Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1926, Qupperneq 39

37
kröfðust þess, að aðrir tækju þegar upp samninga-
tilraunir. Ákvað fjelagsfundur að verða við tilmæl-
um þeirra, og sendi nefnd manna, í ,stað fonnanns,
til samningsfundar. Undirritaði nefndin núverandi
samninga“.
Sjeu launaákvæði samnings þessa borin isaman við
þær kröfur sem undanfarnir fjelagsfundir höfðu
gert, og formaður hafði von um að fá framgengt, ef
fullur vilji og samheldni fjelagsmanna stæði á bak
við, þá verður því eigi neitað að árangurinn var
fremur ljelegur. Enda allfjærri þeim vonum sem
menn höfðu gert sjer í fyrstu.
Það sem vjer verðum þó einkum að átelja í fram-
kvæmd þessa máls, er það, að varaformaður er sett-
ur í stað formanns við umrædda samningagerð. Enda
þótt nefndin hafi þar sumpart stuðning af fundar-
samþykt, þá var hún vel vitandi þess, að hin hörðu
orð útgerðarmanna í garð formanns, miðuðu eink-
um að því, að rýra álit hans sem leiðtoga Vjelstjóra-
fjelagsins. Nefndinni (sem hinum nýkosna aðila í
þessu máli) bar því skylda til að hreinsa fjelagið af
þeirri vanvirðu, sem það í augum útgerðarmanna var,
að hafa sent formann til samningsfunda. En það var
einungis hægt með því, að láta formann í viðurvist
útgerðarmanna, gera grein fyrir málafærslu sinni,
enda var með því haldið þræðinum í samningamál-
inu, sem ella hlaut að mestu að slitna þegar alveg
nýir menn tóku við. Að varaformannii álöstuðum, gat
hann, í þessu máli, engan veginn komið í stað hins
eiginlega formanns. Mátti hinni háttvirtu nefnd vera