Morgunblaðið - 26.05.2009, Side 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 26. MAÍ 2009
fæðuval náttúrulækningamanna var
honum að skapi. Reykingar voru
honum þyrnir í augum allt frá upp-
hafi læknisferils síns. Sá grundvöll-
ur, sem frumherjarnir lögðu með
stofnun Rannsóknarstofu Hjarta-
verndar hefur reynst traustur og af-
urðaríkur allt fram á þennan dag.
Snorri var ritstjóri tímaritsins
Hjartaverndar frá upphafi 1964 til
1996. Þótt Snorri hefði engan veginn
óskert starfsþrek naut hann svo
mikils trausts starfsbræðra sinna, að
verkefnin hlóðust á hann. Hann var
formaður Læknafélags Íslands 1971
– 74 og reyndist farsæll leiðtogi
stéttar sinnar.
Snorri Páll vildi ekki berast á op-
inberlega. Hann var hógvær og ró-
lyndur, þótt metnaður ólgaði undir,
glaðsinna með góða kímnigáfu, hlát-
urmildur vel sem iðulega lauk með
því að hann strauk sér um augu. Best
naut hann sín sem hinn djúpvitri ráð-
gjafi. Þetta vissu samstarfsmenn
hans og fjölmargir þeirra leituðu til
hans um ráð og leiðsögn. Ýmsar mik-
ilvægar ákvarðanir, sem teknar hafa
verið á vettvangi Landspítalans, Há-
skóla Íslands og læknasamtakanna
áttu uppruna sinn í hugmyndasjóði
Snorra Páls. Slíkir menn eru tor-
fundnari en margir ætla.
Lömunarveikin sem hann fékk var
ekki eingöngu bölvaldur, heilladís-
irnar höguðu svo til að Karólína
Jónsdóttir hjúkraði honum og varð
síðan lífsförunautur hans, en þau
giftust 1948. Það var aðdáunarvert
að fylgjast með henni vísa veginn á
erlendum vísindaráðstefnum og voru
þau hjón iðulega hrókar alls fagn-
aðar á kvöldin að loknu dagsverki.
Þau eignuðust tvö kjörbörn, Snorra
Pál og Kristínu, og unnu þeim, börn-
um og barnabörnum mjög.
Við vottum Karólínu og börnunum
innilega samúð og kveðjum góðan
vin, kennara og samstarfsmann.
Árni Kristinsson,
Þórður Harðarson.
Snorri Páll læknir er látinn og þar
með eru kaflaskipti í okkar 75 ára
vináttu. Fyrstu kynni okkar voru á
Hrafnagilstræti 6 í nýbyggðu húsi
sem íþróttakennari Menntaskólans á
Akureyri var að ljúka byggingu á.
Þar bjuggum við og þarna urðum við
góðir vinir; sú vinátta entist alla ævi.
Snorri Páll var stæltur að vexti og
mikill íþróttamaður á menntaskóla-
árunum. Í Carminu teiknaði Örlygur
hann líka sem kraftajötun! Hann átti
það til að grípa í okkur hina, við gát-
um lítið tekið á móti. „Óttalegt
grjúpán ert þú piltur,“ var stundum
viðkvæðið hjá Snorra Páli. Þarna
máttum við læra að grjúpán var
skaftfellskt orð yfir pylsu. Snorri
Páll var nefnilega góður vinur,
skemmtilegur og þó hann væri sjent-
ilmaður var hann stundum stríðinn. Í
sex ár vorum við á Akureyri við nám.
Þrengslin voru mikil og um tíma vor-
um við fjórir félagar saman á her-
bergi, við Snorri Páll og Önundur
bróðir minn ásamt Torfa Guðlaugs-
syni. Árið 1940 vorum við í hópi
stoltra og glaðra bekkjarsystkina
sem lukum stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri. Árin
sem fylgdu voru viðburðarík, Snorri
Páll var við nám í læknadeild Há-
skóla Íslands, en ég var úti á landi og
fór svo til Bandaríkjanna í verk-
fræðinám. Þegar ég kom aftur til Ís-
lands voru mikil viðbrigði að hitta
Snorra Pál, þennan öfluga íþrótta-
mann. Hann hafði þá veikst af löm-
unarveiki og lá rúmfastur á Vífils-
stöðum. Það var eftirtektarvert hvað
hann var duglegur og þrautseigur,
stöðugt að æfa fingur og hendur eftir
því sem nokkur kostur var. Með vilj-
ann að vopni náði hann ótrúlegum
árangri í þessari baráttu. Á þessum
tíma kynntist hann einnig Karólínu,
eiginkonu sinni. Í framhaldinu fór
hann svo til framhaldsnáms í Banda-
ríkjunum í hjartalækningum. Snorri
Páll var góðum gáfum gæddur og bjó
yfir mikilli skynsemi og yfirvegun.
