Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1926, Síða 15

13
lækka launin. Jeg skal eigi um það dæma, hvort
þetta sje rjett að öllu leyti, en sumpart hefir það
sennilega við rök að styðjast. Kröfur samningsnefnd-
ar Eimkipafjelagsins um niðurfærslu á kaupinu voru
bygðar á þessum grundvelli, og til árjettingar var
bent á þá lækkun dýrtíðarinnar sem varð á síðasta
samningstímabili.
Fyrir hönd Vjelstjórafjelagsins mætti jeg og hr.
Ágúst Guðmundsson rafstöðvarstjóri. Á tveimur
iöngum fundum var málið rætt frá ýmsum hliðum.
Eins og gefur að skilja var einungis vörn af okkar
hendi. Skal jeg eigi um það dæma, hvernig okkur
tókst vörnin, læt aðra um það, en niðurstaðan var
þessi: Kaup og dýrtíðaruppbót, sem áður var, var
breytt í fastan kauptaxta og þar frá dregið 5%. Er
það kaupið fyrir yfirstandandi ár auk aldurshækkun-
ar, sem sje aðskilin frá kaupinu, en fylgi sömu regl-
um og áður. Samið var til þriggja ára, ber að hækka
eða lækka kaupið samkvæmt búreikningsvísitölu hag-
stofunnar frá 1. otkóber þ. á. á sama hátt og tekið er
fram í öðrum samningum sem gerðir voru á síðast-
liðnu hausti um sama efni. Launalækkunin nam frá
5 til rúmlega 6% eftir kauphæð, mest hjá þeim hæst-
launuðu. Aðrar greinar samningsins haldast ó-
breyttar.
Jeg skal taka það fram, að við samningsmenn höfð-
um engar ákveðnar fundarsamþyktir við að styðjast.
Löglegur stjórnarfundur varð eigi haldinn áþeimtíma
sem samningar stóðu yfir. Jeg leitaði álits vjelstjór-
anna, sem áttu hlut að máli, eftir því sem jeg
gat, en einkum var það venjan sú, að stjórnin hefði