Morgunblaðið - 16.02.2010, Qupperneq 26

26 Umræðan BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 2010
ÞAÐ ER sennilega réttast að ég
hefji þetta greinarkorn á því að
taka fram að ég starfa ekki við
sjávarútveg og að hvorki ég né
nokkur mér nákominn á kvóta. En
hvers vegna er ég þá á móti fyrn-
ingarleiðinni, fyrst ég er hvorki sæ-
greifi né barinn þjónn kvótakónga?
Einfalda svarið er að ég er Vest-
mannaeyingur og stoltur af því, en
kannski ekki síður vegna þess að
ég er stoltur af því að vera „lands-
byggðarpakk“.
Sjávarútvegurinn er undirstaða
samfélagsins í Vestmannaeyjum.
Nálægðin við miðin er ástæða þess
að Vestmannaeyjar eru í byggð,
svo og flestir þéttbýliskjarnar utan
höfuðborgarinnar. Ef málum væri
eins fyrir komið hér á landi og víð-
ast hvar í heiminum væri ekki sér-
staklega lífvænlegt á landsbyggð-
inni. Ísland er nefnilega eitt fárra
ríkja þar sem sjávarútvegur er
ekki ríkisstyrkt atvinnubótavinna.
Ástæða þess er einföld – afla-
markskerfið.
Tilkoma aflamarkskerfisins
hvatti þá sem störfuðu í sjávar-
útvegi til að hagræða og leggja
meiri áherslu á gæði en magn.
Veiðiheimildirnar leituðu á hendur
þeirra sem gátu skapað úr þeim
mest verðmæti sjálfum sér, sveitar-
félaginu og þjóð-
félaginu öllu til
heilla. Þau reglu-
bundnu inngrip
sem ríkið hafði
fyrir tilkomu
kerfisins þurft að
beita með geng-
isfellingum og
viðlíka æfingum
lögðust af. Sjáv-
arútvegsfyrirtækin fóru að skila
hagnaði og borga meira til ríkisins
í formi skatta.
Í dag höfum við vel rekinn sjáv-
arútveg sem starfar í kerfi sem að
mati margra erlendra sérfræðinga
er það besta í heimi. En hvers
vegna vilja menn þá fyrna kvótann?
Ég hef svo sem ýmsar skýringar
heyrt, en enga sem ég get fyllilega
skilið. Margur besservisserinn gól-
ar um ósanngirni „gjafakvótans“ og
virðist hafa einhverjar rómantískar
hugmyndir um að hægt sé að leið-
rétta nærri 30 ára gamlar ímynd-
aðar misgjörðir með því að innkalla
kvótann og úthluta honum aftur.
Kvóta sem á sínum tíma var út-
hlutað eftir veiðireynslu, kvóta sem
hefur nær allur gengið kaupum og
sölum á þessum tæpu 30 árum.
Aðrir góla um að sægreifarnir
verði að borga til ríkisins fyrir af-
notin af fiskveiðiauðlindinni. Ein-
hverra hluta vegna telja þessir bes-
servisserar að þeir sem starfa í
sjávarútvegi verði að leggja meira
til samfélagsins en aðrir, meira en
skattana sem þeir borga. Þó ég eigi
erfitt með að skilja þá kröfu þá
gera útgerðirnar það nú þegar í
formi auðlindagjalds. Svo ekki þarf
að fyrna kvótann þess vegna.
