SunnudagsMogginn - 07.02.2010, Page 53

7. febrúar 2010 53
Eymundsson
1. Just Take My Heart -
Mary Higgins Clark
2. Twenties Girl -
Sophie Kinsella
3. The Girl Who Kic-
ked the Hornet́s
Nest - Stieg Lars-
son
4. Whispers Of the
Dead - Simon Bec-
kett
5. The Silent Man -
Alex Berenson
6. Wolf Hall - Hilary
Mantel
7. Girl Missing - Tess
Gerritsen
8. Die For You - Lisa
Unger
9. Meltdown Iceland -
Roger Boyes
10. The Girl Who Pla-
yed With Fire -
Stieg Larsson
New York Times
1. The Help - Kathryn
Stockett
2. Kisser - Stuart
Woods
3. The Lost Symbol -
Dan Brown
4. The Burning Land -
Bernard Cornwell
5. The First Rule - Ro-
bert Crais
6. The Last Song -
Nicholas Sparks
7. The Swan Thieves
- Elizabeth Ko-
stova
8. The Wolf at the Do-
or - Jack Higgins
9. Roses - Leila
Meacham
10. I, Alex Cross -
James Patterson
Waterstone’s
1. The Lost Symbol -
Dan Brown
2. The Girl with the
Dragon Tattoo -
Stieg Larsson
3. Eclipse - Steph-
enie Meyer
4. Twilight - Steph-
enie Meyer
5. New Moon - Steph-
enie Meyer
6. Breaking Dawn -
Stephenie Meyer
7. True Blood Boxed
Set - Charlaine
Harris
8. The Girl Who Pla-
yed with Fire -
Stieg Larsson
9. Jamie’s America -
Jamie Oliver
10. The Time Trave-
ler’s Wife - Audrey
Niffenegger
Bóksölulisti
Ég hef alltaf gert mikið af því að lesa bækur,
helst fagurbókmenntir, skáldsögur, enda
mikill draumhugi að eðlisfari.
Á náttborðinu mínu kennir yfirleitt
margra grasa.
Núna er ég rétt byrjuð á skáldsögunni
Lokað herbergi eftir Paul Auster. Í verkum
hans höfum við frásagnarlist eins og hún
gerist best. Hann er frumlegur og sterkur
höfundur.
Undanfarið hef ég verið að lesa vandaðar
smásögur Gyrðis Elíassonar, Milli tránna,
sem komu út núna fyrir jólin. Milli trjánna
er áttunda smásagnasafn höfundar. Sögur
Gyrðis eru í senn fjölbreyttar og samt heild-
stæðar. Hann skrifar áreynslulausan og
myndríkan stíl sem ég hreint elska að lesa.
Mér þykir vænt um smásagnaformið.
Stundum finnst mér smásagan vanmetin og
þá virðist sem rithöfundar teljist ekki alvöru
rithöfundar nema þeir séu að skrifa skáld-
sögur í fullri lengd. Að þeir færustu séu
endilega þeir sem fjöldaframleiða líkt og á
færibandi glæpasögur eftir uppskrift. Sjálfri
finnst mér ekki alltaf meira til þeirra skrifa
koma heldur en góðrar vel úthugsaðrar
smásögu. En fyrir okkur neytendur ritlistar
er fjölbreytnin vissulega sú dásamlega veisla
sem alltaf stendur okkur til boða.
Ég rek líka leshring á blogginu, martasm-
arta.blog.is, en ég byrjaði að blogga til að
liðka minn eigin penna, ef svo má að orði
komast. Þar skrifaði ég stundum um bækur
og fann fyrir miklum áhuga sem varð til þess
að ég stofnaði leshringinn.
Harmur englanna eftir Jón Kalman er
næsta bók sem leshringurinn mun taka fyr-
ir, en allir eru velkomnir; það eru engar
kvaðir. Fólk er einfaldlega með í bókaspjall-
inu þegar því hentar og ef það hefur áhuga
fyrir lesefninu. Líklega er einmitt þar lykill-
inn að langlífi leshringsins.
Lesarinn Marta Helgadóttir bankamaður
Fjölbreytnin er
dásamlega veisla
Í verkum Pauls Austers er frásagnarlist eins og
hún gerist best að mati Mörtu Helgadóttur.
