Árdís - 01.01.1936, Qupperneq 24

22
■þessvegna fari þær aö heiman og íái sér atvinnu. Þaö væri miklu
nær sanni, að segja að þeim íalli vel að hafa eitthvað að borða.
Viíðkunnur blaðamaður í Bandaríkjunum var nýlega að hæla
konu, sem var ritstjóri, fyrir hennar miklu og góðu hæfileika. En
sagði þó að hún hefði unnið miklu þarfara verk, ef hún hefði varið
æfinni til að ala upp syni til að vera ritstjórar.
Kringumstæðurnar halda konum aftur. Það er alkunnv.r
sannleiki, að alt sem ekki er notað til neins, hvaö sem það nú er.
visnar og verður að engu. Á síðasta aldarfjórðungi hafa konur i
mörgum löndum fengið pólitísk réttindi. Gn þær hafa ekki nærri
að fullu notað þau réttindi og nú eiga þær á hættu aö missa eitt-
hvað af réttindum sínum. Og það er ekki nóg með það, heldur er
öll menning heimisins nú í hættu stödd. Það getur svo sem vel
verið, að þeir sem ráða yfir vopnasmiðjunum afráði að fara í stríö
einhvern daginn.
Ef konur, víðsvegar um heim, sem fullra mannréttinda njóta.
hefðu unnið með skynsemíi og fyrirhyggju og fullkominni ein-
lægni þá væru kannske öldur ágirndarinnar og eigingirninnar
brotnar. Leiðtogar, uppaldir í kirkjunni, hefðu kannske komist
langt í því að gera konunum mögulegt að sameina þannig krafta
sína og ibeita þeim í áttina til réttlætis og góðgirni, að til verulegs
gagns hefði orðið. En kirkjan var full af fordómum. Karlmenn-
irnir vildu halda sínum forréttindum og konurnar voru kærulitlar
og létu sér á sama standa — tækifærið fór hjá, hér og annars-
staðar.
Eg efast ekki um, að hér muni einhver rísa upp og segja að
eg sé að leggja konunni of mikla ábyrgð á heröar, þetta sé ekki
sanngjarnt. Eg er ekki að segja það sé sanngjarnt: eg er bara að
segja það sem satt er. Þjóðfélagið kemst ekki hæira heldur en
konur þjóðfélagsins. Það er konunnar lilutverk að ala upp næstu
kynslóð. Allar ungu stúlkurnar með stuttklipta hárið, sem stend-
ur út í allar áttir, blóðrauðu varirnar og samlitar neglur, sem nú
leika sér áhyggjulausar og léttklæddar til líkama og sálar, eiga
eftir að hafa mikil áhrif á sína samtíð. Á þeim hvílir gæ.fa, festa
og góðir siðir heimilanna. En hvað er gert til að gera þeim fært
að g_tanda vel í stöðu sinni?
Það hefir nýlega verið sagt, að áður hafi það verið kirkjan,
heimilið og skólarnir sem hafi mentað 'unga fólkiö og mótað
skapgerö þess, en nú hafi dagblöðin, útvarpið og kveikmyndahús-
in tekið við því hlutverki.
Kröfur æskunnar eru háværar um þessar mundir, svo að
segja um allan !heim. Piltarnir og stúlkurnar eru ekki ánægð með
lífið eins og það horfir við þeim. Unga fólkið er til þess Ibúið
að fylgja ákveðnum leiðtogum, hvert sem stefna þeirra liggur nú,
upp á við, eða niöur á við. Kenningum kommúnista er að aukast