Mér er því spurn hvers vegna
verði að keyra fyrirtækin sem
starfa í sjávarútvegi í þrot, eins og
til dæmis Deloitte hefur sýnt fram
á að fyrningarleiðin hafi í för með
sér. Trúa menn því að fyrning-
arleiðin verði til þess að skapa fleiri
störf í sjávarútvegi? Varla fjölgar
fiskunum í sjónum við það eitt að
aðrir rói eftir þeim. Hvers vegna
vill þá ríkisstjórnin ólm fara fyrn-
ingarleiðina? Telja þeir það svo
nauðsynlegt að stjórnmálamenn fái
að véla um það hver fái að róa til
fiskjar og hver ekki að sjáv-
arútvegsfyrirtækjunum sé fórn-
andi? Eru þeir svo sannfærðir um
eigin yfirburði að þeir telji sig
verða að hafa vit fyrir öðrum? Er
það virkilega það umhverfi sem við
viljum búa íslenskum sjávarútvegi
að kvótinn verði að bitlingum sem
stjórnmálamenn geti dreift til út-
valinna vina?
HELGI ÓLAFSSON,
stjórnarmaður í Sambandi ungra
sjálfstæðismanna..
Fyrningarleiðin – Feigðarflan
ríkisstjórnarinnar
Frá Helga Ólafssyni
Helgi Ólafsson
FORSETINN brást rétt við þegar
hann neitaði að undirskrifa lög um
Icesave og gaf þjóðinni kost á að
velja sjálf um það sem í boði var.
Ýmsir hafa legið honum á hálsi
fyrir þessa afstöðu, ekki síst gaml-
ir stuðningsmenn og samherjar
hans í stjórnmálunum.
Þessir fyrrrum samherjar eru
því miður heillum horfnir.
„Vinstri“ stjórnin sem nú situr,
það er vafamál hvort hægt er að
kalla hana vinstri stjórn, brást illa
við og fór hamförum í taugaveikl-
uðum viðbrögðum sínum.
Forfeður mínir og stór-
fjölskyldan fyrir vestan, hinir frá-
bæru Ísafjarðarkratar, sem komu
á legg góðu samfélagi þar vestra á
millistríðsárunum og stofnuðu
m.a. útgerðarfélagið „Samvinnu-
félag Ísfirðinga“ sem segja má að
hafi verið forveri bæjarútgerð-
anna, hefðu ekki kannast við
margt af því fólki sem nú situr á
Alþingi Íslendinga sem jafn-
aðarmenn, sem slíka. Þeim hefði
vafalaust fundist margt keimlíkt
með því og þeim sem þeir kölluðu
„íhaldið“ í gamla daga. En nú eru
bæjarútgerðirnar horfnar af
sjónarsviðinu og komnar í kjaftinn
á kvótagreifunum. Sama er að
segja um gömlu góðu Ísafjarð-
arkratana. Hannibal Valdimarsson
var e.t.v. „síðasti móhíkaninn“ í
þessu tilliti. (fyrirgefðu Jón Bald-
vin, þú ert ekki alvöru krati, þú
ert það sem þú uppnefndir mig
fyrir nokkrum árum síðan, „und-
anvillingur“ eins og flestir stuðn-
ingsmenn Samfylkingarinnar í
dag).
Það hefur verið fróðlegt að
fylgjast með viðbrögðum stjórn-
arliðsins við ákvörðun forsetans
við hinum vafasömu lögum um
Icesafe sem samþykkt voru með
undanbrögðum á Alþingi og nú
koma til kasta þjóðarinnar að
leggja dóm á í þjóðar-
atkvæðagreiðslu.
Nokkrir þingmennn VG brugðu
á það ráð að flýja af þingi og kalla
til varamenn til þess að þurfa ekki
að bregðast samvisku sinni með
því að greiða atkvæði sér þvert
um geð. Ég hef samúð með þeim.
Ég vil einnig þakka forsetanum
fyrir að bregðast við með þessum
hætti og dáist að hugrekki hans
og réttsýni í þessu máli. Jafnframt
vil ég lýsa yfir aðdáun minni á
framgöngu hans í viðtölum við er-
lenda fréttasnáka, ekki síst í BBC,
sem ráðherrar núverandi rík-
istjórnar geta lært margt af. Ég
vil að síðustu lýsa yfir vanþóknun
minni á framkomu fréttamanna
gagnvart forsetanum á blaða-
mannafundum.
