SunnudagsMogginn - 13.06.2010, Síða 44

44 13. júní 2010
Tónlistarmaðurinn Ryan Adams hefur ákveð-
ið að heiðra minningu Ronnie James Dio
með því að gefa út plötu þar sem hann sæk-
ir innblástur til rokkhetjunnar sem féll frá fyr-
ir skemmstu. Adams sagði í nýlegu viðtali
að lögin hefðu komið til hans stuttu eftir
dauða söngvarans og að nokkur þeirra hefði
hann samið í miðri minningarathöfn um Dio.
Adams, sem nýverið hætti við gerð „sci-
fi“-rokkplötunnar Orion, segir að á nýju Dio-
plötunni verði að finna 11 lög og að í fyrsta
skipti í langan tíma sé hann orðinn spenntur
fyrir að taka upp nýtt efni.
Ryan Adams sækir
innblástur til Dio
Ryan Adams ætlar að heiðra minningu
rokkhetjunnar Dio á nýrri plötu sinni.
Trommarinn Gary Young spilar á tónleikum
með Pavement eftir langa fjarveru.
Það eru liðin 11 ár síðan hljómsveitin Pave-
ment lagði formlega upp laupana með tón-
leikum í Lundúnum. Í vor komu nokkrir með-
limir hennar þó aftur saman og hafa verið á
heimstónleikaferðalagi undanfarna mánuði.
Árið 1993 sagði sérvirtri trommarinn Gary
Young skilið við hljómsveitina og hefur hann
ekki stigið á svið með henni síðan þá. Nú
hefur Pavement hins vegar tilkynnt að Young
muni setjast á bak við trommusettið með
hljómsveitinni á einum tónleikum á tónleika-
ferðalaginu. Tónleikarnir verða í heimabæ
þeirra í Stockton í Kaliforníuríki 24. júní og
verða þetta jafnframt fyrstu tónleikar Pave-
ment í heimabæ sínum.
Pavement endur-
heimtir trommara
Það hefur lengið verið vitað að
sú mynd sem við höfum af blús-
tónlist sjötta og sjöunda áratug-
arins byggist að miklu leyti á
hvítum smekk, ef svo má segja,
því það sem til okkar barst frá
blúsborgunum Memphis og
Chicago á þeim árum var alla
jafna matreitt fyrir hvít eyru. Blúsinn var
víðast á undanhaldi í samfélagi blökku-
manna sem fannst músíkin merki um
gamla tíma sem þeir vildu gleyma, en fyrir
bleiknefja var hún framandi og skemmti-
leg. Til sannindamerkis má nefna að helstu
blúsútgefendur voru hvítir og náðu ár-
angri vegna þess að þeir markaðssettu
tónlistina fyrir hvít millistéttarungmenni.
Einn af þeim sem gerðu slíkt
með góðum árangri var Robert
Gregg „Bob“ Koester sem stofn-
aði djassútgágfuna Delmark
1958 og sneri sér síðan smám
saman að blús. Einn af þeim sem
hann hafði dálæti á var munn-
hörpuleikarinn magnaði Amos
„Junior“ Wells.
Fram á miðjan sjöunda áratuginn
þekktist varla að blúsmenn tækju upp
breiðskífur, heldur voru þær yfirleitt safn
af smáskífulögum, stundum með nýjum
lögum til uppfyllingar. Koester langaði að
brjóta upp þetta form, enda krafðist það
þess að lögin væru ekki lengri en tvær
mínútur eða svo, og stakk upp á því við
Wells að hann tæki upp breiðskífu og
mátti velja sér mannskap.
Wells kallaði á nokkra félaga sína, þar
fremstan í flokki gítarleikarann snjalla
George „Buddy“ Guy. Þeir fóru svo í
hljóðver 22. og 23. september 1965 og tóku
upp lagasafn sem endaði á skífunni
Hoodoo Man Blues sem gefin var út stuttu
síðar.
Skemmst er frá því að segja að þessi
hugmynd Koesters lukkaðist svo vel að
platan seldist í meira mæli en dæmi voru
um með blúsbreiðskífu og selst enn. Er
enda jafnan viðurkennd sem ein besta, ef
ekki besta blúsplata sögunnar og stendur
vel undir því – sannkölluð klassík.
arnim@mbl.is
Poppklassík Hoodoo Man Blues – Junior Wells
Ein besta blúsplata sögunnar
Á
ður en Jack Johnson var krýndur
konungur strand-popp-rokksins
var hann margverðlaunaður brim-
brettakappi og stefndi á að gera
íþróttina að atvinnu sinni. Aðeins sautján ára
gamall var strákurinn frá Havaí farinn að keppa
við stærstu nöfnin í íþróttinni og sama ár varð
hann yngsti keppandinn sem boðið var á Pipe-
line Masters-brimbrettamótið sem fer fram
árlega á norðurströnd Oahu. Stuttu seinna
urðu þó atvinnumannsdraumarnir að engu
þegar Johnson slasaðist illa á brimbretti.
