Morgunblaðið - 09.05.2009, Blaðsíða 27

Daglegt líf 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. MAÍ 2009
m
bl
11
10
02
6
www.fi.is • fi@fi.is • Sími 568 2533
Gönguferðir fyrir barnafólk
með barnavagna og kerrur,
alla daga vikunnar 11. – 15. maÍ.
Léttar, skemmtilegar gönguferðir,
góð hreyfing og góður félagsskapur.
Allar gönguferðir hefjast klukkan 16.00
Fyrsta gönguferðin er frá Perlunni og er gengið um Öskjuhlíð.
Dagskrá barnavagnavikunnar má sjá á heimasíðu FÍ www.fi.is
Fararstjórar: Auður Kjartansdóttir og Páll Guðmundsson
Þátttaka er ókeypis, allir velkomnir.
Ferðafélag Íslands
skráðu þig inn – drífðu þig út
www.fi.is
Barnavagnavika FÍ
11.–15. maí
Hvað myndirðu gera
fyrir vinkonuna sem
sveik þig?
„Ég hló og grét
frá fyrstu blaðsíðu.“
ADELE PARKS
FRUMÚTGÁFA
í kilju
Kamryn Matika er í góðu starfi, einhleyp
og barnlaus. Hún vinnur frá morgni til
kvölds og djammar þess á milli. En svo
fær hún afmæliskort sem breytir öllu.
Skáldverk vasabrot
5. maí 2009
drengsins. Ég sá um heljarmikla
veislu í síldarvertíðarlok og þar
mætti drengurinn. Þá varð ekki aft-
ur snúið. Ég var 25 ára og hann 23
ára.“
Heldurðu að konan þín hafi vitað
meðan þið voruð í hjónabandi að þú
hefðir hneigðir til karla?
„Konur vita svonalagað. Margar
konur hafa verið í hjónabandi með
hommum sem þora ekki að koma út
úr skápnum. Þær hafa vitað það all-
an tímann, jafnvel konur sem hafa
verið giftar í sextíu ár. Ég fór út úr
hjónabandi mínu með sektarkennd.
Manneskja sem skilur vegna þess
að hún verður ástfangin af annarri
manneskju á ekki að þurfa að hafa
sektarkennd út af nýju ástinni
sinni. Ég þjáðist hins vegar lengi af
sektarkennd.“
Hvernig brást fólk við þessu nýja
sambandi þínu?
„Viðbrögðin voru mjög misjöfn.
Eftir vinnuna á Djúpavogi fór ég að
vinna hjá manni sem rak litla heild-
sölu. Við vorum bara tveir á vinnu-
staðnum og sátum andspænis hvor
öðrum við skrifborð. Einn daginn
gekk tiltekinn leikari framhjá
glugganum. Sá var þá sterklega
grunaður um að vera hommi, sem
hann var reyndar alls ekki. Hann
var áberandi klæddur, í bleikri
skyrtu. Þessi ágæti maður, vinnu-
veitandi minn, sagði: „Sjáðu þetta
helvíti. Djöfuls ógeð er þetta. Svo
labbar þetta kinnroðalaust um bæ-
inn. Ekki vissi ég hvað ég gerði ef
ég þyrfti að mæta svona manni!“
Ég sagði: „Það situr nú einn svona
á móti þér.“ Eftir þau orð mín
þurfti hann að fara heim til að geta
unnið og kom ekki aftur í tvo daga.
Hann tók mig aldrei fyllilega í sátt
eftir þetta, fannst óþægilegt að
vinna með svona manngerð.
Það skipti mig máli að samkyn-
hneigð mín var aldrei vandamál í
augum sonar míns. Hann var átta
eða níu ára þegar hann var spurður
í skólanum hvað hann ætlaði að
verða þegar hann yrði stór. Hann
sagðist harðákveðinn í því að verða
bæði kokkur og hommi eins og
pabbi sinn. Hann stóð við hvorugt.“
Eru fordómar gegn samkyn-
hneigðum ekki á miklu undanhaldi?
„Þegar ég kom út úr skápnum
hélt ég að ég þyrfti bara að glíma
við fordóma illa upplýsts fólks en
svo komst ég að því að ég og aðrir
samkynhneigðir erum fordæmdir af
kirkjunni okkar. Þessi uppgötvun
er mikið áfall fyrir marga, sér-
staklega þá sem hafa ræktað með
sér trú. Ég varð ekki ósáttur við
trúna og ekki við frelsarann en ég
varð mjög ósáttur við kirkjuna og
sagði mig úr þjóðkirkjunni með
þjósti.
Það er skrýtið að í hvert sinn sem
hommi syngur í sjónvarpinu, þá
elska hann allir. En þegar hommar
vilja gifta sig í kirkju þá mega þeir
það ekki.“
Þið Guðmundur eruð giftir. Hefð-
irðu átt kost á því hefðirðu þá viljað
gifta þig í kirkju?
„Nei, kirkjuleg athöfn hefði ekki
skipt mig neinu málu. Ég veit að ég
á Guð að og þarf ekki á kirkjunni að
halda til að leiða mig að altari hans.
Reyndar hef ég stundum sett Guð á
bið meðan ég hef upplifað svolítinn
skammt af græðgi og synd.
Þjóðirkjan er ekki í takt við þjóð-
félagsstrauma og breytta tíma.
