SunnudagsMogginn - 05.12.2010, Side 41

5. desember 2010 41
það að gera rannsókn,“ segir Kristín.
Margir sjá kannski fyrir sér mann-
fræðinginn sem fer á meðal framandi
fólks og skoðar samfélagið utan frá en
það er alls ekki það sem Kristín gerði
eins og hún segir í bókinni: „Vett-
vangsrannsókn felur í sér að skilja
sjónarmið annarra, ekki bara með því
að spyrja hver sjónarmið þeirra séu
heldur einnig með líkamlegri upplifun
á ákveðnum aðstæðum og reynslu með
þátttöku í lífi annarra.“
Hún útskýrir þetta nánar í spjalli: „Í
gegnum þessa reynslu og jafnvel mis-
tök líka fáum við ákveðna innsýn í
viðfangsefni okkar.“
Kristín leggur jafnframt áherslu á að
mannfræðingar geri rannsóknir ekki
aðeins í fjarlægum löndum, heldur
einnig nær heimahögum og margir í
sínu heimalandi, eins og hún sjálf hef-
ur gert undanfarin ár.
Hún segir að aðferðafræði sé stund-
um sett upp svo snyrtilega, „næstum
því eins og uppskrift að köku“, en há-
skólakennarinn Kristín leggur á sama
tíma áherslu á mikilvægi þess að kenna
aðferðafræði en jafnframt gera sér
grein fyrir því að rannsókn felur í sér
tengsl rannsakanda við þá sem rann-
sóknin snýr að.
Langaði að lifa ólíku lífi
Var ekki erfitt að taka þá ákvörðun að
fara svona lengi burt og svona langt?
„Mig langaði alltaf til þess að prófa
að upplifa eitthvert líf sem væri ólíkt
mínu lífi hérna heima. Ég er alin upp í
Hafnarfirði, ég hef ekki reynslu af því
að alast upp í sveit sem hefði örugglega
nýst mér ágætlega. Svo hafði ég líka
áhuga á málefnum minnihlutahópa og
jaðarhópa. En ég sá það ekki alveg fyr-
ir hvað ég yrði mikið ein.“
Stund sannleikans rann kannski svo-
lítið upp á leiðinni á staðinn. „Þegar ég
var í flugvélinni á leiðinni til Nígers þá
allt í einu hugsaði ég: Hvað er ég að
gera? Hvað er ég búin að koma mér út
í? Hvernig datt mér í hug að velja mér
verkefni svona langt í burtu á svona
erfiðum stað?“
Engir Íslendingar voru í Níger þegar
Kristín dvaldi þar en hún var í ein-
hverjum samskiptum við Bandaríkja-
menn á staðnum en hún menntaði sig í
Bandaríkjunum, er með doktorspróf
frá Háskólanum í Arizona.
Hugmyndin að rannsókninni kom í
raun til á gangi í Tuscon þegar sam-
nemandi hennar benti á bók í búð-
arglugga og spurði af hverju hún skoð-
aði ekki þetta fólk. Spurningin var grín
en þetta var hefðbundin kaffiborðsbók
með glansmyndum af virðulegu og lit-
ríkt klæddu fólki, ímynd sem Kristín
hafði ekki áhuga á að ýta undir. „Þetta
var fallegt fólk í framandi athöfnum,
einmitt þessi rómantíska sýn sem sést
oft í fjölmiðlum bæði heima og erlend-
is.“
En grínið fór lengra, þetta varð upp-
hafið að því að Kristín kynnti sér Wo-
DaaBe-fólkið. Hún komst í kynni við
samnemanda frá Níger, sem gaf henni
góð ráð og eitt leiddi af öðru.
Það ýtti undir áhugann að í þessari
rannsókn gat hún sameinað mörg
’
Eitt sem maður verð-
ur að sætta sig við
þegar maður er að
gera rannsóknir er að
maður tekur ekki alltaf al-
veg réttar ákvarðanir.
Góð vinkona Kristínar gerir við matarskál á meðan lítil frænka hennar fylgist með.
Kristín er núna þriggja barna móðir í Hafn-
arfirðinum en var barnlaus þegar hún dvaldi
meðal WoDaaBe-fólksins í Níger.