Morgunblaðið - 05.02.2010, Blaðsíða 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. FEBRÚAR 2010
og á vorin var hann mættur í garðinn
hjá okkur með klippurnar, nú þurfti
að klippa og snyrta og fræða okkur í
leiðinni um trén og eiginleika þeirra.
Eftir að Gunnar hófst handa við
byggingu sumarbústaðar síns í
Borgarfirði kom í ljós gífurlegur
áhugi hans á trjárækt og garðrækt
hvers konar. Hvílíkur lystigarður
sem hann bjó til á stuttum tíma. Tím-
inn var líka nýttur vel og dagurinn
tekinn snemma. Barnabörnin voru
ósjaldan með í för, þau dvöldu í góðu
yfirlæti hjá afa í bústaðnum.
Skemmtileg er minningin um
Gunnari þegar hann kom keyrandi
til okkar, á leiðinni upp í bústað,
syngjandi „undir dalanna sól“ því
söngur var honum hugleikinn.
Fyrir rúmum tíu árum þegar ég
tók upp á því að fara sumarlangt
vestur á firði að vinna og breyta að-
eins um umhverfi, þá leist honum
aldeilis ekki á það í byrjun, ómögu-
legt að konan færi svona langt í
burtu. En svo var hann boðinn og bú-
inn að keyra vestur og í lok ferðar
segir hann að þetta sé nú sniðugt hjá
mér. Þá vissi ég hann hafði lagt
blessun sína yfir þetta og skilaboðin
voru skýr þegar komið var á áfanga-
stað: „Þið passið hana Dísu mína.“
Góð er minningin um ferðalög
okkar saman, hann kenndi okkur að
bera virðingu fyrir náttúrinni.
Myndlist var ofarlega á blaði hjá
Gunnari, það eru ófáar myndirnar
sem hanga uppi á vegg
Þegar heilsunni fór að hnigna síð-
ustu árin kom í ljós hans innri styrk-
ur. Kímnigáfan hvarf aldrei. Þegar
við sátum yfir honum síðustu dagana
kom í ljós hve sterkur maður var á
ferð. Það átti ekki að gefast upp fyrr
en í fulla hnefana. En samt sem áður
var búið að undirbúa allt sem kom að
hinstu för, og „ekkert prjál“. Ég trúi
því að nú sé vinnan hafin við að fegra
umhverfið á öðrum góðum stað.
Minningin mun lifa áfram með
okkur öllum.
Og þegar vorið vermir
og vekur blómin sín,
í hjartans helgilundum
þá hlær mér minning þín.
(Jón Þórðarson.)
Hvíl í friði.
Svandís Karlsdóttir.
Elsku afi minn er látinn. Hann var
flottur karl og ekki fáir sem hafa
fengið að heyra sögurnar mínar um
þig. Þú varst með svo stóran karakt-
er og frábæran húmor sem skein í
gegn bæði í gleði og í erfiðleikum. Ég
var stolt af afa mínum, hann var líka
svo klár í svo mörgu.
Ég var svo heppin að fá að sitja
með þér í kjallaranum í Skeiðarvog-
inum og læra að teikna og mála hjá
þér með vatnslitum. Og sagan af „Afi
litar“, er ein af mörgum sem ég
geymi í minningakistunni minni um
þig. Þú átt stóran stað í hjarta mínu,
og ég veit og fann hvað þér þótti
vænt um mig. „Passaðu stelpuna
mína“ sagðir þú við kærastann minn,
„hún er uppáhalds“. Það er verst að
hann skildi ekkert hvað þú varst að
segja, en ég skal þýða skilaboðin fyr-
ir hann og minna hann á þau reglu-
lega. Þú talaðir oft um ömmu sem ég
fékk aldrei að hitta og ég trúi því að
amma Guðný og Ragnar frændi taki
á móti þér í himnaríki.
Ég elskaði þig, þú átt alltaf stað í
mínu hjarta, og á eftir að sakna þín
mikið.
Guðný Ingibjörg
Guðbjartsdóttir.
