Morgunblaðið - 27.08.2009, Blaðsíða 29

Morgunblaðið - 27.08.2009, Blaðsíða 29
Minningar 29 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. ÁGÚST 2009 Afi Steini var eng- inn venjulegur afi. Við vorum oft hjá ömmu og afa út af vinnu for- eldra okkar. Í minn- ingunni frá því við vorum litlir klæddist afi oftast kjólfötum, því hann var ýmist að fara á frímúr- arafund, að syngja með Fóstbræðr- um eða syngja við jarðarför. Ef hann var heima var hann oftast með bók í hendi eða að læra næsta söng- verk við píanóið. Hann og amma An- nie dekruðu við okkur, hún lagaði besta mat í heimi og eru dönsku kjötbollurnar hennar eftirminnileg- ar. Þau keyptu allt sem okkur þótti gott og hjá þeim lærðum við að drekka kók, við misjafna hrifningu foreldra okkar. Amma var alltaf svo geðgóð og kát og afi var alltaf tilbúinn að miðla okkur af visku sinni. Afi var hafsjór af fróðleik, sérstaklega þegar kom að sögu og landafræði. Hann var af gamla skólanum, honum þótti gam- an að fara með okkur út að borða og fannst sjálfsagt að fá sér bjór með matnum og sígarettu á eftir. Christi- an vildi frekar hlusta á 14 Fóst- bræður fyrir svefninn en að láta lesa sögu fyrir sig, það þótti afa vænt um. Eftir að við eltumst varð sam- bandið öðruvísi og hann talaði við okkur eins og vini sína og jafningja. Hann spurði okkur um skóla, skemmtanir og kvennamál. Þegar afi var ungur og í Danshljómsveit Borgarness hefur hann ábyggilega verið mikill töffari og vinsæll hjá borgfirskum meyjum. Elsku amma og afi, takk fyrir allt sem þið gáfuð okkur, andlegt og ver- aldlegt. Hvíl í friði. Friðrik Arnar og Christian Thor. Það er mikil gæfa að eignast góð- an samferðamann, eins og við Svala fengum með honum Steina Helga. En hann er farinn á undan okkur, sem er mikil eftirsjá með þann góða mann. Á hans yngri árum í Borg- arnesi nutum við öll félagsskapar hans og kærleika. Hann var einnig músíkmaður mikill og stofnaði árið 1945 Danshljómsveit Borgarness, sem varð mjög vinsæl. Hann var alltaf til sóma í sínum störfum. Brottför hans frá Borgarnesi var öllum mikil eftirsjá. Að missa þenn- an góða og skemmtilega félaga, sem alltaf vildi og rétti hjálparhönd af kærleika og réttlæti þegar einhverj- ir erfiðleikar steðjuðu að. Og oftast fann hann réttu lausnina. Allir, sem Steina kynntust, nutu framkomu hans og velvilja. Eftir að Steini flutti til Reykjavíkur fór hann í karlakór- inn Fóstbræður, söng þar og starf- aði af mikilli ánægju og áhuga. Steini eignaðist góða eiginkonu, Annie, og með henni þrjá sómasyni, þá Helga, Jakob og Þorstein. Steini Þorsteinn R. Helgason ✝ Þorsteinn R.Helgason fæddist í Borgarnesi 5. apríl 1925. Hann lést á nýrnadeild Landspít- alans 8. ágúst 2009 og fór útför hans fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík 18. ágúst. missti konu sína 2002. Það var honum þungt áfall, sem hann aldrei náði sér eftir að fullu. Síðustu árum ævinnar eyddi Steini á Drop- laugarstöðum og naut þar hinnar bestu umönnunar eftir að hann gat ekki lengur búið einn og hugsað um sig sjálfur. Fyrir það erum við vinir hans ákaflega þakklát- ir. Já, það er mikil eft- irsjá að þessum góða vini. Vonandi líður honum nú vel hjá ástvinum sínum, sem farnir eru á undan honum og hann hefur nú fundið aftur. Það er von okkar og