Morgunblaðið - 12.07.2009, Blaðsíða 14

14 Viðtal
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. JÚLÍ 2009
Fjölskyldan Xavier ásamt Svanlaugu Rós og syninum Dimasi Þór. Þau Svanlaug kynntust á þorrablóti í Barcelona fyrir fimm árum.
Eftir Valgerði Þ. Jónsdóttur
vjon@mbl.is
Þ
ótt Xavier Rodriguez Gallego tali og
skilji íslensku, hefur hann ekki
hugmynd um hvað Íslendingar
meina þegar þeir segja „jæja“. Og
honum finnst Íslendingar segja
voða mikið jæja. Merkilegt. Jæja, en hvað um
það, vindum okkur í spjallið. Fyrst þetta: Xav-
ier, eða Xavi eins og hann er kallaður og Ís-
lendingar bera fram sem Saví, er spænskur í
húð og hár, fæddur og uppalinn í Barcelona og
hefur búið á Íslandi í fjögur ár.
Hvað skyldi hafa dregið hann að landinu
kalda?
„Þegar ég var sextán ára hélt ég mikið upp
á Björk og Sykurmolana.Bróðir minn og kær-
asta hans voru líka mjög hrifin og við leituðum
uppi plötur með íslenskum tónlistarmönnum í
safnarabúðum. Vinir okkar, sem líka voru í
tónlistarpælingum, höfðu engan áhuga. Mig
langaði að vita meira um landið norðan sólar
þaðan sem svona falleg og góð tónlist var
sprottin og byrjaði að lesa Snorra-Eddu, Ís-
lendingasögurnar og Egilssögu Skallagríms-
sonar, sem til voru í prýðilegri spænskri þýð-
ingu. Á þessum tíma voru upplýsingar um
Ísland frekar óaðgengilegar á Spáni. Mér er
minnisstætt þegar mágkona mín keypti tíma-
rit með myndum frá Íslandi, klippti þær út og
hengdi á alla veggi í herberginu sínu. Á þess-
um tíma var ég þó ekkert að hugsa um að
koma hingað, fjölskylda mín var í Barcelona
og þar ætlaði ég að mennta mig,“ segir Xav-
ier, sem bjó ásamt foreldrum, bróður og föð-
urafa og -ömmu í húsi fjölskyldunnar í Gràcia-
hverfinu.
Ekki í kot vísað
„Móðuramma mín og -afi bjuggu líka í
hverfinu þannig að ömmur mínar og afar
skiptust á um að hafa eftirlit með okkur
bræðrunum þegar foreldrar okkar voru í
vinnunni. Þetta var eins og lítill bær, þar sem
allir þekktu alla og gott umhverfi fyrir okkur
krakkana, sem lékum okkur mest á stóru
torgi í hverfinu.“
Fjárhagslega hafði fjölskyldan það gott,
foreldrar hans áttu líka hvort sitt húsið á
Costa Brava og þar dvaldi fjölskyldan í flest-
um fríum. „Mamma og pabbi eru svolítið sér-
stök, allt sem þau eiga, eiga þau hvort í sínu
lagi,“ útskýrir Xavier. „Spurðu mig ekki hvers
vegna,“ bætir hann við.
Honum yrði því tæpast í kot vísað ákvæði
hann að taka sig upp og flytjast suður á bóg-
inn ásamt konu sinni, Svanlaugu Rós Ásgeirs-
dóttur og syninum Dimas Þór, eins og hálfs
árs. En slíkt er ekki á döfinni, eins og sakir
standa að minnsta kosti. Atvinnuleysi á Spáni
segir hann 17%, sem er töluvert meira en á Ís-
landi. Svo öfugsnúið sem það er, hefur hann
þó aldrei haft meira að gera frá því hann flutt-
ist hingað en eftir bankahrunið. En stöldrum
aðeins við á Spáni áður en sögunni vindur til
Íslands.
Eftir hefðbundna skólagöngu hóf Xavier
lögfræðinám í Autónoma-háskólanum í Barce-
lona með latínu og grísku sem aukafög fyrsta
árið. Þótt hann hefði óbilandi áhuga á leiklist
og verið virkur sem leikari og leikstjóri í
áhugaleikfélögum, hugsaði hann með sér
að leiklistarnámið mætti bíða þar til eftir
lögfræðina, sem væri öllu praktískari. „Og
gæfi mér ef til vill stundum kost á leik-
rænum tilþrifum,“ segir hann kankvíslega.
Hann kaus að mennta sig í umhverf-
islögum og stundaði í því skyni síðasta árið
samtímis nám í Popeu Fabra-háskólanum og
útskrifaðist úr báðum háskólunum árið 2004,
annars vegar með kandídatspróf í lögfræði og
hins vegar sem umhverfislögfræðingur.
„Áhugi minn á umhverfislögfræði sem
sérgrein kviknaði þegar sérfræðingur í
umhverfismálum réði mig til að
semja vatnssparnaðarlög fyrir
Sant Cugat Del Vallès, 70
þúsund manna bæ, þegar
ég var á þriðja ári í lög-
fræði. Þetta var ríkt
bæjarfélag og því mikið
um stóra garða og sund-
laugar og gríðarlega mikil
vatnsnotkun. Spánverjar
eiga ekki eins mikið vatn og
til dæmis Norðurlöndin, sem standa okkur þó
framar í sparnaði og endurnýtingu vatns og um-
hverfisvernd,“ segir Xavier.