Ég tel að menn eigi að sýna
embættinu þá virðingu sem því
ber. Ef við skoðum framkomu
fréttamanna t.d. á fundum með
forseta Bandaríkjanna, þá sjáum
við greinilega þann mikla mun
sem er á framkomu fréttamanna
hér á landi og t.d. í Bandaríkj-
unum, þar sem menn leggja sig í
líma við að koma fram af virðingu
við forsetann. Þó ekki væri nema
að menn kæmu virðulega klæddir
á fund forseta lýðveldisins, æðsta
manns þjóðarinnar. Þrátt fyrir að
þéringar séu almennt aflagðar á
Íslandi tel ég að menn eigi að
þéra herra forseta Íslands eins og
biskupinn yfir Íslandi.
Að lokum vona ég að þjóðin beri
gæfu til að hafna þessum lögum
sem ríkisstjórnin hefur fengið
samþykkt á Alþingi, með þving-
unum.
Áfram Ísland! Heill forseta vor-
um og fósturjörð!
HERMANN ÞÓRÐARSON,
fv. flugumferðarstjóri og flokks-
bundinn sjálfstæðismaður.
Til stuðnings forseta Íslands
Frá Hermanni Þórðarsyni
NÚVERANDI bæjarstjóri Kópa-
vogs, Gunnsteinn Sigurðsson,
(Fréttablaðið 8.02) reynir að verja
gjörðir bæjarstjórnar vegna gjald-
töku á eldri borgurum í sundlaugar
bæjarins er kom eins og blaut
tuska framan í ellilífeyrisþega án
nokkurs samráðs við þá. Hvað sem
líður einróma samþykkt bæj-
arstjórnar er hún brot á siðferði-
legum grunnstoðum velferðarkerf-
isins er talið hefur verið eitt það
besta í vestrænum lýðræðissam-
félögum.
Umrædd gjaldtaka er ekki tekin
upp vegna slæmrar afkomu bæj-
arins, fremur árás á samfélagsleg
gildi er hingað til hafa verið í heiðri
höfð í okkar samfélagi, að veita
fólki er lokið hef-
ur starfsdegi sín-
um viðurkenn-
ingu og
hvatningu með
sundi án endur-
gjalds, hollri
hreyfingu sér til
heilsubótar and-
lega og lík-
amlega; auk þess
sparað félagslega
þjónustu/umönnun við aldraða
lengur en ella.
Eldri borgarar í félögum á Stór-
Reykjavíkursvæðinu hafa gjaldfrían
aðgang innbyrðis í sundi en með
ákvörðun bæjarstjórnar Kópavogs
er samkomulagið rofið, sundverðir
hér í bæ verða eftirleiðis að vísa
frá eldri borgurum utan sveitarfé-
lagsins og eldri borgarar Kópavogs
munu heldur ekki fá gjaldfrían að-
gang í nágrannasveitarfélögunum.
Bæjarstjórinn útlistar gjaldtök-
una eingöngu í krónum talið en er í
raun að taka stórt skref í „gjald-
fellingu“ velferðarkerfisins án þess
að hafa nefnt það á nafn við sam-
tök aldraðra. Samfélagssáttmáli
velferðarkerfisins við eldri borgara
er rofinn, siðferðileg gildi fótum
troðin; ekki nóg með það heldur
býður bæjarstjórinn eldri borg-
urum þann hluta sáttmálans er
þeim tilheyrir til sölu á „sérstökum
vildarkjörum“.
SIGRÍÐUR LAUFEY
EINARSDÓTTIR,
BA í guðfræði/djákni. Félagi
eldri borgara í Kópavogi og Vopna-
firði/Bakkafirði.
