Árroði - 01.01.1937, Blaðsíða 24

24
Á R R O Ð I
Báðar hendur þínar
breið á mót oss, Jesús,
þá lifnar gleðinnar lína —
Lofaður yertu, Jesús!
Amen.
DRAUMUR
eftir skaftfellskan bónda. í ljóð
aettur af honum sjálfum.
Óttalau8t réð úti stá,
ég nam raustu heyra þá —
herrans góða himnum frá,
hverja í ljóð ég setja má.
Þröng til himins liggur leið,
— lýðir mega Bkilja, —
en glötunarbraut er breið,
býsna margir vilja
hana feta hér.
Lifsins bæti lifnaðinn
lýðir forhertir.
Það er vilji þægur minn,
að þeir gæti að sér.
Þótti hryggjast hugur minn,
hann ei styggja skulum par.
Góður, dyggur græðarinn,
gjörði að hyggja og veita svar.
Veginn hinn í heimsins rann
halda skalt þú, maður.
Þyrnum stráður þó sé hann,
þá samt vert þú glaður.
Trúa máttu mér.
Guð er trúr, og treystu’ á hannf
til þin bezt hann sér.
HjáBtoð veita hann þér kann.
Hæli bezt það er.
B æ n .
Vernda mig, Jesú, viltan sauð^
voða frá og pínu.
Æ vert þú i allri nauð
innet í hjarta mínu,
dýrstur Drottinn minn!
Lausnarinn kær mig leið til þía
loks í fögnuðinn.
Sifelt þráir sálin min
Sælubústaðinn.
Þórarinn Bjarnaion.
Stuttur draumur
eftir konu höfundar, er hann var
fjarlægð.
Ó, hvikull draumur!
Að umfaðma hér
ástvininn bezta þú synjaðir mér.
Ó, þú sem myndaðir
meðlætia-stund
og málaðir búning
á vinarins fund.
Fljótt líða dagar
og fljólt líða ár.
Fljótt líður skilnaðar-tíðin
mér sár.
Veturinn líður, en vorblíðan ksér
vinsemdar-anda
og fögnuð mér ljær.
Brynh. Jón»dóttir.