Morgunn - 01.12.1985, Blaðsíða 120

stækka og orðalag breytist, svo eitthvað sé nent. Stór
þáttur í starfi Unnar fer fram í gegnum síma, en það eru
fyrirbænirnar. Fólk hringir til hennar út af allskonar
vandamálum og veikindum. Upplýsingar þær sem nauð-
synlegar eru, til þess að hjálp komist til skila, eru nafn
og dvalarstaður persónunnar, sem beðið er fyrir. Engu
skiptir hversu langt hjálpin á að berast, fjarlægð er engin
hindrun á þessum sviðum.
Það gefur auga leið, að starf sem þetta getur verið mikið
álag, ekki bara fyrir miðilinn, heldur líka fyrir fjölskylduna
og segir Unnur að hún hefði aldrei getað starfað við þetta
ef hún hefði ekki notið skilnings eiginmanns síns og barna.
Sem dæmi nefndi hún til gamans að eitt sumarið voru þau
hjónin í tjaldferðalagi og voru búin að koma sér notalega
fyrir í yndislegu veðri út á Snæfellsnesi, þegar Unnur fær
allt í einu ákaflega sterkt hugboð um að hún verði að
komast heim. Nú, það skipti engum togum, maðurinn
hennar felldi tjaldið og pakkaði í bílinn á örskömmum tíma
og þau hröðuðu sér í bæinn. Þegar þau komu inn úr dyrun-
um heima hjá sér hringdi síminn. Þegar Unnur svaraði,
var henni tilkynnt að æskuvinkona hennar lægi dauðveik,
svo þau sr.érust á hæl og hröðuðu sér til hennar. Ekki seg-
ist Unnur vera viss um að allir menn hefðu tekið því með
þögn og þolinmæði að fá svona innskot í sumarfríið.
Væntumþykja fyrir fólki — og öllu sem lifir, ásamt
vilja til að gefa, er líka nauðsynlegur ef árangur á að
nást i hjálparstarfi sem þessu.
Unnur telur það breytingu til batnaðar, að í dag er fólk
ekki eins feimið að tala um það, ef það leitar til lækna-
miðils. Hér áður fyrr, sagði hún, var þetta mjög mikið
feimnismál, fólk vildi helst koma að kvöldlagi og hún
minnist þess meir að segja að manneskja hafi komið
hlaupandi út úr bílnum sínum, með kápuna yfir höfðinu,
til þess að þekkjast ekki, þegar hún skaust inn til Unnar.
Nú hinsvegar kemur fólk til hennar vegna þess að vinur
eða fjölskyldumeðlimur hefur vísað á hana.
118
MORGUNN