Örlagaríkt þorrablót á Spáni
Málfærsluréttindin fékk hann svo vorið 2005.
En Xavier langaði að læra meira og meira, helst
erlendis. Þar sem hann hafði á háskólaárunum
gert sér það til dundurs að læra íslensku, blasti
Ísland við sem fyrirheitna landið. Hann skoðaði
skólavef Háskóla Íslands og leist vel á meist-
aranám í alþjóða- og umhverfislögum.
„Mig langaði líka að vita hvort landið væri
eins og þessi Snorri [innsk. Sturluson] var að
segja og bara hvernig Íslendingar væru,“ segir
Xavier og rekur nánar tilhögun íslenskunáms-
ins: „Ég keypti mér litla spænsk/íslenska orða-
bók, kynntist íslenskum
sellóleikara, sem kynnti
mig fyrir íslenskum
sjómanni, sem vildi
læra spænsku. Úr
þessu varð indælt
samband, við hitt-
umst reglulega og
skiptumst á bók-
um.
Einnig komst ég í
samband á netinu
við íslenska stúlku,
búsetta í Barcelona,
sem langaði
að
Kamelljónið frá Katal
Umhverfislögfræðingurinn Xavier Rodriguez Gallego er með fimm háskólagráður. Frá því hann fluttist til Íslands fyrir fjór-
um árum hefur hann m.a. keyrt út hamborgara, starfað sem húsamálari, uppvaskari, þjónn og kennari. Hann er núna verk-
efnisstjóri Nýbúaútvarpsins með meiru, en hefur fengið æ fleiri verkefni við lögfræðilega ráðgjöf eftir að kreppan skall á.
læra katalónsku. Hún tók mér fremur fálega, til-
kynnti mér að hún ætti kærasta til sjö ára og
auðheyrt var á öllu að hún taldi mig annað hvort
dæmigerðan suðrænan daðrara, eða einhvern
„krípí“ náunga. Eftir að mér tókst að sannfæra
hana um að ég væri hvorugt, fórum við að
skiptast á nokkrum línum í tölvupósti, hún á ís-
lensku, ég á katalónsku. Þegar við hittumst á
þorrablóti Íslendinga 2004 ætlaði spænskur
kærasti hennar ekki að trúa að hún hefði verið að
senda pósta til annars manns. Þótt honum virtist
þykja þetta tiltæki kærustunnar óviðeigandi,
tókust uppúr þessu með okkur góð kynni.“
Xavier mætti því galvaskur til leiks á næsta
þorrablót, sem reyndist mikill örlagavaldur. Þar
bar nefnilega fundum þeirra Svanlaugar fyrst
saman, en hún vann hjá Sölumiðstöð hraðfrysti-
húsanna þar syðra. „Hún spurði bara hvað ég,
svona stakur Spánverji, væri að gera þarna,
annað fór okkur ekki á milli í það skiptið.
Og frekar fátt þegar við hittumst
nokkrum sinnum í boðum hjá tölvu-
pósts-vinkonu minni og kærastanum
hennar,“ rifjar hann upp. Spurður hvort þetta
hafi verið ást við fyrstu sýn, svarar hann
dræmt: „Ekki hún, ég kannski . . .“
Kennitalan er lykillinn
Það voru semsé ekki ástamálin, sem löðuðu
Xavier fyrst til Íslands í júlí árið 2005. Hjá
honum sat námið í fyrirrúmi, en áður en hann
settist á skólabekk notaði hann tækifærið til
að ferðast um landið. Hann hreifst af kyrrð-
inni og orkunni í náttúrunni, sem honum
fannst alls staðar umlykja sig, líka í Reykja-
vík. „Svo ekki sé minnst á þá reynslu að fara
út úr borginni; sjá hvalina, fossana og jöklana
. . .,“ segir hann hrifinn.
Eftir smá vesen við að útvega sér leigu-
húsnæði tók alvara lífsins við, þ.e. meist-
aranámið í alþjóða- og umhverfislögum, sem
hann hugðist ljúka að vori.
„Ég var áhugasamur um námið, sem var
full vinna fyrir mig, enda óvanur því að kennt
væri á ensku. Ég sótti líka íslenskunámskeið
hjá Mími og gerði eiginlega lítið annað en að
» Xavier Rodriguez fæddist 10. júlí 1976 í Barcelona.
» Hann er í sambúð með Svanlaugu Rós Ásgeirsdóttur, nema í
stjórnun og stefnumótun í HÍ. Sonur þeirra er Dimas Þór, rúm-
lega eins og hálfs árs.
» Xavier lauk kandídatsprófi í lögfræði í Barcelona 2004, út-
skrifaðist sama ár frá öðrum spænskum háskóla sem umhverf-
islögfræðingur og fékk málfærsluréttindi 2005.
» Lauk mastersprófi í alþjóða- og umhverfislögum frá HÍ 2006
og í öryggismálum frá viðskiptaháskóla á Spáni 2008. Í vor út-
skrifaðist hann með kennsluréttindi frá KHÍ.