Morgunblaðið - 06.04.2009, Blaðsíða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. APRÍL 2009
✝ Sveinn SnjólfurÞórðarson fædd-
ist í Steinholti í
Stöðvarfirði 15. jan-
úar 1918. Hann lést
á hjúkrunardeild
fjórðungssjúkrahúss-
ins í Neskaupstað 28.
mars sl. Foreldrar
hans voru Þórður
Kristinn Sveinsson
og Sigríður Þórdís
Eiríksdóttir. Hann
var elstur níu systk-
ina, hin eru Rós-
björg, f. 1919, d.
1948, gift Flosa Bjarnasyni, Eirík-
ur, f. 1922, d. 1977, Ellert Ágúst,
f. 1923, d. 1991, Róslaug, f. 1926,
d. 2003, gift Vilhjálmi Sigurðssyni,
Magnea Oddný, f. 1927, gift Ing-
ólfi Magnússyni, Sölver, f. 1930,
kvæntur Anne Thordarson, Hauk-
ur, f. 1934, kvæntur Signýju Sig-
urlaugu Tryggvadóttur, og Helga,
f. 1936, gift Ástvaldi Jónssyni.
Kona Sveins er Ólöf Ólafsdóttir,
f. 6. október 1916. Börn þeirra eru
fimm: 1) Björgvin Ólafur, f. 1949,
1962, kvæntur Brynhildi Sigurð-
ardóttur, börn þeirra: Borghild-
ur, f. 1984, Hafþór, f. 1986, Haf-
rún, f. 1991, og Sigrún Harpa, f.
1998. Stjúpdóttir Sveins er Sjöfn
Hólm Magnúsdóttir, f. 1937, gift
Ásgeiri Björgvinssyni, þau
skildu, börn þeirra: Dagmar, f.
1954, Margrét, f. 1955, Ásgeir, f.
1957, Ólöf, f. 1959, Björgvin
1961, Aðalheiður, f. 1962, og
Ásta Björg, f. 1965. Sambýlis-
maður Sjafnar er Magnús Herj-
ólfsson.
Sveinn fæddist í Steinholti í
Stöðvarfirði og flutti þaðan
tveggja ára gamall á Gripalda
við Reyðarfjörð, síðan að Krossi í
Mjóafirði og seinna að Skógum,
þar sem hann ólst upp, og fékk
viðurnefnið Sveinn í Skógum.
Hann byrjaði mjög ungur að
vinna með pabba sínum og 16
ára gamall eignaðist hann sinn
fyrsta bát og stundaði sjó-
mennsku alla tíð. Árið 1944 hóf
Sveinn búskap með konu sinni í
Skógum og bjuggu þau þar í þrjú
ár. Svo fluttu þau á Djúpavog og
bjuggu þar til ársins 1969, fluttu
þá á Eyri við Reyðarfjörð og
bjuggu þar í fimm ár. Fluttu síð-
an í Neskaupstað 1974.
Útför Sveins verður gerð frá
Norðfjarðarkirkju í dag, 6. apríl,
kl. 14.
kvæntur Rósu Bene-
diktsdóttur, börn
þeirra Róbert Þór, f.
1973, og tvíbura-
bróðir hans Ómar
Freyr, d. 2001, Ólaf-
ur Ægir, f. 1974,
Björgvin Hrannar, f.
1986. Stjúpdóttir
Björgvins er Hjálm-
fríður Björk, f. 1969.
2) Þórður, f. 1952,
kvæntur Karenu
Kjartansdóttur, börn
þeirra: Sveinn Þórð-
ur, f. 1980, Elísabet,
f. 1983, Kristrún Líney, f. 1994,
fyrir á Þórður soninn Bjarka, f.
1973. 3) Heiðar, f. 1954, kona
hans Þorbjörg Sigurðardóttir,
þau eru skilin, börn þeirra: Hall-
dóra, f. 1980. Guðný, f. 1983, og
Bjartur, f. 1996. 4) Sigurrós Auð-
ur, f. 1955, gift Þorgils Arasyni,
börn þeirra: Þorbjörg Helga, f.