Þessir eiginleikar hans ásamt dugn-
aði og viljastyrk gerðu honum kleift
að ná góðum bata eftir veikindi sín
og miklum árangri í starfi. En Snorri
Páll var einkum afbragðs drengur og
góður vinur. Það var okkur Halldóru
alltaf gleðiefni að fá að eiga stund
með Snorra Páli og Karólínu. Með
söknuði en einnig með innilegu
þakklæti kveð ég vin minn, Snorra
Pál, eftir 75 ára vináttu. Þó 75 ár
kunni að virðast langur tími er vin-
áttan eilíf. Guð blessi minningu vinar
míns.
Haraldur Ásgeirsson,
verkfræðingur frá Sólbakka.
Snorri Páll Snorrason var formað-
ur Læknafélags Íslands LÍ 1971-
1975. Hann var elsti heiðursfélagi
okkar þegar við minntumst 90 ára
afmælis félagsins síðastliðið haust og
þvínæst jafnaldri. Það var skemmti-
leg samvinna sem við áttum af því til-
efni og Snorri eins og ævinlega gef-
andi. Að standa vörð um
Landlæknisembættið var helsta bar-
áttumál lækna á formannstíð Snorra
Páls. Hitinn í læknum þegar þeim
þótti vegið að embættinu var slíkur
að haldinn var fjölmennur mótmæla-
fundur í Gamla Bíó af því tilefni.
Sjálfstæði Landlæknis var og er
læknum kappsmál.
Alls staðar í læknisstarfi var
Snorri Páll maður samvinnu og
skirrðist ekki við að liðsinna félögum
í stóru sem smáu. Hann var mikill
kennari. Með hægu yfirveguðu fasi
nálgaðist hann stúdentana og var
óþreytandi í að hlúa að minnstu vaxt-
arsprotum skilnings sem hann sá
glitta í. Virðing við sjúklinginn er
mikilvæg og alltaf lagði hann áherslu
á að við gerðum okkur grein fyrir
einstaklingnum sem til læknis leitar,
að hann er viðfangsefnið og til þess
að árangur náist sé mikilvægt að
vinna af alúð. Ungu og kappsömu
fólki hættir stundum til að sjást ekki
fyrir ef þekkingarþorstinn tekur
völdin. Ef Snorra þótti langt gengið
og mikið óð á viðmælanda, gat hann
lætt fram athugasemd eftir stutta
þögn eins og „mikil eru vísindin“ og
kippt hlutaðeigandi niður á jörðina.
Fyrir hönd Læknafélags Íslands
vil ég að leiðarlokum þakka Snorra
Páli framlag hans til lækninga, sem
kennari, vinur og félagi ertu kvaddur
með virktum.
Birna Jónsdóttir, formaður
Læknafélags Íslands.
Við vorum fyrsti árgangurinn,
sem Snorri Páll útskrifaði sem pró-
fessor í læknadeild. Það var komið
að lokaprófi vorið 1976. „Jæja krakk-
ar mínir. Þetta á nú allt eftir að
ganga vel. Mig langar samt að lokum
að fá að spyrja ykkur einnar spurn-
ingar, sem ég hef velt fyrir mér alla
mína læknisævi.“ Svo spurði hann
hver við héldum að væri algengasta
ástæðan fyrir þekktu sjúkdómsein-
kenni, sem hann nefndi. Ekki stóð á
svörum, enda við vel lesin sem aldrei
fyrr. „Nei, það held ég ekki,“ svaraði
Snorri hvert sinn af óbifanlegri ró.
Þar kom að einhverjum leiddist þóf-
ið. „Hvað er það þá?“ Snorri þagði
um stund og svaraði svo: „Ég veit
það ekki.“ Við vorum hálf agndofa.
