SunnudagsMogginn - 13.06.2010, Síða 36

36 13. júní 2010
H
jólaðu bara af stað og hafðu engar áhyggj-
ur,“ segir Gunnar Þór Gunnarsson hjá Árs-
tíðaferðum, ellegar Season Tours, á Æg-
isgarði við mig. Ég er kominn á bak
rafknúnum fáki, El-Bike, og það er engu nær en tröll
eða aðrar vættir ýti í bakið á mér – ég rýk af stað. Hjól-
reiðar hafa ekki í annan tíma gerst mér auðveldari. Mér
líður eins og ég sé í varga formi.
Því næst er rafhjólinu smeygt undir Ómar Óskarsson
ljósmyndara sem á leið um höfnina – Morgunblaðið er
alls staðar – og þegar hann slær í klárinn spyr Gunnar
hvort hann eigi ekki að lækka hnakkinn. „Hvað, finnst
þér ég vera svona klofstuttur,“ gellur í Ómari sem
hverfur hratt sjónum. Eins gott að kappinn endi hrein-
lega ekki í sjónum. Slík er ferðin á honum. Allt fer hins
vegar vel, Ómar skilar sér í heilu lagi.
Mögnuð græja þetta rafhjól, segi ég við Gunnar. Hann
kinkar kolli. „Fólk gerir sér í fljótu bragði ekki grein
fyrir því hvað það er auðvelt að hjóla á svona hjóli. Mað-
ur rennur áreynslulaust upp bröttustu brekkur.“
Einmitt þess vegna er El-Bike upplagt tæki fyrir Árs-
tíðaferðir sem bjóða upp á leiðsöguferðir um Reykjavík.
Fyrirtækið er glænýtt af nálinni en Gunnar stofnaði það
fyrr á árinu ásamt félaga sínum, Tyrfingi Tyrfingssyni,
en þeir kynntust í leiðsögunámi hjá Endurmenntun Há-
skóla Íslands, þaðan sem þeir luku námi í fyrra.
Nær 25 km hraða
„Okkur langaði að gera eitthvað sniðugt. Tyrfingur er
eigandi Icefin og hefur verið að selja svona hjól og við
ákváðum að láta á það reyna hvort það er grundvöllur
fyrir svona þjónustu,“ segir Gunnar.
Boðið er upp á leiðsögn þrisvar á dag, alla daga vik-
unnar, kl. 10:15, 13:30 og 20:15. Túrinn er um þriggja
klukkustunda langur og er numið staðar víðsvegar um
borgina, þar sem Gunnar eða Tyrfingur, sem skiptast á
um leiðsögnina, láta móðan mása.
Árstíðaferðir eru með 21 hjól til umráða og geta bætt
við fleirum gerist þess þörf. El-Bike nær mest 25 km
hraða og dugar geymirinn í 20 km. Einnig er hægt að
hjóla án rafmagns. Gunnar leggur áherslu á að allir séu
velkomnir niður á Ægisgarð til að prófa hjólin – sér að
kostnaðarlausu.
Ætli menn í ferðina er gott að panta með fyrirvara,
alltént koma ekki síðar en fimmtán mínútum fyrir
brottför til að máta hjól og hjálm.
Leiðsegjendur halda í sér upplýsingum meðan hjólað
er enda vilja þeir síður að fólk missi einbeitinguna í um-
ferðinni. Á áningarstöðum halda þeir hins vegar tölu og
svara fyrirspurnum.
„Við höfum undirbúið okkur mjög vel enda leggjum
við áherslu á að fólk hafi bæði gagn og gaman af ferð-
inni,“ segir Gunnar en meðal þess sem þeir félagar fjalla
um er landnámið, arkitektúr og jarðfræði, auk þess sem
reiðmönnum eru sýndir helstu sögustaðir, byggingar og
listaverk. Ekki er um tæmandi upplýsingar að ræða,
markmiðið er miklu frekar að benda fólki á að skoða
viðkomandi staði betur síðar. Kveikja á perunni, eins og
Gunnar kemst að orði.