Velferðarkerfið á útsölu í Kópavogi
Frá Sigríði Laufeyju
Einarsdóttur
Sigríður Laufey
Einarsdóttir
Fyrr í vetur kom út
nærri 600 blaðsíðna
skýrsla svokallaðrar
„staðreyndaleit-
arnefndar“ um Gaza-
stríðið á síðasta ári,
sem gerð var að
beiðni mannréttinda-
nefndar SÞ (UNHRC)
og var unnin undir
forystu suður-afríska
dómarans Richards
Goldstone. UNHCR-
nefndin er frægust fyrir að hafa í
gegnum árin gefið út fleiri álykt-
anir vegna ætlaðra mannréttinda-
brota Ísraelsríkis eins og sér, en
gegn öllum hinum aðildarríkjum
SÞ samanlagt, alls 191 ríki! Þarf
einhver orð um trúverðugleika
þessarar nefndar? Eða ætli meg-
inhluti allra mannréttindabrota
og glæpa gegn mannkyni fari
fram í litla gyðingaríkinu við
Miðjarðarhaf? Meðal ríkja sem
aldrei hafa verið fordæmd af
Mannréttindanefnd SÞ eru Súd-
an, Sádi-Arabía, Angóla, Pak-
istan, Kúba, Kína, Egyptaland,
Bangladesh, Nígería, Indónesía
og Sambía.
Alan Dershowitz ritar grein
(The U.N’s blood libel) þann 17.
september á Frontpagemagaz-
ine.com og segir þar: Mannrétt-
indanefnd Sameinuðu þjóðanna er
hneyksli. Hún á sér langa sögu
einhliða fordæmingar á Ísrael og
þess að líta framhjá alvarlegum
brotum verstu mannréttinda-
brjóta heimsins, sem reyndar
drottna yfir störfum nefnd-
arinnar.
Dershowitz nefnir sem dæmi
um hlutdrægni skýrsluhöfunda,
að þeir hafi kynnt sér framburð
Hamas-foringjans Fathi Hammad
(sjá myndskeið á Youtube.com,
sláið inn nafn foringjans), þar
sem hann segir: Fyrir palest-
ínsku þjóðina er dauðinn iðn-
grein, sem konur glansa í og
sömuleiðis allir aðrir í þessu
landi. Hinir öldruðu glansa í
þessari iðngrein og sömuleiðis
vígamennirnir og börnin. Þess
vegna hafa þeir myndað mann-
lega skildi úr konunum, börn-
unum, hinum öldruðu og víga-
mönnunum til að standa gegn
sprengjuvélum síonistaóvinarins.
Það er eins og þau vilji segja við
síonistana: Við þráum dauðann
eins og þið þráið lífið. Þennan
vitnisburð Hamas-leiðtogans taldi
nefndin alls ekki nægja sem
sönnun um að Hamas beiti
óbreyttum borgurum fyrir sig
sem mannlegum skjöldum eins og
Ísraelsher fullyrðir að sé gert.
Upptökur Ísraelsmanna af þess-
um ástmönnum dauðans að skjóta
eldflaugum frá skólum og íbúð-
arblokkum dugðu heldur ekki til.
Getur verið að þessi æruverðuga
sendinefnd hafi verið sannfærð
fyrirfram um sekt Ísraela, t.d.
fyrir tilverknað Pallywood-
áróðursmaskínu Hamas og vegna
pólitískra skoðana sinna? Sjá Go-
ogle: Pallywood.
Kannski hljómar það ekki trú-
lega, að sæmdarfólk heimsins láti
ginna sig til að gerast kengúrur í
sýndarréttarhöldum af þessu
tagi, en það hljómaði heldur ekki
trúlega rétt fyrir hrun haustið
2008 þegar fréttir bárust af því
að íslensk stjórnvöld hefðu boðið
palestínskum hryðjuverkafor-
ingjum til dýrlegs fagnaðar og
samstöðufundar á Bessastöðum
og vísuðu stuttu seinna sendi-
mönnum Ísraels, yfirlýsts vina-
ríkis okkar, á bug og sýndu þeim
nánast fingurinn! Það hljómaði
ekki trúlega, en það
gerðist nú samt!