1983, Þórhildur Vala, f. 1987,
Þórey Ólöf, f. 1988, fyrir á Auður
soninn Björn Björgvin Hall-
dórsson, f. 1975. 5) Sigurður, f.
Nú er komið að kveðjustund og
gott verður að ylja sér við fjársjóð
minninga. Pabbi var heljarmaður í
einu og öllu, viljastyrkurinn óþrjót-
andi og uppgjöf kom honum aldrei til
hugar. Hann gat verið hrjúfur en um
leið mikil tilfinningavera og mátti
ekkert aumt sjá.
Hann hafði gaman af félagsskap
annarra og unun var að hlusta á sög-
urnar hans, kímnigáfan og stríðnin
voru aldrei langt undan. Pabbi var
sannur vinur og þakklátur fyrir allt
sem fyrir hann var gert. Fjölskyldan
var honum alltaf ofarlega í huga og
fylgdist hann vel með öllum, systk-
inum sínum, börnum og afabörnum.
Alltaf bar hann hag okkar fyrir
brjósti og var mömmu alla tíð sem
klettur.
Ég kveð þig kæri faðir að leiðar-
lokum, með þér dó hluti af mér. Þú
varst maðurinn í mínu lífi og mín fyr-
irmynd. Þú gafst mér besta vega-
nesti sem nokkur getur óskað sér.
Ég veit að þú munt ávallt fylgja mér.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins
ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri
hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró. –
Kom, draumanótt, með fangið fullt
af friði og ró.
Syngdu mig í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin jafn-
an vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér
vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu
friðarlönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.–
Kom draumanótt, með fangið fullt
af friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum)
Auður.
Lagt var upp frá Norðfjarðar-
höfn, einn fallegan sumarmorgun, á
Elínu, trillunni hans Sveins. Var
stefnan tekin á Skóga í Mjóafirði, en
þar fæddist Sveinn og ólst upp. Um
borð voru Sveinn tengdapabbi, Ólöf
tengdamamma, Auja, Obba, þá
tveggja ára, og skrifarinn. Sveinn
stýrði Elínu framhjá Norðfjarðar-
gnípunni, þverhníptri, og inn speg-
ilsléttan Mjóafjörð og upp í sand-
fjöruna í landi Skóga. Bærinn var
fallinn og fá merki mannvirkja að
finna.
Í sólríkri fjörunni var áð og hlust-
að á sögur úr sveitinni. Sveinn sagði
frá veiðum þeirra bræðra á opnum
árabáti, á fiski og fugli; heyslætti
með orfi og ljá og oft erfiðum vetr-
um. Sögurnar urðu ljóslifandi í fjör-
unni.
Hann Sveinn hafði einstaka frá-
sagnarhæfileika, og hann naut þess
að segja sögur. Sveinn var hár,
myndarlegur og nautsterkur. Með
miklar krumlur, sem báru sterk
merki hins vinnandi manns. Ávallt
með kaskeiti á höfðinu.
Þegar við kynntumst gerði hann
út á trillu og safnaði jafnframt reka-
við, sem hann sagaði og klauf í girð-
ingarstaura og seldi bændunum í
sveitinni. Já, hann var aldrei verk-
efnalaus hann Sveinn.
Sveinn var ljúflingur, barngóður
og hjartahlýr. Ég þakka fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
með Sveini.
Þá votta ég Ólöfu og börnum
þeirra innilega samúð mína.
Þorgils Arason.
