Útvarpstíðindi - 10.12.1945, Side 13

ÚTVARPSTÍÐINDI.
349
ur Blágskógavegurinn áfrarn austur heið-
ina, en bílvegurinn beygir norður með
Fjallabrekkunum að bænum Fjöllum i
Kelduhverfi. — Fjöllin ofan við Fjöll
eru nú í daglegu tali nefnd Fjallafjöll-
Upphaflega hefur bærinn verið skírður
eftir fjöllunum, sem ekki hétu neinu sér-
stöku nafni í heild, en hafa síðan verið
nefnd eftir bænum. Og þetta minnir mig
á annað örnefni, í öxarfirðinum. Það
er fjallið Hafrafell. Undir því stendur
bærinn Hafrafellstunga. En nú hefur
fellið í munni manna verið heitið upp
eftir bænum og er oftast nefnt Tungu-
fell.
Þið fyrirgefið útúrdúrinn.
Á ferðinni skráðum við bóðir ferða-
söguna, því miður hef ég ekki frósögn
Ásmundar til að styðjast við, en mína
ferðasögu set ég orðrétta hér á eftir,
eins og ég skrifaði hana á ferðinni. —
Frásögnin er kannske nokkuð stuttorð
og sumt ekki vel skiljanlegt ókunnugum.
En hún sýnir, að skapið var alltaf í bezta
lagi, þó á móti blési annað slagið.
★
Þegar við stigum út úr bílnum var
rigning. Pokarnir á bakið og af stað upp
Þeystareykjaveg. Áfram Bláskógaveg-
Og enn var rigning, en ekki mikil — og
skapið í bezta lagi. Pokarnir smáþyngd-
ust, en voru þó vel bærir. Sagðar smá-
sögur, sezt niður stöku sinnum og hvílt
sig etc. Rigningin hætti.
Er komið var yfir Langamel var þar
skjól gott og tilvalið matarstæði. Var
því matast. Brauð og kalt kjöt og kaffi
ó eftir. Um það bil er máltíðinni lauk
fór að rigna aftur og það töluvert. Var
því tekið til liöndum að tína saman og
troða í pokana. En allt var þetta þó ein-
tómt gaman. Svo áfram með gönguna-
Nokkru seinna fórum við fram hjá
Vatnshóli, þar sem ekkert vatn var. Þar
ótti að vera tjörn, en þar var engin tjörn.
Á meðan við vorum að ræða um hvort
við ættum að tjalda og setjast að, því við
vórum að verða blautir inn úr, stytti
upp.
Birkikjarr, víðir og blógresi.
Bláskógatúngarðurinn sézt enn, en
Klettafingur.
varla fyrir hússtæðum. Þar hefur verið
fallegt bæjarstæði.
Mynd var af mér tekin ó gróðurlaus-
um grjótum, til að fá meira grjót, -— og
af Ásmundi í angandi skógarlundi, til
að fá meiri gróður.
Svo var gengið lengi, lengi. Loks varð
klukkan fimm. Enn vorum við ekki með
strengi. Yfir Fjallafjöllum voru regnélin
dimm-
Er við komum á þennan ás, þó tók
við annar ás og hann var alveg eins.
Við vorum farnir að eiga von á Undir-
vegg, en við sáum engan vegg, og þó
náttúrlega heldur engan undir honum,
fyrr en við komum á brúnina ó veggn-
um, þá var Undirveggur undir veggnum.
★
Næst var Tóveggur, Þar var plægt með
tralctor, sem ekki vildi ganga. Síðan sá-
um við, skammt frá veginum, Ingveld-
arstaði, með vindrafstöðvarrellu á þak-