Morgunn - 01.12.1985, Blaðsíða 65

SNÆBJÖRN JÓNSSON:
Yerkefni sálarrannsókna
og spíritisma
Fjarskalega mikill hluti þess, sem um spíritismann er
rætt og ritað, snýst um sannanir fyrir því, að maðurinn
lifi dauðann og að samband milli lifenda og látinna sé
mögulegt og eigi sér stað fyrir þjónustu þeirra manna, er
sérstökum dularhæfileikum eru gæddir og við nefnum
miðla. Langmestur hluti þess, sem á íslenzku hefur verið
um málið ritað, hefur beinzt að þessu atriði, og svo er það
enn í dag, eftir réttrar hálfrar aldar umræður. Við hjökk-
um sífellt í sama farinu. Þó hefur ekkert verið við þær
sannanir aukið, sem fram komu þegar á fyrsta ári Til-
raunafélagsins gamla hér í Reykjavík. Almenningi voru
þá þegar gefnar alveg órækar sannanir fyrir þessu, og það
með mjög svo athyglisverðum og eftirminnilegum hætti.
Hver maður í þessu landi, sá er kominn er til vits og ára,
veit að þetta er hlutur, sem sannaður hefur verið þúsund
sinnum og að sama sönnunin endurtekur sig hundrað sinn-
um á hverjum þeim degi, sem yfir jörðina gengur. Hartnær
engar líkur ei’u til þess, að nokkur ný tegund sannana
eigi eftir að koma fram, enda er á engri nýrri sannana-
tegund þörf. Jafnvel þó að sú nýja tegund kæmi fram
(eini hugsanlegi möguleikinn er sá, að draumurinn um
vélræna aðferð rætist), mundi málið samt sem áður aldrei
sannast betur en orðið er. Engin sönnun fyrir neinu getur
nokkru sinni orðið meira en óræk, og ótölulegar órækar
sannanir eru þegar fengnar, eins og þegar var sagt. Það
verður hvort sem er aldrei unnt að sannfæra þá, sem ráðnir
MORGUNN
63