Árroði - 01.01.1937, Síða 29

Á R R O Ð I
29
Eitt fornt vers.
Minn Jesús mæti!
Mjúklega bið ég þig:
Ríkt guðs réttlæti
Reiknast ekki við mig —
Ég þá skal fara
Upp, fyrir dómiun þinn,
Frí mig forsvara,
FrelBarinn góði, minn!
Eigi út mér snara!
Inn leið i himininn!
Amen.
8inni: Ég les í Exódi-bókar
35. kapítula, að þegar guð bauð
Móses að láta gjöra vitnis-
burðar-tjaldbúðina, þá hafi hann
8kipað, að til hennar skyldu
leggja hver einn, eftir því, sem
sjálfkrafa vildu: Sumir gull,
aumir silfur, sumir kopar, dýr-
mæt klæði og steina; aðrir
geitaull og hrútaskinn, með
öðru fleira, sem þar um getur
og var í minna gildi. Eins
finst mér hinir andlegu leið-
togar hinnar íslenzku kyrkju,
eða kristindómsmála, þyrftu að
vera glöggskyggnir með valið
4 hinum réttu mönnum. Auð-
vitað ættu að vera hreintrú-
aðir, guðelskandi menn valdir
aem bezt til að kenna hinum
ungu sálum. —
Kenn hinum unga þann veg,
8em hann á að ganga, og mun
hann siður af honum ganga. —
Ótti Drottins er upphaf vizk-
unnar. (Sal. Orðskv. 1.).
Það er hið eldskíra gull, sem
við þurfum öll að girnast —
hina dýrmætu perluna, Drott-
inn vorn Jesúm Krist! — Drag
þú oss alla til þin!
Fyrir helga fæðing þína,
Fyrir blessað lifsins orð,
Fyrir verk, er fagurt skína,
Fyrir skírn og náðarborð.
Fyrir pislar-feril þinn,
Fyrir dýrsta sigurinn.
Alt þér lof um eilífð segi!
Ástvin sálna guðdómlegi!
(Mesiusöngsb. nr. 222).
FORN LJÓÐ
(skorin & rúmfjöl).
—o—
Ó, hjartans minn!
hýr brúðguminn!
Héðan ég vil nú fara
í fögnuðinn og friðinn þinn —
Feginn hjá þér kýs vera.
Frelsari minn, i faðminn þinn,
Fel ég sálina mína.
Mitt glas þá þver, á móti mér
Send, guð, englana þina!
Mér er óhætt. Mitt böl er bætt.
Mér má því enginn granda.