Morgunn - 01.12.1985, Blaðsíða 66

em í að sannfærast ekki og loka því augunum fyrir öll-
um sönnunum. Enginn er blindari en sá, sem ekki vill sjá,
segja Englendingar. Þið þá er ekki til neins að fást. Þeir
eru óvandaðir menn. Það er ekki heiðarlegt að neita aug-
ljósum sannleika.
Ef einhver segist ekki vita, hvort við lifum dauðann,
eða hvort framliðnir menn hafi gert vart við sig, þá er
annaðhvort að hann segir ósatt (og ef hann lýgur að þér,
þá er meira en sennilegt að hann hafi fyrst logið að sjálf-
um sér), eða þá að hann hefur vanrækt að afla sér þeirrar
vitneskju, sem honum stendur hvarvetna til boða. Og eng-
um er sæmd í slíku; engum er sæmd í fáfræðinni. Spyrji
hann þig, hvar vitneskju þessa sé að finna, þá geturðu
t. d. vísað honum í meira en þrjátíu árganga af MORGNI,
eða, til þess að gera honum hægt um vik, bara eina bók,
sem nefnist Hundraö sannanir. Svo getur hann náttúr-
lega haldið áfram að afla sér fleiri sannana, þ. e. a. s.
fleiri dæma, en þarna er að finna. En þó að við höldum
áfram að telja fram ný dæmi til viðbótar þeim milljónum,
sem fyrir liggja, þá breytir það alls engu. Það vantar
sannarlega ekki að við höfum „lögmálið og spámennina";
fáfróði maðurinn ber siálfur sök fáfræði sinnar.
En spíritismanum geta menn verið andvígir þó að þeir
viti og játi sannindi hans. Til þess liggja þá þau rök, sem
í þeirra augum eru fullgildar ástæður, og afstöðu þeirra
til málsins ber okkur að virða og meta, því ella afneitum
við skoðanafrelsi, og erum þá komnir á ósæmilega lágt
siðferðisstig. Einn af nafntoguðustu mönnum prestastétt-
arinnar, ágætur maður látinn fyrir nokkrum árum, kunn-
ur að andstöðu við spíritismann, sagði eitt sinn við mig:
„Eg er ekki í nokki’um vafa um að það er allt hárrétt,
sem þeir segja mennirnir (hann átti við leiðtoga spíritista),
en andstaða mín gegn spíritismanum byggist á því, að
hann fjariægir mennina Guði, hieður múr á milli þeirra og
hans; þeir hætta að hugsa lengra en til ,andanna‘, sem
verða þeirra guðir“. Því er miður að í þessum orðum
64
MORGUNN