vissa. Við sendum ykkur bræðrunum og fjölskyldum ykkar okkar innilegustu samúðarkveðjur. Svala og Reynir. Kveðja frá Nordisk Sangerforbund Menn koma og fara. Með lífi sínu og starfi skrá þeir sögu sína, sögu sem markaðar eru misdjúpum dráttum, stundum svo að aðrir verða ósjálfrátt hluti eða þátttakendur sögunnar. Þegar litið er yfir sögu ís- lenskrar og norrænnar karlakóra- menningar má víða finna nafn þess sem hér skal kvaddur. Allt frá því að Þorsteinn R. Helgason gekk til liðs við Fóstbræður árið 1954, hefur hann verið ötull í starfi bæði fyrir Samband íslenskra karlakóra jafnt sem Nordisk Sangerforbund þar sem hann sat í stjórn fyrir Íslands hönd samtals í tæpa tvo áratugi. Tónlistin er töfravald sem er máttugra en öll tungumál jarðarinn- ar samanlögð. Hún hefur einnig sér- stöðu meðal annarra listgreina því hún er alþjóðlegt tungumál sem allir skilja og getur veitt okkur innsýn í veruleika sem engin orð fá lýst. Þetta skildi Þorsteinn, en við fráfall hans hverfur af sjónarsviðinu maður sem sannarlega setti svip sinn á tón- listarsöguna, svip sem byggður var á reynslu og þekkingu manns sem ávallt hafði að leiðarljósi öll þau gildi sem hollust eru hverjum manni. Þegar menn hittast í hverri viku í áratugi með það að markmiði að ná samhljómi í söng verður ekki hjá því komist að samhljómurinn nái út yfir sönginn sjálfan. Þannig skapast djúp og einlæg vinátta milli manna. Gleðistundir, bæði heima og erlend- is, hnýta enn fastar vinaböndin. Allt síðan sá er hér ritar hóf söng í karla- kór, þá með Fóstbræðrum, varð ekki hjá því komist að verða Þor- steins var, enda liggja eftir hann mörg verkin í þágu karlakóramenn- ingar. Þorsteinn var söngmaður góður og tónvís, enda var honum tónlist í blóð borin. Hann bjó yfir djúpri og fallegri bassarödd og var maður sem tekið var eftir, mynd- arlegur og snyrtilegur, og hélt reisn sinni til hinsta dags. Það var okkur yngri mönnunum jafnan gleðiefni að eiga stund með mönnum eins og honum, sem áttu svo ríkan hlut af sögu Fóstbræðra. Trúmennska hans við félag sitt var einlæg og traust. Kom það vel í ljós hin síðari ár, en líf hans var samofið karlakórasöng í um hálfa öld. Ég átti þess kost að vinna með honum að margvíslegum málum í gegnum starfið sem formaður Fóstbræðra, Sambands ísl. karlakóra og Nordisk Sangerforbund. Síðar, í störfum mínum á vettvangi norrænnar söng- menningar hef ég víða rekist á nafn Þorsteins. Þorsteinn var heiðurs- félagi í ýmsum norrænum kórum einnig. Hann var ekki sú manngerð að flíka störfum sínum eða upphefðum, en lét verkin tala. Hann var afar ná- kvæmur í störfum sínum. Þorsteinn bjó yfir fallegri rithönd sem ásamt nákvæmni hans gerði hann vinsælan í stjórnarstörfum. Í huga þeirra sem þekktu Þorstein mun hann í minn- ingunni geymast sem einn af mik- ilvirkustu fulltrúum karlakóramenn- ingar á síðari tímum. Ég hef verið beðinn að flytja kveðjur frá Karlakórnum Muntra Musikanter í Finnlandi og þá sér- staklega frá gömlum söngbróður Þorsteins, Per-Erik Floman og eig- inkonu hans, Evu. F.h. stjórnar Nordisk Sangerfor- bund þakka ég Þorsteini vel unnin störf í þágu tónlistar. Guð blessi minningu hans. Eyþór Eðvarðsson. Hann afi okkar Steini hafði alveg einstaklega skemmtilegan hlátur og var oft með bros á vör. Við eigum eftir að