Árdís - 01.01.1936, Síða 23

21
sögn var aldrei meiri en nú. Breytingarnar eru svo margar og
margvíslegar ‘þessi síðustu ár og rnörg leiðarljós, sem áður þóttu
góð og gild, eru nú horfin og fjöldi fólks, yngra og eldra, veit ekki
hvert halda skal. Ef kirkjan hefði borið gæf'u til að gefa konu
kost á að gegna prédikunarstarfi, !þá ætti hún kannske nú nokkra
prédikara á móts við Maude Roydens, sem ættu orð til að leið-
be(ina þeim, sem ekki rata rétta leið og hugga þá sem sorgin og
mótlætið þjá.
Margir munu segja, að kirkjan gefi konum verkefni og hún
gerir það áreiðanlega. Eg veit aö konur vinna þar mikið og gott
verk í sunnudagsskólum, ungmennafélögum og söngflokkum. •—
Verk kvenfélagsins innan kirkjunnar met eg mikils, en mér dylst
ekki að einstaka konur gætu unnið enn meira fyrir kirkjuna held-
ur en þær hafa enn haft tækifæri til. Mér dylst ekki að íhald.5-
semi kirkjunnar hefir orðið þess valdandi, að hún hefir tapað
miklum leiðtogum, sem hefðu orðið kirkjunni til gagns og sóma
og hjálpað til þess, að hún mætti vinna enn miklu meira gagn,
heldur en hún hefir enn getað gert.
Aðal ástæðan gegn jafnrétti kvenna hefir jafnan verið sú, að
konan væri móðir og það væri svo háleitt og mikilsvert, að hún
ætti að vera ánægð með iþað. Orð Krists ættu að geta leitt menn
t’:l rétts skilnings um þetta efni, þegar hann svaraði konunni sem
í hrifningu, undir prédikun hans, lét þá skoðun sína í ljós, að
móðir hans væri öðrum konum sælli. “Já, að vísu,” svaraði hann,
“en sælir eru þeir sem heyra guðs orð og varðveita það.”
Ef orð þýða nokkuð, þá þýða þessi orð það, að svo gott og
göfugt sé það jafnvel ekki, að vera móðir sjálfs mannkynsfrelsar-
ans að jafnast geti við það, að hafa eyru til að heyra guðs orð og
sál til að fylgja þeim. Með öðrum orðum, að konan sé manneskja
eins og karlmaðurinn og guðs ibarn eins og liann er.
Það var kona, sem fyrst fékk að vita um upprisu Krists, og
það var kona ;sem Kristur fól að flytja lærisveinunum þann boð-
skap. Hann skrifaði ekki þann boðskap, heldur bara sagðii: Maríu
að flytja hann lærisveinunum og treysti því, að liún gerði það
fljótt og vel.
Það er í raun og veru engin góð og gild ástæða gegn því, að
konur séu prestar, en það eru fordómar á móti því, og hamingjan
má ráða hvenær þeir hverfa. Mér sárnar stórlega, að tækifærið
skyldi; ganga okkur úr greipum 1928. Eg skildi þá strax að sá
ósigur var mikill. Niú hafa konur enn verri aðstöðu. Við sjáuni
livað komið hefir fyrir í Þýzkalandi og ítalíu. í Bandaríkjunum
er konum nú gert erfitt fyrir að fá atvinnu. Eg las nýlega grein
eftir konu, þar sem nokkuð eiinkennileg ástæða er gefin fyrir því,
að stúlkur sækist eftir atvinnu í búðum og skrifstofum. Hún
segir að stúlkunum falli svo vel að vera með karlmönnunum að