Árdís - 01.01.1936, Síða 45

43
Skýrsla forseta.
Það er mér mikiö gleöiefni, aö geta í einlægni sagt, að á árinu
sem liðið er, síöan vér itiéldum vort siðiasta ársþing, hiefir félagi voru
ylirleitt vegnað vel og það hefir ekki mætt neinum sérstökum
oröugleikum, eða óhöppum. Vitanlega er ekki hægt að henda á
nokkra stórsigra, sem það hefir unnið, enda stendur það ekki til.
Það er ekki við þvi að búast, að félag vort geti unnið stórvirki, en
vér viljum vera kyrlátlega athafnasamar og vér höfum reynt aö
vera það og ætlum að vera það.
Síðan fyrst að íslendingar hér í landi fóru að vinna að safnaðar-
málum, má heita að til hafi verið safnaðar kveníelag og hafa mörg
þeirra ve;rið mjög starfsöm innan sinna safnaða og mun ekki á-
greiningur um það, að 'þau hafi flest eða öll verið sínum eigin söfn-
uðum til mjög mikils gagns. En starfssvið þeirra hefir óneitan-
lega verið nokkuð þröngt, þó þarft og gott hafi það verið, innan
smna þröngu takmarka. Með sambandi kvenfélaganna hefir
verksvið þeirra, hvers um sig, orðið töluvert víðtækara en áður.
Öll vinna þau sín heimaverk eins og áður, en auk þess taka þau
þátt í sameiginlegum málum Bandalagsins á sama hátt eins og
söfnuðirnir taka þátt í sameiginlegum störfum kirkjufélagsins, þó
hver söinuður um sig, vinni sjálfur að sínum eigin málum. Þetta
samband milli kvenfélaganna.sýnist vera svo afar eðilegt og sjálf-
sagt, að naumast geti orkað tvímælis. Þó hafa einstöku safnaða-
kvenfélög enn ekki gengið í Bandalagið, en eg vona að ekki líði nú
á löngu þangað til þau geri það, enda eru þau að því smátt og smátt
Bandalaginu til mikillar ánægju, hafa tvö af safnaða kvenfélögun-
um gengið í það á þessu ári: Kvenfélag Hallgrímssafnaðar og
Kvenfélag Víðir safnaðar. Bjóðum vér þau nú hjartanlega vel-
komin. í þessu sambandi er vert að geta þess, að nú fyrir
skömmu hafa ungmennafélögin í hinum ýmsu söfnuðum kirkjufé-
lagsins, myndað með sér alisherjar samband, og ibendir það á, að
þau, ieins og vér, hafi séð þörfina á samvinnunni og er það gleði-
efni. Hefir félag vort látið sér ant um ungmennafélags starfsem-
ina, og má í því sambandi, meðal annars, benda á ágætt erindi um
það efni í II. hefti Árdísar, eftir Mrs. Guðlaugu Jóhannesson.
Sunnudagsskólamálið, eða uppfræðsla barna og unglinga í
kristnum fræðum má enn, eins og áður kallast stórmál félags vors.
Þörfin á slíkri fræðslu er svo afar brýn á ýmsum stöðum meðal
íslendinga hér í landi. Hefir félag vort nú komið því miáli í ibetra
liorf heldur en nokkru sinni fyr. Þrír kennarar voru sendir út
síðastliðið sumar og að tilhlutun Bandalags lúterskra kvenna,
hefir kristindómsfræðslu verið í vetur haldið uppi í sjö barna-
skólum fram að jólum og fimm skólum eftir jól. Hafa skólakenn-
ararnir kent þar kristin fræði einn klukkutíma í viku. Hafa þeir
gert það samkvæmt beiðni félags vors og hefir það verið í stöðugu