sakna hans mjög mikið. Afi var góður maður. Hann elskaði Tóp- as og súkkulaði og var mjög dugleg- ur að gefa okkur nammi með sér. Okkur fannst gaman að heim- sækja hann á Kaplaskjólsveginn þar sem hann átti heima með ömmu Annie. Þar spilaði hann stundum á píanóið sitt og leyfði okkur stundum að leika líka, þó svo að við kynnum ekki að spila lag. Það kunnum við hins vegar núna, því við erum búin að læra það og ætlum að vera dug- leg við að æfa okkur svo að við verð- um jafn dugleg og afi Steini var. Amma og afi voru góð hjón og afi saknaði ömmu mikið þegar hún dó. Þá flutti hann á Droplaugarstaði. Þar var líka gaman að heimsækja hann og allt hitt gamla fólkið, þó svo að hann afi væri orðinn dálítið latur. Hann varð samt aldrei latur við að hlæja sem betur fer. Hann var klár maður og vissi mjög mikið. Við eig- um eftir að sakna afa en vitum að honum hefur liðið vel við að hitta ömmu Annie aftur. Blessuð sé minn- ing þín elsku afi og hvíldu í friði. Þín Ísold Ylfa og Alex Elí Schweitz Jakobsbörn. Með eftirfarandi ljóðlínum eftir Ingibjörgu Sigurðardóttur kveð ég vin minn Þorstein R. Helgason. Hver minning dýrmæt perla að liðn- um lífsins degi, hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér. Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér. Vertu Guði falinn, minn kæri vin- ur. Ég er viss um að nú dansið þið Annie „Waltzing Matilda“ við undir- leik Magnúsar míns. Berðu þeim kveðju mína. Samúðarkveðjur til Helga, Jak- obs, Þorsteins og fjölskyldna þeirra. Ingibjörg Björnsdóttir. Selhellu 3 Hafnarfirði Sími 517 4400 • www.englasteinar.is                          ✝ Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang- amma, ÁSGERÐUR GUÐJÓNSDÓTTIR, áður til heimilis Selási 12, Egilsstöðum, verður jarðsungin frá Egilsstaðakirkju laugar- daginn 29. ágúst kl. 14.00. Jónína Sigrún Einarsdóttir, Guðmundur Agnarsson, Margrét Einarsdóttir, Jón Kristjánsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ Ásta Jósepsdóttirfæddist í Páls- húsum í Garðahverfi 7. nóvember 1933. Hún lést á heimili sínu aðfaranótt 16. ágúst síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Ingibjörg Guð- mundsdóttir hús- freyja, ein af 17 systkinum frá Stóra- Nýjabæ í Krýsuvík, f. 16. apríl 1902, d. 19. apríl 1985, og Jósep Guðjónsson, bóndi í Pálshúsum í Garðahverfi, f. á Aðalbóli í Vestur-Húnavatns- sýslu 16. júní 1899, d. 10. nóvember 1989. Systkini Ástu eru: 1) Ester ljós- móðir, f. 19. júní 1930, maður hennar var Davíð Davíðsson, prófessor, f. 7. nóv- ember 1922, d. 4. febrúar 2007. Þau eiga sex börn, 2) Guðjón bóndi í Páls- húsum f. 9. sept- ember 1932. Ásta verður jarð- sungin frá Garða- kirkju í dag, 27. ágúst, og hefst athöfnin kl. 11. Lífsgöngu sérstæðrar konu, henn- ar Ástu í Pálshúsum í Garðahverfi, er lokið. Hún fæddist í Pálshúsum og þar ól hún allan sinn aldur. Minningar hrannast upp er tengj- ast Ástu. Hin fyrsta er frá því er ég tæplega fimm ára kom að Pálshúsum eftir að foreldrar mínir fluttu að Króki. Í Pálshúsum bjuggu frændur og fóstbræður móður minnar sem voru ætíð ómetanlegar hjálparhellur okkar í Króki. Þarna á stofugólfinu skreið lítil hnellin ljóshærð telpa tæplega ársgömul. Fljótt kom í ljós að það sem litla telpan vildi skoða, þurfti hún að bera alveg upp að