Árroði - 01.01.1937, Page 8
8
Á R R 0 Ð I
þes9i útlendingur var eigi hinn
siða8ti. — Það var henni ekki
nóg, minn Jesú!, að þú varst
hennar herra. Það er annað að
kunna, annað að vilja. En það
hún kallar þig Davíðs son, það
er hold af hennar hoidi, og
bein af hennar beinum. — Það
var biturt skeyti, sem án alls
efa, hefur stungið þín misk-
unnar-iður. Þetta styrkir 3. Páls
Hebr. 2., segjandi: Honum byrj-
aði bræðrunum i öllu samlíkur
að vera, upp á það hann misk-
unnsamur væri, og trúr biskup
i þvi, sem hjá guði átti að
gjöra. Því sökum þess hann
liðið hefur þá hann var freist-
aður, þá kann hann og að
hjálpa þeim, sem freistaðir eru.
•Miskunna þú mér», segir kon-
an. Hún kemur til Jesú; ekki
svo sem til annara læknis, þeim
er menn bjóða laun fyrir sitt
ómak; ekki heldur í trausti
sinnar forþénustu: »Miskunna
þú mér«, segir konan, »en ekki
minni dóttur», játandi þar með
að ekki þyrfji hennar dóttir
einasta misknnnar við, heldur
væri og sjálf hún óverðug í
guðs augliti sinna synda vegna.
Það hann skyldi hjálpa hennar
lifBafkvæmi, hvert hún eigi ein-
asta hafði getið og fætt í synd-
inni, heldur og uppalið meðal
óguðlegra manna, við satans
þjónustu og í hans dýrkun.
Lær héi af, syndugur maður!
Nær þú fram kemur fyrir guð,
að þiggja uokkuð af hans ör*
lætishendi; að afneita sjálfum
þér og þínum eigin verðugleik,
og gjör ekki þín góðverk, ef
nokkur eru, að hinni verstu
synd með of miklu trausti á
þeim, eða dálæti við sjálfan
þig, heldur seg með þessari
konu, og Davíð: »Miskunna þú
mér, guð, eftir mikilli miskunn-
semi þinni, og eftir mikilleik
miskunnsemda þinna. Afmá þú
mitt ranglæti. (Sálm. 51). Þessi
fáráða manneskja leggur or-
sökina til, hvar fyrir hún svo
grátbænir: »Min dóttir kvelst
illa af djöíiinum*. Ó, neyð! ó,
neyð! Ó, sorg! ó, Borg! Hvað
góður skólameistari ert þú?
Og hvereu sýnt er þér um, að
gjöra hinar fáráðu tungumar
vel talandi? Ekkert er hér eft-
ir skilið, sem eitt mannshjarta
kynni að hræra til meðaumkv-
unar, avo hér var á engan veg
hægt undan að komast fyrir
þann, sem alt vald hefur bæði
á himni og jörðu, (Matt. 28.),
og er þó undir eins svo líkn-
samur, sem faðirinn er börn-
unum mískunnsamur. (Sálm. 103.
Hún kallar hann herra, því