Morgunn


Morgunn - 01.06.1968, Side 23

Morgunn - 01.06.1968, Side 23
MORGUNN 17 fullkomin sem stöðin er, ræður hún því þó ekki sjálf, við hvern er talað, né heldur hinu, hvað talað er. Þar verður Þetta dularfulla „ég“ einstaklingsins að koma til sögunnar. Um það hefur mikið verið rætt undanfarið í útvarpi og blöðum, að tekizt hefur að skipta um hjarta í nokkrum uiönnum. 1 því sambandi gæti maður látið sér detta í hug, að einhvern tíma kynni einnig að takast að skipta um heila °g setja í staðinn heila úr allt öðrum manni. Hvað mundi verða, ef þetta tækist? Mundi sá, sem heilann fær, verða áfram hann sjálfur eins og þegar hann fær hjarta úr öðr- um manni? Eða mundi hann eignast það ,,ég‘“, sem sá var, sem heilinn var tekinn úr? Það er að minnsta kosti gaman uð velta þeirri spurningu fyrir sér. Fengist svar við henni á t>á lund, að maður lifði það af að láta setja í sig annan mannsheila, þá mundi það koma í ljós, hvort „ég“ manns- ins og heili hans er eitt og hið sama, eða hvort heilinn er á sama hátt og hjartað aðeins starfstæki líkamans. Eins og sakirnar standa nú, er það aðeins tilgáta og meira að segja mjög hæpin og ósennileg tilgáta, að það sem við nefnum „ég“ eða sál mannsins sé ekkert annað en starf- semi heilafrumanna. Fyrir þessu hafa engar fullgildar sann- anir verið færðar. Nokkrir ágætir vísindamenn trúa þessu að vísu eða að minnsta kosti telja það vera hentuga tilgátu í vísindastörfum sínum. Hinum mun þó sífellt fara fjölgandi 1 hópi hinna gáfuðustu sálfræðinga, heimspekinga og lækna, sem telja hina skoðunina réttari og sterkari rökum studda, að hið ósýnilega „ég“ mannsins sé raunverulega til, en heil- mn sé aðeins tækið, sem það notar á meðan það dvelst í þessum efnislíkama. Heili þinn er líkur margstrengjaðri hörpu, og allt bendir til að það sért þú, sem á hörpuna leikur. Það virðist hrein fjarstæða að láta sér detta í hug, að harpan leiki á sig sjálf. Það er heldur ekki sennilegt, að það geti verið hin utanað- komandi áhrif og skynjanir einvörðungu, sem hreyfi strengi hörpunnar. Ef svo væri, ættu hinar sömu skynjanir jafnan að vekja hin sömu geðhrif. Reynslan sýnir, að svo er ekki.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.