aug- unum. Sýnilegt var að eitthvað var að þessum fallegu bláu augum. Læknar töldu að ský væri á augun- um sem nema mætti burt og þá feng- ist eðlileg sjón. Ég man hvað við krakkarnir hlökkuðum til að Ásta fengi fulla sjón og gæti fylgt okkur í einu og öllu. En það fór á annan veg. Aðgerð var gerð á öðru auga og hún mistókst. Sjónin hvarf á þessu auga. Vonbrigðin voru gífurleg, ekki að- eins fyrir fjölskylduna í Pálshúsum heldur alla í Hverfinu, því fólkið í þessu litla samfélagi deildi saman sorg og gleði. Ásta gekk í barnaskólann á Garða- holti. Allt nám gekk henni ágætlega þrátt fyrir skerta sjón. Hún hafði af- burða minni og næma heyrn. Að- stæður buðu ekki upp á framhalds- nám. Samt aflaði hún sér margvíslegrar þekkingar og varð vel að sér um margt, ekki síst um öll störf innan húss og utan. Undravert var hvað hún gat unnið mikla handa- vinnu þrátt fyrir mjög skerta sjón. Útvarpið var henni óþrjótandi fræðslumiðill og afþreying. Hún nýtti sér einnig hljóðbækur. Það var ótrúlegt hve miklar upplýsingar og þekkingu hún geymdi í minni sínu. Þegar systir Ástu bjó með fjöl- skyldu sinni í London varð það að ráði að Ásta færi þangað í von um að læknar þar gætu bætt sjón hennar. Sú varð þó ekki raunin. Þótt svo færi varð Lundúnaferðin henni nokkurt lífsævintýri. Þegar fram liðu stundir tóku þau systkinin Guðjón og Ásta við af foreldrum sínum í Pálshúsum og sáu um búskap og heimili með svipuðum hætti og áður hafði verið. Síðustu árin sem faðir þeirra lifði önnuðust þau um hann af nærfærni og dugnaði. Oft var gestkvæmt í Pálshúsum. Vinir og kunningjar komu í heim- sókn og þáðu kaffi og gómsætt með- læti. Margt var spjallað yfir kaffinu. Þar naut frásagnarhæfileiki Ástu sín. Fýsti mann að vita um eitthvað, t.d. um atburði eða ættartengsl, var ekki komið að tómum kofunum hjá Ástu. Hún leysti vel og greiðlega úr þeim spurningum og fóru gestir fróðari af þeim samfundum. Ásta var fríð stúlka með mikið þykkt ljóst hár og skínandi fallegt bros. Hún hafði sterka skapgerð og ákveðnar mein- ingar um menn og málefni og fór ekki dult með þær. Hún var mikill dýravinur og féll vel að umgangast dýr. Kettir og kindur voru sérstakir vinir hennar. Á seinni árum átti Ásta við þrálát veikindi að stríða. Skiptust þar á skin og skúrir. Naut hún þá aðstoðar systkina sinna og vina. Einkum mæddi þetta á Guðjóni, bróður henn- ar, sem sýndi ótrúlega þrautseigju í veikindastríði systur sinnar. Að leiðarlokum kveð ég Ástu frænku og þakka góðar og gjöfular stundir. Elín Vilmundardóttir. Ásta Jósepsdóttir Morgunblaðið birtir minningar- greinar alla útgáfudagana. Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum. Skilafrestur | Ef birta á minn- ingargrein á útfarardegi verður hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðju- degi). Þar sem pláss er takmarkað get- ur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Greinar, sem berast eftir að út- för hefur farið fram, eftir tiltekinn skilafrests eða ef útförin hefur verið gerð í kyrrþey, eru birtar á vefnum, www.mbl.is/minningar. Æviágrip með þeim greinum verð- ur birt í blaðinu og vísað í greinar á vefnum. Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Engin lengdarmörk eru á greinum sem birtast á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.