Elsku afi minn, nú ertu farinn. Ég
á eftir að sakna þín svo mikið og á
aldrei eftir að gleyma þeim tíma sem
við áttum saman. Það var bara fyrir
nokkrum vikum sem ég, Guðný syst-
ir og mamma vorum í heimsókn hjá
þér. Þú hélst í hendurnar okkar og
kallaðir okkur „stelpurnar þínar“.
Þessi minning á alltaf eftir að vera
okkur kær. Þú varst alltaf svo blíður
og góður, passaðir okkur barnabörn-
in svo vel.
Þegar mamma og pabbi fóru til út-
landa og báðu þig um að líta eftir
okkur tókst þú hlutverkinu mjög al-
varlega, sem var ekki vinsælt hjá
okkur systrum sem vorum á há-
punkti gelgjunnar. Allar sumarbú-
staðaferðirnar með þér eru mér svo
kærar. Að vakna snemma með þér til
að flagga íslenska fánanum og að
taka göngutúra með Trýnu. Ég tók
vinkonur mínar oft með mér í ferð-
irnar okkar og við náðum alltaf að
skemmta okkur vel með þér. Þú
varst mikill húmoristi og áttir alltaf
auðvelt með að fá mig og vinkonurn-
ar til að hlæja.
Þegar Þórey Edda kom svo í heim-
inn varstu svo stoltur en líka svo
hræddur við að halda á henni, eins og
þú héldir að hún myndi brotna, svona
lítil og viðkvæm. Ég krafðist þess að
þú héldir á henni því að ég veit hvað
mér þótti gott að kúra í afafangi. Ég
er þakklát fyrir tímann sem ég fékk
með þér og minningarnar sem ég fæ
að eiga.
Sólrún Ýr Guðbjartsdóttir.
Minningar streyma fram í hugann
á kveðjustund. Hann Gunnar afi eða
„afi skafi“ eins og við kölluðum hann,
var æðislegur. Ég man þegar hann
skutlaði mér í trommutíma og sagði
mér sögur af pabba sínum, bræðrum
sínum og sjálfum sér. Sögur sem
voru ævintýri líkastar. Hafði hann
virkilega gert allt þetta í lífi sínu? Já,
afi skafi minn var merkilegur kall. Í
kjallaranum var alltaf líf og fjör,
blendin lykt af Cigill vindlum og
vatnsmálningu. Þar var alltaf kveikt
á Rás 2 og svo var hann símalandi við
hundinn sinn hana Trínu. Þegar ég
kom niður til afa var ég stundum svo
heppinn að fá ekta heitt súkkulaði,
sem var ekkert nema heit mjólk og
suðusúkkulaði eða After Eight.
Hann sýndi mér hverju hann var að
vinna að, oftast eitthvað sem maður
átti erfitt með að skilja hvað væri, en
ég efaðist aldrei um notkunargildi
hlutanna sem afi bjó til, því hann var
alltaf svo útsjónarsamur og skipu-
lagði allt afskaplega vel, fyrir utan
það að enginn annar en hann vissi
hvar allt var.
Það er svo ótal margt sem minnir
mig á hann afa skafa, frímúrarasúlan
í kjallaranum, sveinsstykkið og
myndirnar á veggjunum, svo ekki sé
minnst á ógleymanlega frasa og sög-
ur. Á sumrin var farið í Asparbarð og
afi var líka að bralla eitthvað þar,
stækka pallinn, sá grasi, eða planta
nýjum trjám sem voru ábyggilega
þúsund talsins enda sagði afi alltaf
við mig þegar ég var búinn að borða
ávexti, að henda hýðinu bara í grasið
því að þetta yrði hvort eð er bara að
mold eftir smá stund. Hann afi skafi
var alltaf að hugsa um sitt og sína og
þegar hann fékk eitthvað vildi hann
alltaf tékka á hvort einhver annar
hefði meira gagn af því en hann, áður
en að hann fékkst til að eiga hlutinn.
Afi kenndi mér að mála, afi kenndi
mér að grínast og hann kenndi mér
að horfa alltaf á björtu hliðarnar. Ég
mun aldrei gleyma honum og hann
verður alltaf hluti af mér. Takk fyrir
að vera aldrei neitt minna en þú, afi!
Sveinn Óskar Karlsson.
