Bankablaðið - 01.12.1967, Blaðsíða 7

BJARNI TÓMASSON:
STÓRBRUNI
Hvernig myndi þér, lesandi góður, verða
við ef svo færi einn morgun, er þú mættir
til vinnu þinnar, að vinnustaður þinn væri
ein rjúkandi rúst? Ohugsandi, segir þú. Svo
vel er nú búið að flest allri bankastarfsemi
hvað húsnæði snertir, hér í Reykjavík að
minnsta kosti, að enda þótt eldur yrði laus
í því virðist ólíklegt, að um algjöran bruna
gæti orðið að ræða.
Eitthvað á þessa lund hugsaði ég, þegar
ég var vakinn snemma morguns þann eftir-
minnilega dag, 10. marz s.l., og mér sagt
að hús séra Bjarna við Lækjargötu væri
brunnið og líklega væri Iðnaðarbankahúsið
að fara sömu leið.
Reyndin varð þó sú, eins og flestum er nú
kunnugt, að mest allt brann þar, sem brunnið
gat ofan kjallara og jarðhæðar, og mátti
litlu muna að afgreiðslusalur á jarðhæð
brynni ekki líka.
Það var því heldur ömurleg aðkoman hjá
því af starfsfólki bankans, sem kom til vinnu
sinnar á venjulegum tíma þennan morgun og
vissi ekkert um hvað gerzt hafði, fyrr en
það kom á staðinn.
Eldurinn logaði ennþá glatt á efsm hæðun-
um, slökkvistarf var unnið af fullum krafti
og vatnið rann í stríðum straumum niður
veggi og stigagang og út um aðaldyrnar.
Fólkinu var ekki leyfð innganga í húsið
og það hímdi úti á götunni þennan vetr-
armorgun, flestir algjörlega orðvana í
fyrsm.
En brátt tóku spurningarnar að vakna og
gerast áleitnar í hugum þess. Hvað tekur nú
við? Gemr bankinn hafið starfsemi að nýju,
eða stend ég nú uppi atvinnulaus?
Fyrir tæpri viku síðan hafði starfsfólkið
haldið árshátíð sína og allir verið samtaka
um að skemmta sér sem bezt, átti þetta svo
að verða endirinn? Þannig leið fram á morg-
uninn, án þess að nokkuð væri hægt að haf-
ast að, annað en bíða.
Hægt en sígandi tókst slökkviliðinu að
ráða niðurlögum eldsins og þá kom að því
að björgunarstarf gæti hafizt og svar fengist
við spurningunni, sem flesmm var efst í huga,
spurningunni um það hvort starfsemi bank-
ans gæti yfirleitt hafizt að nýju. Það valt að
sjálfsögðu fyrst og fremst á því, hvernig
hinar eldföstu verðmætageymslur hefðu stað-
ið af sér brunann og hvort yfirleitt nokkuð
væri óbrunnið í þeim.
Ein eftir aðra voru geymslurnar opnaðar
og vonin óx með hverri hurð, sem laukst
upp. Sumir eldfösm skáparnir voru að vísu
ónýtir og erfitt að opna þá í fyrsm, en brátt
varð ljóst, að lítið sem ekkert hafði brunnið
af verðmæmm, sem ekki mátti bæta upp
aftur, að fullu.
Nú var biðinni lokið, hafizt var handa um
að dæla vatninu úr kjallara hússins, bjarga
bókhaldsvélum úr ^fgreiðslusal og koma
þeim til yfirlits o. s. frv.
Bankinn hafði nokkrum mánuðum áður
opnað útibú í Grensási og var nú flutt þang-
BANKABLAÐIÐ 5