Þrátt fyrir að útgefendur samtímans sýni
margir hverjir hugmyndaauðgi, þá hafa
þeir ekki náð að prenta stærstu bók jarð-
ar því hún er 350 ára. Það verk vann hinn
hollenski Johan Maurits um 1660. Bókin,
sem er varðveitt í The British Library í
London, er kölluð Klencke-atlasinn og
er 190 cm á hæð og 175 cm á breidd. Í
bókinni eru 37 landakort, prentuð á
pappírsarkir.
Klencke-atlasinn er ekki oft til sýnis
opinberlega en í vor og í sumar mun
gestum í The British Museum gefast kost-
ur á að skoða gripinn á forvitnilegri sýn-
ingu sem verður opnuð í apríllok og
nefnist Magnificent Maps: Power, Pro-
paganda and Art. Á sýningunni verða
100 merkileg landakort og gripir sem
tengjast skoðun heimsins, þar á meðal
sum kunnustu kost sem gerð hafa verið.
Klencke-atlasinn var gjöf hollenska
kaupmannsins Johannes Klencke til
Karls II Englandskonungs árið 1660.
Viðamikil kortasýning á döfinni hjá The British Library
Sýna stærstu bók í heimi
Starfsmenn The British Library við Klencke-atlasinn. Bókin var gerð í einu eintaki árið 1660.
The British Library Board
S
ú aðferð bókarhöfunda að ganga
fram af fólki (sjokk-trítment),
virðist ein og sér duga til að búa til
metsölubók, ef marka má viðtök-
urnar sem Votlendi hefur fengið úti í hinum
stóra heimi. Í þessari bók er nefnilega ansi
lítið kjöt á beinunum. Þar er vissulega þó-
nokkuð af holdi en það er þá helst fremur
ógeðfellt hold sem birtist til dæmis í ná-
kvæmnislýsingum á sundurskornum enda-
þarmi eða einhverju öðru álíka skemmti-
legu. Einnig er þó nokkru púðri eytt í
útlistanir á líkamsvessum hverskonar, tíða-
blóði, greftri og saur.
Vissulega getur verið hressandi og jafnvel
athyglisvert að lesa sögur sem koma inn á
kúk. Þessar lýsingar verða í raun ósköp
þreytandi og yfirborðskenndar. Fyrir vikið
nær lesandinn ekki einu sinni að fá al-
mennilega samúð með veslings stúlkunni.
Hún er bara hundleiðinleg.
Endir bókarinnar er líka sérlega ósann-
færandi og þá fær lesandinn staðfestingu á
að þetta var allt tómt froðusnakk.
Svo er okkur talin trú um það á bók-
arkápu að við séum að fara að lesa tíma-
mótaverk.
Það er með ólíkindum að einhverjir úti í
heimi hafi kallað þessa sögu bókmenntalegt
afrek. Ég get ekki með nokkru móti séð í
hverju það felst. Og það er móðgun að líkja
þessari bók við Bjargvættinn í grasinu eftir
Salinger, eins og gagnrýnandi í Vanity Fair
gerði og vitnað er til á bókarkápu.
Votlendi er nauðaómerkileg saga sem
skortir alla dýpt, nema þá kannski dýpt inn í
görnina í óæðri endanum.
mál sem flokkast undir
„tabú“, eins og til dæmis
gyllinæð eða vandamál
tengd hægðum eða tíðum
eftir skurðaðgerðir, eins og
gert er í þessari bók. En
lesandinn hlýtur að gera þá
kröfu að það sé gert á
frumlegan hátt, segi okkur
eitthvað nýtt eða varpi ljósi
á persónur bókarinnar eða líf þeirra.
En í Votlendi er því ekki að heilsa. Vissu-
lega má ljóst vera að stúlkukindin sem bókin
segir frá er í fremur miklu tilfinningalegu
svelti og hún er ekki í góðu sambandi við
foreldra sína. Líf hennar og þar með talið
kynlíf er ekki mjög innihaldsríkt. En í stað
þess að gera eitthvað meira úr ömurleika lífs
hennar eða kafa dýpra í tilfinningaleg
vandamál og samskipti við fjölskyldu
hjakkar höfundurinn í sama farinu, end-
urtekur í sífellu tilraunir sínar til að ganga
fram af lesendum með nákvæmnislýsingum
af sköðuðum endaþarmi, kynfærum eða
Lítið meira en kúkur, rass og blóð
Bækur
Votlendi
bnnnn
Skáldsaga
eftir Charlotte Roche,
Bjartur 2010 – 206 bls.
Kristín Heiða Kristinsdóttir
Charlotte
Roche