Svo bætti hann við eftir dágóða
þögn: „En ég held að það sé ekkert
hættulegt.“ Þannig man ég þessa
litlu makalausu lexíu, sem var svo
einkennandi fyrir Snorra. Þekking
gæti aldrei eytt allri óvissu, en hana
yrðum við samt að axla sjálf.
Snorri Páll Snorrason var mikil
fyrirmynd. Vitur, fágaður, góðgjarn.
Blessuð sé minning hans.
Jóhann Tómasson.
Ragnar Heiðar
Sigtryggsson
✝
Ragnar Heiðar
Sigtryggsson
fæddist á Akureyri
26. maí 1925. Hann
lést á heimili sínu á
Akureyri 31. mars sl.
og fór útför hans
fram frá Akureyr-
arkirkju 8. apríl.
Meira: mbl.is/minningar


  


 



 
    
       
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KONRÁÐ SVEINBJÖRN AXELSSON
fv. stórkaupmaður,
Frostafold 139,
Reykjavík,
lést á sjúkrahúsi á Benidorm, Spáni sunnudaginn
17. maí.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn 29. maí
kl. 13.00.
Sigríður Skúladóttir,
Hallfríður Konráðsdóttir,Axel Gíslason,
Bergþór Konráðsson, Hildur Halldórsdóttir,
Skúli Konráðsson, Hrafnhildur Árnadóttir,
Sigurður Konráðsson, Bryndís Markúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
GARÐAR STEINÞÓRSSON,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja laugardaginn
23. maí.
Ólafía Helga Stígsdóttir,
Ingibjörg Arndís Garðarsdóttir, Nína Fjellheim,
Steinþór Páll Garðarsson, Berglind Gísladóttir,
Margrét Rósa Garðarsdóttir, Arne Johan Johansen,
Hjalti Ragnar Garðarsson, Kristín Sigríður Hansdóttir,
Hjördís Björk Garðarsdóttir, Smári Helgason,
Ingvar Örn Garðarsson, Nantasiri Mankamnerd,
Halldóra Steina B. Garðarsdóttir, Helgi V. Viðarsson Biering,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
REIDUN GUSTUM,
Bjargartanga 18,
Mosfellsbæ,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 21. maí.
Útför hennar fer fram frá Lágafellskirkju í Mosfells-
bæ föstudaginn 29. maí kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna.
Hjörtur Jónasson,
Sturla Hjartarson,
Hermann Hjartarson,
Hólmfríður Sóley Hjartardóttir, Axel Blöndal,
Oddvar Örn Hjartarson
og barnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og
systir,
AUÐUR HALLA GÍSLADÓTTIR,
Sælundi,
lést á vistheimilinu Kumbaravogi Stokkseyri
miðvikudaginn 20. maí.
Eiríkur Sigmar Jóelsson, Emilía Ólafsdóttir,
Jóel Elvar Jóelsson,
Gísli Jóelsson,
Hörður Jóelsson,
Sævar Jóelsson,
Einar Jóelsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og Sigríður Gísladóttir.
✝
Konan mín,
SONJA GUÐLAUGSDÓTTIR,
Sandholti 7,
Ólafsvík,
er látin.
Útför hennar verður gerð frá Ólafsvíkurkirkju
laugardaginn 30. maí kl. 14.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Helgi Kristjánsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
EINAR JÓNASSON,
Hlíðargerði 10,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 13. maí, verður jarðsunginn
frá Seljakirkju fimmtudaginn 28. maí kl. 13.00.
Árdís Guðmarsdóttir,
Guðmar Einarsson, Elín Úlfarsdóttir,
Sigríður Einarsdóttir,
Einar Örn Einarsson, Tinna Brá Baldvinsdóttir,
Eydís, Elísa, Birgitta Björg, Jónas,
Árdís Freyja og Indriði Hrafn.
✝
Elskuleg frænka mín,
JENNÝ ÞÓRUNN RÖGNVALDSDÓTTIR,
Hlíf 1,
áður Sundstræti 25a,
Ísafirði,
andaðist á Sjúkrahúsi Ísafjarðar aðfaranótt laugar-
dagsins 23. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jenný Breiðfjörð.