Morgunn


Morgunn - 01.06.1968, Síða 22

Morgunn - 01.06.1968, Síða 22
16 MORGUNN Staðreynd er það, að unnt er að taka af mönnum hendur og fætur og jafnvel að skipta um hjarta í þeim, án þess að ,,ég“ þeirra breytist eða skaddist við það nokkurn skapaðan hlut. Aftur á móti er það svo, að ef heilinn skaddast, þá hef- ur það í för með sér truflanir vissra þátta sálarlífsins. Svip- aðar truflanir er unnt að framleiða með lyfjum um lengri eða skemmri tíma. Þetta bendir á annað af tvennu: að ,,ég“ mannsins sé alveg sérstaklega tengt heilanum umfram aðra líkamshluta, eða þá hitt, sem margir halda fram, að þetta sem við nefnum „ég“ sé ekkert annað en efnislegt fyrirbæri, sé eingöngu fólgið í starfsemi heilafrumanna, og hverfi því með öllu og verði að engu um leið og líkaminn deyr og heila- frumur hans leysast upp. Þeir viðurkenna að visu, að þessi starfsemi sé mjög flókin og engan veginn unnt að skýra hana til neinnar hlítar, að minnsta kosti ekki nú, hvað sem seinna kann að verða. Þessir vísu menn segja ennfremur, að minningar okkar séu ekki annað en einhver merki eða rispur, sem hið skynj- aða setji á vissar frumur heilans, en standi þar síðan eins og stafir á bók. En fínt má nú þetta letur vera og þétt, því margt geymist í minni þess, sem lengi hefur lifað. En, nú er það svo, að heilafrumurnar endurnýjast á nokkrum ár- um ekki síður en aðrar frumur líkamans. Við fáum nýjan heila án þess að verða að nýjum mönnum og án þess að glata gömlum minningum. Ef minningarnar eru ekki annað en gamlar rispur á gömium heilafrumum, hvers vegna hverfa þær þá ekki með þeim, heldur koma fram nákvæm- lega eins á þeim nýju frumum, sem vaxa í þeirra stað? Og hvað mundi stjórna þeirri nákvæmu endurprentun á frum- urnar? Sjálfsagt er að viðurkenna það, að mannsheilinn er harla flókin vél og merkilegt tæki. Hann virðist gegna svipuðu hlutverki fyrir líkamann og miðstöð símans gegnir fyrir Reykjavík og nágrenni. Margt bendir til þess, að sú stöð heilans sé sjálfvirk að verulegu leyti, og þaðan liggja þræðir tauganna urn gervallan líkamann. En hversu sjálfvirk og
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.