Morgunn - 01.12.1964, Qupperneq 29

MORGUNN
107
Maðurinn hefur aldrei ætlað sér þá dul. En hann vill gjarna
vera frjáls að því að segja já eða nei, að því er vafðar
hans eigin breytni. Og það virðast menn hafa reynt að
gjöra varðandi þau fyrirséðu atvik, sem hér hefur verið
skýrt frá — en innan takmarka þó, og ekki tekizt að
varna óhöppunum.
Afbrigði.
ESP-áhrif, sem boða yfirvofandi hættu, þurfa ekki ætíð
að stafa af forvizku. Þau geta átt rót að rekja til or-
sakar, sem þegar er fyrir hendi. Þá eru þau fremur dul-
skyggni en forvitund.
Trúður nokkur fékk hugboð um slys, sem yrði næsta
dag. Orsökin gat verið sú, að bilun hefði þá þegar átt
sér stað á útbúnaði í fimleikatjaldinu, er hiaut að valda
slysinu, en ekki hitt, að hann hafi beinlínis séð það fyrir.
Hann segir svo frá:
,,Eitt af sýningaratriðum okkar er kallað: Himnastig-
arnir. Tólf stúlkur klifra hver upp sinn stiga. Hljóðfæra-
sláttur hefst. Og við sveiflum stigunum fram og aftur
eftir hljóðfailinu og svo hátt sem unnt er, en á meðan
gera stúlkurnar ýmsar fimleikaæfingar. Stigar þessir eru
festir með stálhringjum um stengur efst uppi í rjáfri
tjaldsins.
Að kvöldi hins 20. apríl 1955 var ég að sveifla ungri
stúlku, sem Nína heitir, í stiganum. Þá þykist ég allt í
einu sjá stigann hennar losna af stönginni, og ég fann
það á mér, að það mundi verða slys í þessum stiga dag-
inn eftir. Ég var alveg viss um það. — Ég þorði ekki
að segja frá þessu, enda vissi ég, að það mundi bara
verða hlegið að mér.
En við morgunsýninguna daginn eftir, hafði ég vak-
andi auga á Ninu, eftir að hún klifraði upp stigann. Og
ég hafði ekki sveiflað henni nema örstutta stund, þegar
ég og allir í tjaldinu heyrðu háan brest. Annar hringur-