Eitt minnisstæð-
asta atvikið úr stríð-
inu, sem nefndin
fjallar um í skýrslu
sinni, er árás Ísr-
aelsmanna við Al-
Fakhura-skóla Sam-
einuðu þjóðanna
(UNRWA) á Gaza (í
Jabalya). Þar segj-
ast Ísraelsmenn
hafa fellt sex eða
sjö Hamas-liða og
þrjá óbreytta borgara. Palest-
ínumenn segja að um fjörutíu
manns og m.a. fjöldi barna hafi
fallið þar. Goldstone-nefndin
metur þær ásakanir trúverðugar
og byggir þær niðurstöður m.a. á
vitnisburði embættismanna Ha-
mas-stjórnarinnar. Trúverðugt?
Á Youtube.com og víðar á net-
inu úir og grúir af myndskeiðum
frá þessum atburði, sem flest
sýna Palestínumenn draga lík
fallinna fram og aftur í miklu
fáti, en aldrei sjást í myndramm-
anum fleiri en þrjú til fjögur lík í
einu. Það afar einkennilega er,
að það eru engar yfirlits- eða
heildarmyndir finnanlegar af
þessum hrikalega blóðvelli með
fjörutíu látnum og hundrað
særðum, þótt slíkar myndir hlytu
að vera til, hefði þessi atburður
gerst. Miðað við mjög almenna
farsíma- og myndavélaeign Pal-
estínumanna (sjá www.palt-
rade.org) og þann mannfjölda,
sem hlýtur að hafa verið á svæð-
inu, hafi svona mikið mannfall
orðið, þá hljóta einhverjir þeirra
að hafa náð slíkum myndum.
Hvar eru þær myndir? Skyldu
gyðinglegir gammageislar hafa
eytt þeim?
Er málið ekki bara, að þessi
atburður átti sér aldrei stað með
þeim hætti sem Palestínumenn
og fjölmiðlar lýstu, af því að sú
útgáfa er einfaldlega lygi og til-
búningur áróðursmeistara Ha-
mas-stjórnarinnar? Er ekki lang-
líklegast að atvik við
UNRWA-skólann hafi einfald-
lega orðið með þeim hætti sem
Ísraelar lýsa og að þar hafi að
mestu fallið Hamas-liðar og ást-
menn dauðans, en ekki fjörutíu
blásaklausir borgarar og börn,
eins og dómararnir frá SÞ voru
svo tilbúnir að trúa?
Ýktur lygaáróður Palest-
ínuaraba og vina þeirra hefur átt
greiðan aðgang að vestrænum
fjölmiðlum undanfarin ár. Eftir
því sem fleira frægðarfólk tekur
undir hatursraus þeirra, því
sjaldnar eru arabarnir rukkaðir
um smámuni eins og traustar
sannanir fyrir ásökunum sínum.
Upplognar ásakanir og ærumeið-
ingar hryðjuverkahyskis flokkast
nú sem fullgildar sannanir og al-
þjóðasamfélagið heimtar að grip-
ið sé til aðgerða gegn hverjum?
Hryðjuverkaliðinu? Nei, ekki
aldeilis, heldur fórnarlömbum
þess! Er þetta alþjóðaréttlæti að
hætti Hitlers eða hvað?
Sýndarréttarhöld
Sameinuðu
þjóðanna á Gaza
Eftir Hreiðar Þór
Sæmundsson
Hreiðar Þór
Sæmundsson
» Fyrir palestínsku
þjóðina er dauðinn
iðngrein, sem konur
glansa í og sömuleiðis
allir aðrir í þessu landi.
Hinir öldruðu glansa í
þessari iðngrein og
sömuleiðis vígamenn-
irnir og börnin.
Höfundur er kaupmaður.