Kæri mágur
Kveðjustund er runnin upp. Við
kynntumst er þið Guðný systir felld-
uð hugi saman. Fyrstu árin ykkar
bjuggum við í sama húsi og þar
fæddust börnin ykkar, Ragnar Jón,
Einar Berg og Þórey Björg. Það var
góður tími. Síðar byggðuð þið ykkur
hús í Hvassaleitinu. Svo flytjið þið til
Danmerkur og þú ferð í nám. Þar
fæðist Hafdís Lilja. Það var auðvitað
komið í heimsóknir og farið í alls
konar ferðalög, meðal annars til Sví-
þjóðar. Það var ávallt tekið vel á móti
okkur. Eftir heimkomu bjugguð þið í
Kúrlandinu.
Guðný varð bráðkvödd 25. janúar
1979 og sonur þinn Ragnar Jón lést
4. mars 2009.
Svo djúp er þögnin við þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og
hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Innilegustu samúðarkveðjur,
Guðbjörg Jónsdóttir (Bugga.)
Í dag kveðjum við góðan vin og fé-
laga, Gunnar Einarsson.
Það er nær mannsaldur síðan við
kynntumst í skátunum, flestir á aldr-
inum 12-13 ára. Hópurinn varð fljótt
samheldinn og þéttur. Við nutum
okkar vel í útilegum í Lækjarbotnum
og öðrum útilegum þar á eftir í skáta-
starfi á Snorrabraut og seinna, er við
urðum eldri, fyrst í ferðum í Þrym og
svo þegar við byggðum okkar eigin
skála, Bæli. Sá skáli var mikið not-
aður bæði af okkur og fjölskyldum
okkar þegar við eignuðumst konur og
börn.
Í mörg ár fórum við á nýársfagnað
skáta, voru það miklar og eftirminni-
legar samkomur.
Þegar ferðum í Bæli fækkaði tóku
aðrar ferðir við. Við fórum nokkrar
ferðir saman til útlanda. Heimsóttum
Kratsch þegar hann varð fimmtugur
og síðar fórum við til Grikklands og
enn seinna til Bandaríkjanna. Skáta-
flokkurinn Rakkar hafði ávallt mikið
samband og hittist reglulega, hin
seinni ár hjá eldri skátum.
Sjálfur, ef vin þú átt góðan í grennd
gleymdu’ ekki, hvað sem á dynur,
að albesta sending af himnunum send
er sannur og einlægur vinur.
(Höf. ók. Þýð. Sig. Jónsson.)
Með þakklæti fyrir samveruna á
liðnum árum.
Hvíl í friði,
Fyrir hönd skátaflokksins Rakka
og fjölskyldna þeirra,
Grétar Sigurðsson.
Höfðinglegur, skeggprúður maður
gekk í sal og ég fékk að vita að þar
færi Gunnar G. Einarsson innan-
hússarkitekt. Þetta var vorið 1982 á
ráðstefnu. Nokkru seinna lágu leiðir
okkar aftur saman í hönnunarvinnu
við skólahús, HS, kirkjur og sjúkra-
hús. Okkur gekk vel að vinna saman
og varð vel til vina.
Sem ungur maður hafði Gunnar oft
þurft að dvelja lengi á sjúkrahúsum
vegna veikinda. Þar hafði hann vak-
andi auga með öllu og hvað mætti
betur fara í fyrirkomulagi, í hentugri
innréttingum og í betra útliti. Þessi
reynsla hans nýttist honum vel síðar
við eigin tillögur. Í samstarfinu fékk
ég að kynnast þessari hagnýtu þekk-
ingu hans. Hann lagði mikla alúð við
útfærslur, svo og glöggan læsileika
teikninga, sem hann magnaði oft
listilega upp með vatnslitum og frí-
hendisteikningum.
Ég minnist smiða sem lengi höfðu
unnið eftir einsleitum tölvu-teikning-
um og sögðu mér hve það hefði verið
ánægjulegt og uppörvandi, eins og að
lesa góða og fallega bók, að vinna eft-
ir teikningum hans.
Gunnar lærði húsgagnasmíði hjá
Kristjáni Sigurgeirssyni sem mat
hann mikils og studdi hann til frek-
ara náms í innanhússarkitektúr í
Kaupmannahöfn. Minntist hann
Kristjáns með miklum hlýhug og
þakklæti. – Sem góðum söngmanni
var honum fagur söngur mikið yndi.
