Morgunn - 01.06.1994, Síða 54

MORGUNN
líkbörumar við ástvinamissi. í þessari útfærslu var hinn klassíski
upprisuboðskapur kristinnar kirkju felldur að einstaklingshyggju
nútímans.
Annað sem athyglisvert er við þessa ræðu er það að hér gerir
hann ekki ráð fyrr að það sé hægt að sanna það með vísindalegum
hætti að maðurinn lifi af líkamsdauðann heldur sé það trúaratriði.
Sjálfur leitaði Haraldur, og hafði leitað þegar hann flutti ræðuna í
seinna skiptið að slíkum sönnunum og taldi sig hafa fundið þær.
Hér hefur hann e.t.v. tekið svo til orða vegna þess að áheyrendur
hans á Laugamessspítalanum hafa ekki allir verið á sama máli og
hann varðandi sálarrannsóknimar. Astæðan getur einnig verið sú
að þau fyrirbrigði sem birtust á tilraunafundunum, einkum
líkamningafyrirbrigðin, þar sem vemr að handan birtust félags-
mönnum, hafí þá íyrst og fremst haft trúarlegt inntak fyrir Harald
og efnisvísindin honum í raun aukaatriði, nema að því leyti að þau
gátu sannfært þá sem enn vom efins um raunvemleika lífs eftir
dauðann. Sennilega er eitthvað til í báðum þessum skýringar-
tilgátum.
52