SunnudagsMogginn - 04.04.2010, Blaðsíða 14

14 4. apríl 2010
S
indri Már Sigfússon er þúsundþjalasmiður mikill.
Hann vinnur bæði sem tón- og myndlistar-
maður, auk þess að vera mikill áhugamaður um
knattspyrnu, Svíþjóð og pizzur. Ekki ólíklegt að
ítalski veitingastaðurinn í eigu sænska knattspyrnu-
mannsins Tomasar Brolin sé í uppáhaldi hjá Sindra.
Tónlistin fer mikinn í daglegu lífi Sindra, hann semur
sjálfur undir nafninu Sin Fang Bous, auk þess að stofna
hljómsvetina Seabear árið 2002.
Hljómsveitin hefur átt góðu gengi að fagna undanfarin
ár og þá ekki síst utan landsteinanna, en þýska jaðar-
plötuútgáfan Morr Music gefur út plötur sveitarinnar um
allan heim og er nýkomin út plata númer tvö, We Built a
Fire, sem beðið hefur verið eftir með mikilli eftirvænt-
ingu.
Blaðamaður settist niður með Sindra í kjallaranum
bókafolags í miðborginni, eftir snöggan og frekar kaldan
göngutúr á Vesturgötunni þar sem Sigurlínu dóttir Sindra
var komið fyrir í pössun og ræddi um tónlistina, áhuga-
málin og hvernig þessi hógværi fjölskyldumaður sér
framtíðina fyrir sér.
Hvernig byrjaðir þú í tónlistinni? Og myndlistinni?
„Það var þannig að ég keypti gítar af vini mínum þegar
hann var að flytja til Þýskalands og fór í gítartíma í tvo
mánuði . Þá byrjaði ég að búa til lög með einföldum
hljómum, svona heimadót, var ekkert sérstaklega góður
að læra eða muna þau lög, fannst skemmtilegra að gera
bara mín eigin, fannst það mest spennandi. Byrjaði á því
að sanka að mér litlu drasli sem býr til hljóð, hljómborð
og hristur og svoleiðis hlutum. Svo vorum við nokkrir
vinir að hittast og taka upp á lítinn minidisc-spilara.
Svona spunatónlist, einn á gítar, einn á hljómborð og einn
að öskra án þess að við vissum nokkuð hvað við værum að
gera. Þarna byrjaði það, tók upp lítil lög sjálfur heima með
gítar og mínídisikinn. Má segja að það hafi verið mín
fyrstu skref í að taka upp og í tónlistinni. Samhliða þessu
var ég með gamla tölvu að klippa saman furðuleg hljóð og
snúa við og breyta, svona að prófa mig áfram.
„Varðandi myndlistina, þá teiknaði ég mikið þegar ég
var lítill en veit ekki alveg hvernig það byrjaði. Svo seinna
meir langaði mig að fara í listaháskóla, ég sótti bara um og
komst inn, ekkert flókið ferli.“
Hljómsveitin Seabear verður til
Verður Seabear svo til í framhaldi af þessu?
„Það byrjaði þegar ég bjó í London og var að taka upp
þessi lög mín, átti engan pening eða græjur. Vann á kaffi-
húsi og varð mjög veikur og lenti á spítala í þrjár vikur.
Var tryggður af kaffihúsinu og fékk pening frá trygging-
unum, það var eitthvað um 200 pund , þá gat ég keypt
mér alvöru kassagítar og upptökugræjur. „Það var þarna,
sumarið 2002, sem ég var farinn að semja hefðbundnara
efni. Spáði svolítið í hvað ég ætti að kalla þetta verkefni.
Rakst á í gamall skissubók sem ég var alltaf með, þar var
orðið Seabear og eftir það hefur bandið heitir Seabear.
Minnir að þetta hafi verið notað sem slangur hjá vinum
mínum í London, einhver einkahúmor.“
„Flutti aftur heim stuttu seinna og byrjaði að taka upp,
sankaði að mér fleiri græjum og fór að vinna í alvöru
vinnu í fyrsta sinn þar sem ég fékk vel útborgað og eyddi
stærstum hluta í dót af netinu, tónlistardrasl sem ég er
ennþá að safna í dag.“
„Fyrst gerði ég 10 laga disk með fyrstu upptökunum
sem ég gerði heima hjá mér og gaf vinum og kunningjum.
Stuttu seinna kom út smáskífan Singing Arc sem ég var
mun ánægðari með og seldi í 12 Tónum á sínum tíma, fékk
fína dóma og fólki virtist líka vel við hana. Þetta er svona
upphafið af Seabear og hlutirnir hafa gerst hratt síðan þá.