Ástríkur, fyndinn og skemmtileg-
ur eru orð sem koma upp í hugann
þegar við minnust afa okkar. Hjá
afa var alltaf stutt í gleðina, okkur
er minnisstæð síðasta heimsókn
okkar til hans. Afi var kátur enda
yngsta afabarnið í heimsókn, hún
Brynhildur Una. Alltaf þegar sú
litla brosti, brosti afi líka, honum
fannst fátt skemmtilegra en að
gleðja aðra. Í þeirri heimsókn tók-
um við líka í spil, eins og svo oft áður
lagði afi allt kapp á að vinna. Í öllum
æsingnum vildu reglurnar stundum
skolast til en langt var síðan við
höfðum séð afa jafnhressan. Hann
vann spil eftir spil og sló hressilega í
borðið eftir hvern sigur. Afi sagði
okkur oft þá sögu að í eitt sinn hefði
hann slegið svo harkalega að borðið
hefði látið undan. Þannig var afi,
hann átti alltaf skemmtilegar sögur
uppi í erminni enda var hann mjög
gamansamur og lá ekki á skoðunum
sínum. Okkur er það minnisstætt
þegar Obba kom í fyrsta skipti með
kærastann, Gulla, í heimsókn og afi
sagði: „Hvað, þetta er bara smá-
strákur, ég var nú stærri en hann
þegar ég var 12 ára.“ Hans verður
sárt saknað en við erum þakklátar
fyrir þær minningar sem hann skil-
ur eftir.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Úr vísumVatnsenda-Rósu.)
Þorbjörg Helga, Þórhildur
Vala og Þórey Ólöf.
Sveinn Snjólfur
Þórðarson
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem auðsýndu okkur
vináttu og hlýhug við andlát og útför eiginmanns
míns og föður okkar,
SNORRA HALLDÓRSSONAR,
Hvammi,
Eyjafjarðarsveit.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahússins á
Akureyri, á lyflækningadeild og öldrunardeildinni á
Kristnesi, ásamt hjúkrunarfræðingum heimahjúkrunar á Akureyri
fyrir einstaka umönnun og hlýhug.
Guðlaug Helgadóttir og börn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR ÓLAFUR FINNBJÖRNSSON,
Bugðulæk 18,
Reykjavík,
sem andaðist laugardaginn 28. mars, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
7. apríl kl. 13.00.
Ragnhildur G. Guðmundsdóttir, Haukur Garðarsson,
Laufey Guðmundsdóttir, Gylfi Georgsson,
Sigríður Guðmundsdóttir, Brynjólfur N. Jónsson,
Helga Guðmundsdóttir, Sigurður Einar Einarsson,
afabörn og langafabarn.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
HALLDÓR HERMANNSSON,
Grasparsgrand 8,
Klagerup,
Svíþjóð,
varð bráðkvaddur föstudaginn 3. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ingveldur Höskuldsdóttir.
✝
Faðir okkar og tengdafaðir,
INGÓLFUR GUÐBRANDSSON,
lést á Landspítalanum föstudaginn 3. apríl.
Þorgerður Ingólfsdóttir, Knut Ødegård
Rut Ingólfsdóttir, Björn Bjarnason,
Vilborg Ingólfsdóttir, Leifur Bárðarson,
Unnur María Ingólfsdóttir, Thomas Stankiewicz,
Inga Rós Ingólfsdóttir, Hörður Áskelsson,
Eva Mjöll Ingólfsdóttir, Kristinn Sv. Helgason,
Andri Már Ingólfsson, Valgerður Franklínsdóttir,
Árni Heimir Ingólfsson.
Bragi Benedikts-
son var um margt
óvenjulegur maður. Á
vissan hátt eins og
maður ímyndar sér
landnámsmenn af
betri gerðinni: vænn maður og vin-
sæll, fríður sýnum, dökkur yfirlit-
um, handabandið þétt og röddin
sterk, rammur að afli og úthalds-
góður, sístarfandi og alltaf kominn
þegar taka þurfti til hendi. Var þá
jafnan eins og heill vinnuflokkur
væri mættur til leiks, en ekki einn
maður. Kraftur og fumleysi ein-
kenndi fas hans, verklag og við-
mót. Hann var ekki bara vinnu-
samur, hann var líka vinnuglaður.
