Morgunn - 01.06.1994, Blaðsíða 21

MORGUNN
oft gæta ruglings hjá miðlum. Þar mætti nefna hluti eða staði
sem eru svipaðir t.d. fjöllin í Colorado og Sviss, strönd og
eyðimörk, lögfræðirit og læknisfræðirit. Miðlarnir voru oft
ruglaðir í tímasetningu, - árstíðin var oftar rétt en ártalið. Rétt
röð hluta og magn reyndist líka oft rangt með farið. Það virðist
því ekki raunhæft að gera kröfu til miðla um að þeir séu
nákvæmir í sambandi við magn eða tímasetninu.
Miðlarnir sem ég leitaði til virtust allir vera sérstakir
persónuleikar og eiga fátt sameiginlegt sem manneskjur. Þeir
áttu fleira sameiginlegt í því hvernig þeir nálguðust og
meðhöndluðu upplýsingar.
Það jók á sannfæringu mína um að þarna væri sannarlega
eitthvað á seyði og að þetta fólk ætti aðgang að einhverju
upplýsingaflæði sem venjulegt fólk næði ekki til. Ég vissi ekki
afhverju sumir hefðu aðgang en aðrir ekki, en það virtist ekki
vera neitt hókus-pókus í sambandi við þetta. Þvert á móti, þá
fannst mér þau upp til hópa vera mjög hrein og bein. Það voru
engir transfundir með sjálflýsandi útfrymi. Heldur sat ég bara
og hlýddi á miðilinn segja frá skynjunum sínum.
Tveir sögðu mér að ég hefði dulræna hæfileika. Einn
sagði að ég myndi skrifa um dulræn efni. 'Eg hló að því með
sjálfum mér.
Eftir þrjá mánuði af heimsóknum til miðla, þá var kvikmyndin
fullgerð og tími til að yfirgefa London.
„Jæja?“ sagði John King við mig. „Hvað ertu búinn að
ákveða?“
Ég var ekki búinn að taka neina ákvörðun. Ég vissi ekki
hvað ég ætti að halda. Ég var þess fullviss að sumt fólk, hvort
sem það stafaði af meðfæddum hæfileikum eða sérstakri
þjálfun, hafði aðgang að annarri uppsprettu upplýsinga og gat
því vitað hluti um fólk, sem við héldum að væri ekki mögulegt
fyrir viðkomandi að vita.
Ég var ekki eins viss um að hægt væri að sjá framtíðina.
19