Á góðri stundu sagði hann mér, kím-
inn, að einn sólríkan sumardag hefði
meistarinn kallað sig upp í turninn í
KS-húsinu við Laugaveginn til skrafs
og ráðagerða og til að taka nokkur
sumarlög í leiðinni. Hann opnaði svo
gluggann til að leyfa sólskinsfólkinu
á Laugaveginum að njóta söngsins.
Á Hafnarárunum vann Gunnar til
1. verðlauna í samkeppni um innrétt-
ingar og nýskipan fyrir Minjasafn
Kaupmannahafnar og til 1. verðlauna
fyrir búnað, þjónustuaðstöðu og fyr-
irkomulag á tjaldstæðum fyrir Dansk
Camping Union. Hér heima vann
hann til verðlauna og viðurkenninga
fyrir stólahönnun, innréttingar og
muni, s.s. kirkjumuni sem hann lagði
sérstaka alúð við.
Gunnar var mikill vinur vina sinna
og fengum við sem töldum okkur í
þeim hópi að kynnast því ef á bjátaði
og hann gat verið til aðstoðar. Sjálfur
var hann trúmaður og sótti styrk í
trú sína á erfiðum og sárum stundum
í eigin lifi.
Það var mér mikils virði að hafa
getað þrýst hönd hans hljótt í þökk
áður en hann kvaddi. Þakka þér, góði
félagi, fyrir samfylgdina og vinátt-
una.
Ég votta fjölskyldu Gunnars inni-
lega samúð mína.
Örnólfur Hall.
✝
Ástkær bróðir okkar, vinur og frændi,
FINNBOGI GUNNARSSON,
Suðurvíkurvegi 8,
Vík,
sem lést á heimili sínu þriðjudaginn 26. janúar,
verður jarðsunginn frá Reyniskirkju laugardaginn
6. febrúar kl. 14.00.
Magnea, Símon
og aðrir aðstandendur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
ÖNNU SIGRÚNAR SNORRADÓTTUR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólkinu á Skjóli
og Eir.
Birgir Þórhallsson,
Snorri Sigfús Birgisson,
Guðrún Sigríður Birgisdóttir, Martial Nardeau,
Þórhallur Birgisson, Kathleen Bearden
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð,
vináttu og hlýhug við andlát og útför ástkærs eigin-
manns, föður, tengdaföður og afa,
GUÐBJARNA JÓHANNSSONAR
húsasmíðameistara,
Vesturgötu 98,
Akranesi.
Guð blessi ykkur öll.
Bára Guðjónsdóttir,
Jóhann Rúnar Guðbjarnason, Margrét Björg Marteinsdóttir,
Guðrún Guðbjarnadóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, langafi og bróðir,
RÖGNVALDUR FINNBOGASON,
Garðaflöt 17,
Garðabæ,
lést mánudaginn 1. febrúar.
Útförin fer fram frá Vídalínskirkju í Garðabæ
mánudaginn 8. febrúar kl. 15.00.
Hulda Ingvarsdóttir,
Ingvar J. Rögnvaldsson,Auður Hauksdóttir,
Guðný Dóra Rögnvaldsdóttir Gurstad,
Kristín og Haukur Ingvarsbörn,
Espen og Gøran Gurstad,
Hulda Guðný, Linda Bára og Elfa Dögg Finnbogadætur,
Kolbrún Sigfúsdóttir,
Björg Finnbogadóttir
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, sonur, faðir, tengda-
faðir og afi,
HINRIK HINRIKSSON,
Mánatúni 6,
andaðist þriðjudaginn 2. febrúar.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju föstudaginn
12. febrúar kl. 13.00.
Ólafía H. Bjargmundsdóttir,
Ólafía K. Hjartardóttir,
Ólafía Magnea Hinriksdóttir,
Halldóra Guðrún Hinriksdóttir, Páll L. Sigurðsson,
Bjargey Una Hinriksdóttir, Róbert Einar Jensson,
Hinrik Ingi Hinriksson
og barnabörn.