Draugagangur í Höfða
Gunnar og Tyrfingur hafa safnað fróðleik af ýmsu tagi
og segja fólk sem hefur nýtt sér þjónustuna upp til hópa
tala um að það sé að heyra margt í fyrsta sinn. Aldrei er
langt í húmorinn, eins og þegar numið er staðar við
Höfða. Þá er sögð sagan um draugagang í húsinu í tíð
breska sendiherrans. „Við gerum því skóna að hann
einnig hafa bækistöðvar við Ægisgarð, og bjóða upp á
leiðsögn um götur borgarinnar á vespum tvisvar á dag,
kl. 10:30 og 16:30. Sú ferð tekur um tvær klukkustund-
ir, að mestu utan stofnbrauta. Eins og í hjólaferðinni eru
fastir áningarstaðir þar sem leiðsegjendur spjalla við
hópinn.
Gunnar er rafmagnstæknifræðingur að mennt og
starfar hjá fyrirtækinu Peocon, sem sérhæfir sig í gesta-
talningum með myndavélum. Hann lætur menn því
ekki svo auðveldlega villast út úr hópnum í hjólaferð-
unum. „Nei, ég missi ekki af neinum,“ segir hann hlæj-
andi.
Gunnar kveðst eiga skilningsríka vinnuveitendur og
næstu fjóra mánuði verður hann aðeins í hálfu starfi hjá
Peocon, frá kl. 8 til 12, eftir það helgar hann sig Árs-
tíðaferðum.
Að sögn Gunnars hefur sumarið farið rólega af stað
enda tekur tíma fyrir nýtt fyrirtæki að koma sér á fram-
færi. Þá er straumur ferðamanna til landsins ekki hafinn
fyrir alvöru. Hann er þó bjartsýnn á framhaldið.
Annars segir Gunnar túrana ekki síður hugsaða fyrir
Íslendinga. „Við höfum fengið einhverja Íslendinga nú
þegar og það er strax farið að skila sér. Fólki þykir ferðin
skemmtileg og lætur boð út ganga. Núna eru nokkrir
dagar bókaðir,“ segir hann og bætir við að ungmenni,
sem komið hafi með foreldrum sínum, hafi verið mjög
áhugasöm. „Þessar ferðir eru fyrir alla, frá níu til níutíu
ára.“
tengist með beinum hætti þeirri staðreynd að þegar
sendiherrann fór úr Höfða fundust hundruð ginflaskna í
kjallaranum,“ segir Gunnar sposkur.
Á Skólavörðuholtinu vitnar Gunnar jafnan í Eiríks-
sögu rauða. Nánar tiltekið frásögnina af því þegar Þor-
finnur karlsefni og menn hans sáu einfætinga og Einfæt-
ingaland. Þá kenndu þeir tveimur skrælingjasveinum að
tala íslensku til að geta rætt við þá.
„Mér þótti þetta með einfætingana draga úr trúverð-
ugleika sögunnar. Það er heldur ósennilegt að til hafi
verið heill þjóðflokkur einfættra manna,“ segir Gunnar.
„Síðan fór ég að grennslast fyrir um þetta á netinu og
komst þá að því að í Delaware var til þjóðflokkur sem
kallaðist „Blackfoot“. Hann gerði í því að lita annan fót
dýra – og jafnvel manna – svartan en hinn rauðan. Hvað
gerist þá þegar þú horfir á menn hlaupa? Jú, þeir virka
einfættir.“
Já, margt er skrýtið í kýrhausnum.
Helstu þrengingar
Sögu íslensku þjóðarinnar ber líka á góma. Í ljósi að-
stæðna er tæpt á helstu þrengingum, allt frá því þegar
Bretar höfnuðu innflutningi á sauðfé fram að búsá-
haldabyltingunni. „Í Aðalstræti verður síðan ekki undan
því vikist að tala um fornleifauppgröft og þar með koll-
varpa öllu sem við höfum sagt á undan,“ segir Gunnar
hlæjandi.
Árstíðaferðir eru í samstarfi við Lundavespur, sem
Er til þjóðflokkur einfætinga í
Ameríku? Til að komast að því
þurfa menn annaðhvort að lesa
þessa grein eða bregða sér í
rafhjólatúr með Árstíðaferðum
um götur Reykjavíkur.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Gunnar Þór Gunnarsson á einum reiðfákinum á Ægisgarði.
Af einfættum
indíánum
Morgunblaðið/Golli