Presturinn Bragi Benediktsson
setti sig ekki í hátíðlegar stell-
ingar. Kom eins fram við alla,
hafði raunverulegan áhuga á fólki,
og var óspar á liðsinni þar sem
þess gerðist þörf. Lífskúnstnerinn
Bragi hafði sérstakar mætur á
þeim sem fóru eigin leiðir í lífinu
Bragi Benediktsson
✝ Séra Bragi Bene-diktsson fæddist á
Hvanná í Jökuldal 11.
ágúst 1936. Hann lést
á Landspítalanum 24.
mars 2009 og var
jarðsunginn frá Hafn-
arfjarðarkirkju 2.
apríl.
og kynlegir kvistir
voru hans uppáhald.
Í heitu pottunum
spjallaði hann við
hvern mann, þótti
gaman að kynnast
nýju fólki, kunni að
segja frá og var jafn-
an hrókur alls fagn-
aðar. Utan kirkjunn-
ar prédikaði hann
ekki yfir fólki, heldur
gekk á undan með
góðu fordæmi. Hann
hafði óbilandi sjálfs-
traust en það var
ekki sótt í álit annarra. Um það
vitna til dæmis appelsínugulu
skórnir, sem hann kvaðst hafa
fengið á kostakjörum, ráðdeild sem
var í hrópandi mótsögn við tak-
markalaust örlætið þegar aðrir
áttu í hlut. Fjölskyldujöfurinn
Bragi og Bergljót kona hans voru
vinir barna sinna. Þegar þessi
glæsilegi hópur var kominn á ung-
lingsár var oft fjör á heimilinu.
Sjálfur sá ég Braga fyrst á sól-
ríkum degi fyrir utan Hafnarfjarð-
arkirkju á fermingardegi bróður
míns, og er í fersku minni hvað
hann var glæsilegur og tilkomu-
mikill í fullum prestskrúða. Fund-
um okkar bar ekki saman aftur
fyrr en fjórum árum síðar, þegar
ég kom á Klettahraunið með sæt-
ustu stelpunni af ballinu. Síðan
höfum við verið í sömu fjölskyldu.
Bragi var að vonum stoltur af
börnum sínum þegar þau fóru að
láta að sér kveða hvert á sínu sviði.
Honum þótti til dæmis ekki slæmt
þegar yngsta dóttir hans var skip-
uð skattstjóri Vestfjarða meðan
hann var prestur á Reykhólum og
leyndi ekki ánægju sinni. Kallaði
hana gjarnan skattstjórann, líka
eftir að hún sagði því starfi lausu.
Braga fannst hann alltaf gera
góð kaup, hvort sem um var að
ræða hrút, bíl, kerru eða traktor,
og var slétt sama hvort aðrir voru
sama sinnis. Hann var maður
augnabliksins. Velti sér ekki upp
úr liðinni tíð og datt ekki í hug að
setjast í sófa og bíða eftir framtíð-
inni. Hann átti heima í núinu.
Það eru forréttindi að hafa verið
samferða þessum litríka, glaða og
einstaka manni í aldarfjórðung og
ómetanlegt fyrir syni mína að eiga
hann að á bernskuárum sínum.
Gjafir hans hafa verið óþrjótandi;
Hjálp við að flytja, mála, slá, gróð-
ursetja, passa, kenna Braga og
Gelli, Liljan mín og samverustund-
irnar með honum og Beggu gegn-
um árin. Enginn sem hefur átt
samleið með Braga Benediktssyni,
gleymir honum. Minningarnar lifa.
Michael.
 Fleiri minningargreinar
um Braga Benediktsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá
birtist valkosturinn Minning-
argreinar ásamt frekari upplýs-
ingum.
Skilafrestur | Ef birta á
minningargrein á útfarardegi
verður hún að berast fyrir há-
degi tveimur virkum dögum fyrr
(á föstudegi ef útför er á mánu-
degi eða þriðjudegi).
Minningargreinar