Þú byrjaðir einn, hvenær stækkaði hljómsveitin?
„Það var 2005 eða 2006, jú, í byrjun árs 2006. Þá var ég
beðinn um að hita upp fyrir hljómsveitina Books í Berlín.
Ég hafði aldrei spilað á tónleikum áður og vildi það
kannski ekkert beint. Fannst Books svo skemmtileg
hljómsveit að ég sagði bara já. Fékk Örn Inga Ágústsson á
gítar og Guðbjörgu Hlín Guðmundsdóttur á fiðlu til að
koma og spila með. Ætlaði fyrst að fá þau sem session-
leikara inn á plötuna sem ég var að gera þá. Þannig við
fórum að æfa þrjú og strax þá var þetta orðin hljómsveit.
Nú erum við sjö, Kjartan Bragi Bjarnason á trommur,
Halldór Ragnarsson á bassa, Sóley Stefánsdóttir á píanó og
Ingibjörg Birgisdóttir söngur, sem tókum upp nýju plöt-
una, þetta er sex meðlima kjarni sem fer í tónleika-
ferðalög. Verðum samt líklegast sjö á næstu plötu eins og
þessari nýju.
Á mála hjá Morr Music í Þýskalandi
Morr Music er eitt af virtustu sjálfstæðu plötuútgáfum í
Þýskalandi, hvernig endaði Seabear og Sin Fang Bous þar?
„Thomas Morr, eigandi Morr, kom á fyrstu tónleikana
hjá Seabear í Berlín og svo talaði hann við mig, ég var bú-
inn að senda honum lög og hann var hrifinn af þeim og
vildi hitta mig. Svo spurði hann eftir tónleikana hvort við
vildum gefa út hjá honum. Minnir að ég hafi bara sagt já á
staðnum.“
Ást við fyrstu hlustun?
„Já, ég hafði alltaf hlustað á það sem Morr gaf út.. Ég
vissi hvaða fyrirtæki þetta var. Svo las ég í einhverju blaði
að Thom Yorke hafði keypt allt sem Morr gaf út og ég var
mjög hrifinn af Radiohead á þeim tíma. Þannig ég ákvað
að slá til.“
Samdir þú lögin á nýju plötunni eða gerið þið það öll?
„Við sömdum hana öll saman. Fórum þessa eðlilegu
hljómsveitarleið. Hist í æfingarhúsnæðinu og samið. Vor-
um búin að spila megnið af plötunni á tónleikum áður en
við tókum hana upp.
Er ekkert erfitt að semja þegar þið eruð svona mörg?
„Nei! Það gengur bara rosalega vel. Það tók stuttan tíma
og til dæmis sömdum við eitt lag kvöldið áður en við fór-
um í stúdíóið. Og það eiginlega besta lagið á plötunni,
finnst mér.“
Og hvaða lag er það?
„Æi þarna Wolf Boy.“
Hlustaði mikið á Bruce Springsteen
Hvaðan færð þú þinn innblástur?
„Ég reyni að hlusta mikið á tónlist, það nýjasta og heit-
asta. Það er svo létt með þessum bloggum að hlusta á það
nýjasta sem unga fólkið er að hlusta á. En svo eru svona
klassíkerar, eins og ég er mikill Tom Waits-maður og
dusta rykið reglulega af honum. En fyrir þessa plötu
hlustaði ég mikið á Bruce Springsteen og eitthvað.“
„Ég tek mér vinnulega séð, Waits til fyrirmyndar. Hann
er svo ekki-hreinn, ekkert dauðhreinsaðar upptökur,
hann er ekkert að spá í neitt nema að gera góða
Tónlist, húðflúr
og takkaskór
Hvað eiga tónlist, Svíþjóð, knattspyrna, pizzur og
húðflúr sameiginlegt? Jú þetta eru allt hlutir sem
Sindri Már Sigfússon hefur brennandi áhuga á!
Mikil vinna fór í gerð annarrar plötu Seabear, We Built a Fire, og eyddu hljómsveitarmeðlimir löngum stundum í Sundlaugarhljóðverinu fræga ásamt Birgi Birgissyni upptökustjóra.
Það þarf pláss fyrir sjö manna hljómsveit eins og sést á mynd
frá tónleikum Seabear í Heidelberg í Þýskalandi.
Sindri stillir sér upp í myndatöku við opnun myndlist-
arsýningar hans í Crymo gallerí fyrr í vetur
Beðið eftir að fara í viðtal hjá austurrískri
útvarpstöð fyrir tónleika í Vínarborg.
Tónlist
Texti og myndir:
Matthías Árni Ingimarsson
matthiasarni@mbl.is