Eftir slysið fann Johnson sig í kvikmynda-
gerð og flutti til rivíeru Norður-Ameríku eins
og borgin Santa Barbara er oft kölluð. Hann út-
skrifaðist úr UCSB-háskólanum með gráðu í
kvikmyndagerð og hefur t.d. leikstýrt brim-
brettaheimildarmyndinni Thicker Than Wat-
er. Á háskólaárunum byrjaði hann að fikta við
að búa til tónlist og það var svo eftir að hann
kynntist tónlistarmanninum G. Love að ferill-
inn hófst. G. Love leist vel á tónlist Johnsons og
tók upp lag með honum sem gefið var út á
plötu þess fyrrnefnda, Rodeo Clowns, árið
1999. Síðan þá hefur hin rólegi Johnson sent frá
sér fimm hljóðversplötur sem allar hafa náð
platínusölu. Nýjasta plata hans, To the Sea,
kom svo út núna í vikunni en hún var tekin
upp í hljóðveri knúðu sólarorku.
Nýjasta plata brimbrettakappans brosmilda
er ekki aðeins þriðja plata hans sem kemst á
topp Billboard-vinsældalistans, hún er einnig
fyrsta platan í meira en tvo mánuði sem fer á
toppinn eftir að hafa selst í meira en 200.000
eintökum fyrstu vikuna og er um helmingur af
sölu To the Sea í formi stafræns niðurhals. Síð-
asta plata Johnsons, Sleep Through Static,
seldist í 375.000 eintökum í sinni fyrstu viku
og hefur því sala á tónlist hans breyst nokkuð á
þessum tveimur árum, bæði hefur hún dregist
saman og færst í auknum mæli inn á netið.
Spurning hvort þetta sé það sem koma skal í
tónlistarheiminum.
Tónlistarpressan vestanhafs hefur verið dug-
leg að benda á að helsta vandamál mjúk-
rokkarans sé að tónlist hans sé stundum ekki
næginlega fullorðinsleg. Á síðustu plötu reyndi
hann að höfða til eldri hlustenda með textum
um hatur, sorg, stríð og fleira á þeim nótunum
en á köflum hreinlega virkaði það ekki hjá
Havaíbúanum. Sama vandamál er þó ekki að
finna á To the Sea. Johnson hefur tekist að búa
til plötu sem einstaklega gott er að skella á fón-
inn þegar maður er kominn úr sokkunum og í
stuttbuxunar. Gleyma öllu í kringum sig og
bara slaka á.
Ávallt sól hjá Jack
Jack Johnson neyddist til
að leggja atvinnumennsku
á brimbretti á hilluna að-
eins sautján ára að aldri,
en fann þess í stað ástríðu
sína í tónlist. Í vikunni
sendi hann frá sér plötuna
To the Sea.
Matthías Árni Ingimarsson matthiasarni@mbl.is
Eyjaskegginn Jack Johnson lagði brimbrettið á hilluna og tók upp gítarinn.
Fimm hljóðversplötur Jacks
Johnsons eru Brushfire Fairy-
tales frá 2001, On and On 2003,
In Between Dreams 2005, Sleep
Through the Static 2008 og To
the Sea sem kom út fyrir stuttu.
Hann gerði einnig tónlista fyrir
kvikmyndina Curious George.
Plöturnar
Tónlist
Það gleður eflaust margan rokkarann að
heyra að Glenn Danzig, fyrrverandi söngvari
hljómsveitanna Misfits og Samhain, ætli að
senda frá sér sína fyrstu plötu í meira en sex
ár. Platan sem hefur fengið nafnið Deth Red
Sabaoth er níunda hljóðversplata Danzigs
og sú fyrsta síðan Circle Of Snakes kom út
árið 2004. Söngvarinn segir að innblást-
urinn að tónlistinni verði sóttur í gamla skól-
ann og hún verði svipuð því sem Danzig var
að gera á áttunda áratugnum.
Söngvarinn Glenn Danzig sendir frá sér sína
fyrstu plötu í meira en sex ár.
Ný plata frá Danzig