Ármann - 01.04.1959, Qupperneq 44

MEISTARAFLOKKUR 1959. Frá v.: Hannes Hall, Kristinn Karlsson, Ingvar Sigurbjörnsson,
Gunnar Jónsson, fyrirliði, Sveinbjörn Björnsson, Jón Jónsson, Stefán Gunnarsson og Sigtirður
Þorsteinsson. A myndina vantar Friðrik Hróbjartsson og Hallgrim Sveinsson.
HANNES HALL:
TTCMclUHaHleiUur
og söfnin skoðuð. Ferðin þar endaði
mcð heimsókn til sendiherrans, Har-
aldar Guðmundssonar og konu hans.
Voru móttökur þeirra frábærar.
Nú leið að skilnaðarstund. Ég hafði
ákveðið, að um kvöldið skyldi haldið
lokahóf á vegum félagsins á Regnbog-
anum. Skemmti fólk sér ágætlega, en
það var í eina skiptið, sem ég var
hræddur um, að ég myndi týna ein-
hverju af mínu ágæta fólki, svo um-
setnar voru stúlkurnar af karlmönnun-
um. En allt gekk þetta vel, stúlkurnar
voru ánægðar með kvöldið, og allir
skiluðu sér heim á tilsettum tíma. 12.
júlí rann upp, en þá skildust leiðir.
Nokkrar stúlkurnar fóru á fimleika-
námskeið í Horten ásamt mér og konu
minni, en hinar fóru til Kaupmanna-
hafnar ásamt frú Guðrúnu Nielsen.
Ekki tel ég ástæðu til að rekja þá sögu,
en við, sem sóttum námskeiðið, höfð-
um af því bæði gagn og ánægju, og
heyrt hef ég, að sá hluti hópsins, sem
til Kaupmannahafnar fór, hafi fengið
þar hinar beztu móttökur og skemmt
sér vel. Ég vil nota þetta tækifæri til
að þakka öllum þátttakendum í för-
inni fyrir mjög ánægjulega ferð, prúða
og skemmtilega framkomu í hvívetna
og samheldni í cinu og öllu. Síðast, en
ekki sízt, vil ég þakka frú Guðrúnu
Nielsen fyrir allt það mikla og óeigin-
gjarna starf, sem hún innti af hendi
fyrir ferðina og í henni og alla þá að-
stoð, sem hún veitti mér, hvenær sem
til hennar var leitað. Ég óska henni til
hamingju með hinn frábæra árangur,
sem hún hefur náð, og það er ósk mín
og von, að Ármann megi njóta krafta
hennar sem lengst. Þá er fimleika-
flokki Ármanns borgið í framtíðinni.
För kvennaflokksins til Noregs í
sumar, sýnir, ef miðað er við dóma
blaðanna og viðtöl mín við forystu-
menn fimleika þar í landi, að við
stöndum fyllilega jafnfætis frændþjóð
okkar í sumum greinum fimleikanna,
en í öðrum erum við langt á eftir. Þó
Handknattleikurinn er ung íþrótt,
sennilega ekki eldri en 50-60 ára, og
var fyrst byrjað að leika hann á Norð-
urlöndum, einkum Svíþjóð og Dan-
mörku, og einnig í Þýzkalandi. Hing-
að til lands barst handknattleikurinn
með Valdimar Sveinbjörnssyni
menntaskólakennara, og kenndi hann
leikinn fyrst haustið 1921.
tel ég ekki að það sé aðalvandamálið.
Það sem skilur mest á milli er annars-
vegar hinn mikli fjöldi þátttakenda á
öllum aldri, sem stunda fimleika hjá
þeim, og hinsvegar hinn fámcnni hóp-
ur, sem stundar þá hér á landi utan
skólanna. Við verðum að hafa ein-
hverja undirstöðu til að byggja á, og
þá undirstöðu verðum við að mynda
meðal æskufólksins. Það er því afmæl-
Byrjað var að æfa handknattleik
hjá Ármanni árið 1932, er kvenna-
flokkar hófu æfingar undir stjórn Þor-
steins Einarsscnar. Tóku þær þátt í
fyrsta landsmótinu árið 1940 og sigr-
uðu með töluverðum yfirburðum,
unnu l.R. með 23:7 og Hauka í úrslit-
um með 20:7. Fyrstu Islandsmeistarar
Ármanns í handknattlcik voru Hulda
isósk mín til félagsins, að því takist í
framtíðinni að setja fimleikana í þann
sess, sem þeir verðskulda, og mun það
verða félaginu til eflingar og hinni
uppvaxandi kynslóð til aukins þroska
og farsældar. Megi félagið enn sem
fyrr hafa forystu á margbreytilegum
vettvangi íþrótta og félagslífs í land-
inu, og vinna enn stóra sigra, landi og
lýð til heilla.
44
ÁRMANN