Bankablaðið - 01.12.1955, Blaðsíða 22

ÞORSTEINN JÓNSSON:
löncju
og nú.
E£ til vill hafa bankamenn gaman af
því, að ég rabbi við þá um gamla daga —
og minnist kennske dálítið á nútímann.
Eigi dugar að syrgja liðna æsku og gráta
margt kært, sem horfið er í haf tímans,
en þó er gott að liugsa um liorfnar gleði-
stundir. — Öðru ber að gleyma, eftir því
sem kostur er til.
Þegar ég kom fyrst til Reykjavíkur,
1906, stóð ég stutt við, fór til Þingvalla og
víðar um nágrennið, auðvitað ríðandi. En
alkominn fluttist ég hingað seint í ágúst
1907. Þá vörpuðu skip festum langt úti á
Sundi, þó var heldur lengra út í Engey
en upp að steinbryggjunni gömlu, fram-
an við Pósthússtræti. Einn af kunnustu
mönnum þessa bæjar, Steindór Einarsson,
flutti mig í land á skektu (árabát), fannst
mér hann dugnaðarlegur maður og þægi-
legur í viðmóti. Skipið hét ,,Ceres“, all-
gott skip, skipstjóri var Gad, sjóliðsforingi
og farþegar margir. Meðal þeirra man ég
eftir Guðlaugi Guðmundssyni og Gísla
Isleifssyni, sýslumönnum. Einhver veizla
var um nóttina, eða langt fram eftir kveldi,
svaf ég því illa, enda ekki laus við sjó-
veiki.
Daginn eftir komu mína lióf ég starl
mitt í pósthúsinu, sem þá var í því gamla
steinhúsi sem nú er lögreglustöð. Kaupið
var lítið, fyrir fjóra fyrstu mánuðina fékk
ég samtals kr. 140.00 — auk þess 4% þókn-
un af frímerkjum er ég seldi. En það varð
ódrjúgt, því að ég var settur í að lesa
sundur dagblöð (eða réttara sagt viku-
blöðin) og kom því, oft, ekki í afgreiðslu.
Eftir nýár lékk ég 50 krónur á mánuði.
Vinna var löng, oft 12—14 tímar, stundum
styttra, aldrei undir 8 tímum á dag. Unn-
ið var flesta sunnudaga, eitthvað, oft all-
an daginn, er skip komu eða fóru. — Þó
urðu flestir póstmenn að reyna að ná sér
í aukavinnu til þess að svelta ekki. „Auka-
vinnugreiðsla þekktist ekki, eða nokkur
aukagreiðsla, þótt unnið væri, stundum
alla nóttina, en það kom ósjaldan fyrir.
Bankamenn voru betur launaðir, höfðu
styttri og reglulegri vinnu enda þóttust
meiri menn en við póstþjónarnir. Var
ekki laust við að litum Jiá öfundaraug-
um.
Fallegustu húsin í bænurn Jrá voru
Safnahúsið við Hverlisgötu og hús Lands-
bankans, svo og aljringishúsið og hús ís-
landsbanka. Mörg snotur íbúðarhús voru
Jrá komin, einkum Ingólfshvoll Guðjóns
Sigurðssonar, hús Halldórs Jónssonar
bankagjaldkera og húsin suður með tjörn
inni að vestan. Ekki fannst mér mikið til
höfuðborgarinnar korna, kunni illa við
mig, var það mín heitasta J)rá, að kom
ast sem fyrst í sveitina aftur. Komst ég þó
í kynni við margt ágætt fólk, bæði félaga
mína í pósthúsinu og aðra. En mér geðj-
aðist ekki margmenni, hávaði og ég þráði
kyrrð sveitarinnar. En í sveitina komst ég
aldrei aftur til langdvalar.
Svo kom að því, eftir nær 7 ára vinnu
28 BANKABLAÐIÐ