Morgunblaðið - 22.03.2010, Síða 17

Minningar 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. MARS 2010
✝ Svanlaug Ein-arsdóttir fæddist
á Kaldárhöfða í
Grímsnesi 25. desem-
ber 1908. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Ási í Hveragerði 13.
mars 2010. Foreldrar
hennar voru Einar
Jónsson og Sigurlaug
Þorkelsdóttir. Systk-
ini Svanlaugar voru
tíu og eru tvö enn á
lífi, Hulda Ein-
arsdóttir og Óskar
Jónsson.
Svanlaug giftist Skúla Sigurðs-
syni frá Stokkseyri, f. 13.1. 1898, d.
24.11. 1980. Eignuðust þau átta
börn og eru sex enn á lífi en tveir
drengir létust í frumbernsku. Eftir
lifa: Sigurður Z. Skúlason, maki
Gréta Sigfúsdóttir, eiga þau þrjú
börn. Skúli S. Skúla-
son, maki Elsa Að-
alsteinsdóttir, eiga
þau fjögur börn.
Baldvin E. Skúlason,
maki Unnur Tessnow,
eignuðust þau fjögur
börn en elsti sonur
þeirra, Ingvar Svan-
ur, er fallinn frá. Gillý
S. Skúladóttir, maki
Bjarni S. Þór-
arinsson, eiga þau
fimm börn. Ölver
Skúlason, maki Katr-
ín S. Káradóttir, eiga
þau þrjú börn. Elías S. Skúlason,
maki Kittý M. Jónsdóttir, eiga þau
þrjú börn. Afkomendur Svanlaugar
og Skúla eru orðnir 105.
Útför Svanlaugar fer fram frá
Digraneskirkju í dag, 22. mars
2010, og hefst athöfnin kl. 15.
Elsku mamma mín, nú ertu loks-
ins búin að fá hvíldina sem þú þráðir
svo heitt síðustu vikurnar eftir að þú
dast og slasaðir þig og þurftir hjálp
við allt. Þú varst alltaf svo sjálfstæð
og vildir helst ekki þurfa að ónáða
fólk til að hjálpa þér, þótt allir vildu
allt fyrir þig gera.
Ég veit að pabbi hefur verið tilbú-
inn að taka á móti þér og litlu dreng-
irnir þínir líka og mamma þín og allir
aðrir sem farnir voru á undan þér.
Ég vil þakka þér allar ánægjustund-
irnar sem við áttum saman síðustu
árin og vona að þér hafi liðið vel hjá
okkur.
Ég er svo innilega þakklát fyrir
alla þá hjálp sem ég fékk frá þér. Þú
varst alltaf tilbúin að hjálpa mér og
passa börnin mín, þegar ég þurfti á
því að halda.
Ég geymi minninguna um þitt
góða skap og hvað þú varst alltaf
meðvituð um útlit þitt og vildir vera
vel til fara.
Góður guð verndi þig og veiti þér
frið, ég veit að þú verður ætíð nálæg
og vakir yfir okkur öllum. Farðu í
friði.
Þín elskandi dóttir,
Gillý.
Mig langar að minnast og kveðja
mömmu mína Svanlaugu Einars-
dóttur sem lést 13. mars sl. 101 árs
gömul. Frá því ég man fyrst eftir
mér var mamma alltaf sáttasemjar-
inn á heimilinu og þurfti oft að nýta
sér þá hæfileika til að halda öllu í lagi
og hafa hemil á okkur bræðrum og
okkar einu systur, því ekki var alltaf
dúnlogn eins og gefur að skilja þar
sem stór hópur er saman kominn.
Mamma var alltaf jákvæð og virt-
ist gædd miklu jafnaðargeði. Hún
var léttlynd og söngelsk og var ákaf-
lega gott að eiga hana að.
Hún var gestrisin og húsleg og
heimilið því í góðu standi. Alltaf vildi
hún vera vel til höfð og líta vel út.
Ég naut þeirra forréttinda að búa
hjá henni og með henni og pabba í 35
ár, því fyrstu 15 ár í búskap okkar
Kötu bjuggum við á neðri hæðinni í
Holtagerði en mamma og pabbi uppi
og voru ófáar ferðirnar upp stigann
til að spjalla eða fá pönnukökur þeg-
ar lyktin tjáði okkur að nú væri verið
að baka.
