
hverjar beinlínis sem þáttur
guðsþjónustunnar. Á Korpushá-
tiðínni er t. d. siður að ungling-
ar sýni dans í sjálfri dóm-
kirkjunni i Sevilla. I páskavik-
unni er í mörgum borgum stofn-
að til viðhafnarmikilla skrúð-
gangna með dýrlinga likneski og
lielga dóma. Stytturnar eru
klæddar dýrindis klæðum og
skreyttar eftir því sem föng eru
a, síðan eru þær bornar um göt-
ur bæjarins al' leikmönnum í
munkaskrúða.Mannfjöldinn(fylg-
ir á eftir með miklum fagnaðar-
látum. Alstaðar rikir glaumur
og gleði, og á kaffihúsunum er
drukkið meira en góðu hófi gegn-
ir. Sumstaðar eru sýndir á leik-
sviði þættir úr píningarsögu
Krists og meðal áhorfenda ríkir
sama hrifningin eins og ef þeir
væru að liorfa á óperettu í fjöl-
leikahúsi. Sem sagl verður það
ekki sjeð, að trúrækni'n sitji í
fyrirrúmi við þessi tækifæri,
heldur þörl' manna á samfagn-
aði og upplyftingu. I rauninni
eru Spánverjar ekki trúaðir
menn, en fáfræði og ofríki
klerkastjettarinnar hjálpast að
lil að lialda alþýðu manna á
stigi l'rumþjóðanna í trúarlegum
efnum, halda við blindri skurð-
goðadýrkun, því að ekki verður
l>að kallað öðru nafni, þegar það
kemur fyrir að menn flykkja
sjer um eitt tiltekið líkneski af
Mariu mey og tilbiðja það, eins
og þeir vænti stuðnings og full-
lingis al’ því, en fyrirlíta öll önn-
ur likneski af sömu persónu og
telja þau aftur til einskis nýt.
Rithöfundur nokkur segir frá
því, að gamall frændi hans hafi
eitt sinn, er hann hafi tapað
máli fyrir rjetti, lokað sig inni
á vinnustofu sinni og stungið
myndina af verndardýrlingi ætt-
arinnar mörgum hnífsstungum
fyrir að hafa ekki dugað sjer í
málaferlunum. Aflátssala hefur
líðkast á Spáni til skamms tíma
i nokkuð dulbúnu formi, en það
er alment trú manna, að fá sjeu
þau afbrot, sem ekki fáist fyrir-
gefning á, ef menn skril'ta og
lesa svo og svo margar bænir
eða láta eitthvað af hendi rakna
við kirkjuna. Fyr á tímum gerðu
munkar og pílagrímar sig seka
í þjófnaði og stigamensku, svo
lögreglan varð oft að skerast í
leikinn. En slíkt er náttúrlega
löngu liætt að koma fyrir, og
yfirleitt má segja það, að á sein-
ustu árum hafa orðið stórkost-
legar brevtingar til hatnaðar á
menningarástandi spænskrar al-
þýðu, sem leiða óhjákvæmilega
af sjer, að ýmsir af hinum
gömlu trúarsiðum leggjast nið-
ur.
Þegar talað er um siði og hætti
Spánverja, verður ekki komist
hjá að minnast á hina fornfrægu