Morgunn - 01.12.1985, Blaðsíða 48
skilið að trú og þekkingu. En ef kenning spíritista skyldi
nú vera rétt, getur þá nokkur mannleg skynsemi viður-
kennt það sem syndsamlegt, að leita þeirrar þekkingar?
Ég held varla. Engum manni mundi verða lagt það til
lasts, þótt hann aflaði sér fróðleiks um land, sem hann
ætlaði að flytja búferlum til, áður en til flutningsins kæmi.
Og það vitum vér, að allir munum vér einhvern tíma yfir-
gefa efnislíkama vorn. Og ef kenning spíritista er röng,
þá ber oss einnig að ganga úr skugga um það, svo að vér
göngum ekki áfram í þeirri blekkingu.
Frá sjónarmiði trúar og siðfræði gefur spíritisminn ekki
tilefni til andúðar né haturs, þar eð sýna má fram á, að
hann bætir manninn fremur en spillir honum. En allt um
það gæti þó verið ástæða til að vera honum andvígur, eða
að minnsta kosti að láta hann eins og vind um eyrun þjóta,
og það er ef þessar kenningar, þrátt fyrir allt eru blekk-
ing. Jafnvel þótt sú blekking sé engum til tjóns, þá er það
skyld þjónusta við sannleikann, að hafa ætíð það, sem
sannara reynist, jafnt í þessu efni sem öðrum. En engan
hlut er unnt með nokkrum rétti að úrskurða réttan eða
rangan, sannleika eða lygi, fyrr en hann hefur verið þraut-
kannaður með öllum þeim tækjum og göllum þeim hugsan-
legum ráðum, sem vér eigum kost á. Og ef mannlegt
hyggjuvit þrýtur, til að fá endanlegt svar, þá er oss einnig
skylt að láta málið standa óútskurðað. Þá verður hver að
trúa því, sem hann trúa vill.
Vímidin og njnritisminn.
Ég gat þess fyrr, að margir raunvísindamenn hefðu
lagzt gegn spíritismanum af þeim sökum, að þeir teldu
kenningar hans stangast við hin kunnu og óvéfengjanlegu
lögmál náttúrunnar. Þeir hinir sömu hafa að vísu einnig
verið andvígir trúarbrögðunum af sömu orsökum, en hafa
ef til vill iátið þau afskiptalaus vegna þess, að þau fylgdu
mönnum eftir, en spíritisminn var nýjung, og í þeirra
46
MORGUNN