Útvarpstíðindi - 10.12.1945, Blaðsíða 3

ÚTVARPSTÍÐINDI.
339
)JóÍin 1945
Barátta mannsins við sjálfan sig
MAÐURINN á í sífeldu strííi við sinn
eigin ófullkomleika. I árþúsundir hefur
hann háð þessa baráttu og mörgum
finst sem honum gangi förin grátlega
seint. Það má vel vera, en þrátt fyrir
allt rniðar þó nokkuð á leið. Þetta skal
sagt einnig nú, þó að heimurinn sé flak-
andi í sárum og milljónir séu að farast
í skorti, kúgun, örvinglan og sárustu
neyð. Sagan er eins og hafið, stundum
er það lyngt og slétt, stöndum er það
ólgandi og í róti. Eitt mesta fárviðri
sögunnar er nýafstaðið og á ströndum
mannlífsins Iiggur vogrekið, brotið og
eyðilagt, sundrað og sundur slitið.
Margir menn örvænta nú, fyllast fyrir-
litningu á lífinu og helmyrkur vonleys-
isjis grýpur þjóðirnar. Ef það nær tök-
um á heiminum lýkur sögu mannkyns-
ins. Eini möguleikinn til viðreisnar er
vonin.
Hvar sem menn standa í trúarskoð-
unum viðurkenna allir að í kenningum
Kristindómsins um réttlæti og bróður-
kærleika felist fullkomnun mannsins-
Það er bróðurkærleikurinn og ástund-
un réttlætisins sem hefur mannif.in upp
fyrir dýrið. Ef hann týnir voninni um
fullkomnun, ef hann gleymir náunga
sí ium, réttindum hans og þörfum hans
hefur hann varla rétt til að lifa. Þá fell-
ur hann aftur niður í myrkur frumstigs-
ins, aflar brauðs síns af blindri, frum-
stæðri þörf, neytir þess í myrkri o,g
urrar ef önnur vera nálgast hann. Enni
he»ris lækkar, hjarta hans kólnar, hugur
hans smækkar. Þá er hann orðinn aftur
óarga dýr.
Það, sem gerir manninn að manni,
er þrá hans eftir fegurð, skilningur
hans á rétti náunga sfns, kærleikur hans
til alls, sakleysi k<.is og tign í kærleik-
anum.
Maðurinn er eins og Ieirinn í höndum
myndasmiðsins. Myndasmiðurinn er feg-
ursta hugðjónin um frið og jöfnuð,
kærleika og sakleysi. í Kristindómnum
felast fegurstu hugsjónir mannlífsins.
Það er ekki hans sök þó að seint gangi
að gera myndina af manninum fagm.
Leiirinn er gallaður. En þrátt fyrir allt
verður maðurinn betri og fegurri með
hverri öld. Þó að mistök verði, er þó
sótt fram.
Jólin eru mesta hátíð kristninnar og
við ljós hennar skýn fegurð manjsins
skærast. Það er ekki að eins vottur
jólahátíðarinnar sjálfrar heldur og
sönnun fyrir mætti þeirrar hugsjónar,
sem Kristindómurinn ber fram. Gleðin
í augum barnsins og gamalmennisins,
kyrrðin og fögnuðuriili á þessari hátíð
gefur fyrirheitin um fullkomnun manns-
ins.
Við erum sannarlega ófulikomin. !
leit okkar eftir fegurra lífi förum við
oft vílligötur. Þó höfum við leiðarljós
Leiðarljósin eru: kærleikur til alls,
hjálpfýsi við all-a, þegnskapur og um-
burðarlyndi. Við erum öll skapendur.
Eins og vér sáum svo munum vér einn-
ig upp skera. Það sem þú sýnir náunga