Þegar fólk giftir sig í kirkju sam-
þykkir það að vera saman þar til
dauðinn aðskilur það. Hver treystir
sér til að standa við þetta? Þessi
texti er úreltur. Sumir eru að koma
þarna í þriðja eða fjórða sinn.
Kirkjan ætti að búa til texta þar
sem einstaklingar heita því að vera
trúir og elska af heilindum meðan
ást þeirra endist og er gagnkvæm.
Við getum ekki lofað meiru.“
Gifting á Tjörninni
Hvernig var þitt brúðkaup?
„Við Guðmundur giftum okkur
hjá sýslumanni í nóvembermánuði
1996 á ísilagðri Tjörninni og settum
rauðan dregil út á hana þar sem
fulltrúi sýslumanns stóð. Við höfð-
um ætlað að gifta okkur í Hljóm-
skálanum en mikils metnum manni
hjá Lúðrasveit Reykjavíkur fannst
slíkt engan veginn tilhlýðilegt svo
við fórum bara út á kaldan klakann.
Það kitlaði hégómagirnd okkar að
franska sjónvarpið myndaði athöfn-
ina og sendi út samdægurs. Nokkur
óvenjuleg brúðkaup á ólíkum stöð-
um í heiminum voru mynduð á
sama sólarhringnum. Hvít kona og
svartur maður giftu sig í Suður-
Afríku, par gifti sig í Rússlandi þar
sem brúðgumi og brúður voru bæði
orðin níræð, ekki man ég hvert
þriðja parið var og svo vorum við,
þessir tveir íslensku víkingar.
Við eigum núna tvö heimili. Ann-
að er í Þingholtunum og við höfum
útbúið það þannig að það hentar
helst ekki undir annað en kokteil-
hald. Hitt heimilið er í Ölfusinu.
Þar keyptum við gamlan bæ sem
kallar á gúmmískó, lopapeysur,
pönnukökur og kleinur. Við erum
með átta íslenskar hænur og han-
ann Lúðvík. Svo má ekki gleyma
heimasætunni, kisunni Anganóru,
sem er mikil dama, ættuð frá Ben-
galhéruðum Indlands. Hún kann
betur við sig í sveitinni en getur
mjög auðveldlega brugðið fyrir sig
þeirri háttvísi sem við á í kokteil-
boðum.
Það hentar mér vel að eiga tvö
heimili. Ég á bæði gott með og hef
þörf fyrir að skipta um hlutverk.
Þegar ég var barn var móðir mín
aldrei viss um hvort ég væri litli
Jakob eða maður þegar ég settist
við matarborðið. Hnífapörin mín
með bangsamyndinni á sköftunum
voru sérlega móðgandi og lítilsvirð-
andi ef maðurinn var mættur og
umræður við borðið þurftu þá að
snúast um tíðarfar, stjórnmál eða
önnur fullorðinsleg málefni. En svo
gat ég allt eins tekið upp á því að
vera bíll. Og ef ég kom inn í eldhús-
ið með augun alveg galopin þá var
ég einfaldlega með háuljósin.“
Bjartir tímar
Nú verðurðu fimmtugur á mánu-
daginn. Líturðu á það sem tíma-
mót?
„Það er allt í lagi að líta á það
sem tímamót og sumpart er það
þannig. Ég vildi ekki vera nokkurri
stund né grammi yngri. Að verða
fimmtugur er ágætis tími til að
staldra við. Vera eða þykjast vera
nógu upplýstur til að greina moðs-
uðuna frá vitrænum skoðunum, og
þá ekki síst ef moðsuðan veltur af
eigin vörum. Vera áfram tilbúinn að
vita meir í dag en í gær, segja ávallt
það sem manni finnst, þótt það geti
verið eitt í dag og annað á morgun.
Vonandi hef ég ekki sýnt af mér
óþarfa neikvæðni í skoðunum mín-
um. Kannski er ég að verða eins og
Steinn Elliði að velta fyrir sér efri
árunum, að sú tíð sé yfir mig að
koma að engin hinna knýjandi
spurna verði mér framar hugstæð.
Ég sogist inn í smámuni og dæg-
urþras, setjist innan um prófessora,
alþingismenn og aðra aumingja á
Jómfrúnni, snoðklipptur og virðu-
legur, sem ég er sennilega, með yf-
irskegg, og ræði með hátíðarsvip
um leiðina út úr ógöngunum, tek
mark á sjálfum mér og kem ekki
auga á önnur ráð en moðsuðu.“
Ertu bjartsýnn á framtíðina?
„Framundan eru bjartir tímar,
sumar og sól með djasstónleikum á
Jómfrúartorginu ásamt hinni heil-
ögu þrenningu, eins og ég gef mér
að hún sé: smurbrauð, öl og brjóst-
birta. Allt alveg að skella á.
Svo kemur líka aftur góðæri og
gleði. En í það sinnið skulum við
sleppa græðginni alfarið, gera þetta
svolítið smartara og endingarbetra.
Kreppa, fjárhagsleg eða andleg, er
nokkuð sem þessi þjóð lætur ekki
hanka sig á aftur.“
» Þessi ágæti maður, vinnuveitandi minn, sagði:„Sjáðu þetta helvíti. Djöfuls ógeð er þetta. Svo
labbar þetta kinnroðalaust um bæinn. Ekki vissi ég
hvað ég gerði ef ég þyrfti að mæta svona manni!“
Ég sagði: „Það situr nú einn svona á móti þér.“
Fáðu úrslitin
send í símann þinn