Þegar við fluttum til Grindavíkur
var Kári að klára gagnfræðaskólann
og varð hann eftir hjá afa og ömmu
til að þurfa ekki að skipta um skóla.
Við Kata erum þakklát fyrir að hann
átti skjól hjá þeim.
Nú að leiðarlokum langar mig að
þakka þér mamma fyrir að vera sú
sem þú varst og ekki vildi ég hafa þig
neitt öðruvísi. Ég þakka alla sam-
veruna og veit að þér gleymi ég ekki.
Vissa mín er sú að nú sértu komin
þangað sem þú þráðir að komast
seinustu stundir þínar hérna megin
og ég veit að nú líður þér vel. Guð
geymi þig um alla tíð.
Þinn sonur,
Ölver.
Hún amma okkar lést á hjúkrun-
arheimilinu Ási í Hveragerði 13.
mars sl. rúmlega hundrað og eins
árs gömul. Amma lætur eftir sig
stóran hóp afkomenda sem telur
nokkuð á annað hundrað. Hringt var
í okkur og við látin vita að amma
hefði kvatt þennan heim og fært sig
yfir í annað umhverfi, komin til afa
sem lést fyrir rétt þrjátíu árum.
Amma var indæl kona, hlý og um-
hyggjusöm, við Svanhildur erum
elstu barnabörn hennar, en faðir
okkar er elstur sex systkina.
Við munum hve hlýtt og notalegt
var að koma í heimsókn á Langholts-
veginn en þar bjuggu þau afi og
amma í nokkur ár. Við munum eftir
mörgum útilegunum sem farnar
voru og svo var yfirleitt farið á laug-
ardögum frá Þorlákshöfn til Reykja-
víkur til að hitta afa og ömmu. Nú er
langri ævi ömmu okkar lokið sem
var farsæl og í mikilli glaðværð, því
amma var mikil félagsvera, henni
leið hvergi betur en í stórum hópi
fólks. Við viljum þakka ömmu alla þá
hlýju og væntumþykju sem hún
sýndi okkur öllum og fjölskyldum
okkar.
Sigurður Svavar, Sigfús Gauti og
fjölskyldur þeirra sem ekki eiga
heimangengt frá Noregi senda öll-
um ættingjum sínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Skúli og Hjördís,
Svanhildur og Sævar.
Elsku amma, mikið á ég eftir að
sakna þín eins og svo margir aðrir.
Fyrir mér ert þú merkiskona, þó ég
sé ekki blóðtengd þér gæti ég svo
sannarlega verið það, þar sem við
náðum svo vel saman. Við höfum átt
margar góðar stundirnar yfir kaffi-
bolla og einum mola. Það var nauð-
synlegt að fá sér einn mola með
kaffinu. Fyrir mér er það mjög
merkilegt að hlusta á sögu þessa fólk
sem hefur lifað í 100 ár, það hafa svo
sannarlega miklar breytingar átt sér
stað frá því að amma var ung. Ein
sagan er mér og Gylfa minnisstæð,
þegar þú sagðir okkur söguna um
silungana 4 sem pabbi þinn veiddi
daginn sem þú fæddist, merkingin á
bak við það var sú að ykkur myndi
aldrei skorta mat og það var það sem
skipti máli þá.
Mér eru minnisstæðar búðarferð-
irnar okkar til margra ára. Þér þótti
alltaf svo gaman að vera fínt klædd
og hafðir ansi ákveðnar hugmyndir
hvað færi vel eða ekki. Ef eitthvað
var lagt fyrir þig í búðinni og það var
ekki eitthvað sem þú gætir hugsað
þér þá var það bara: „Nei, þetta er
ekki fyrir mig“. Þú sagðir oft: Mig
vantar nú ekki neitt, en alltaf var
farið heim með eitthvað fallegt í
poka. Oft hef ég sagt söguna af þér
þegar þú ein jólin fékkst hinn forláta
náttkjól í jólagjöf frá nokkrum
barnabörnum, þá varst þú orðin
rúmlega 80 ára. Þú sagðir við mig
hálf feimnislega hvort að það væri
ekki í lagi að skila kjólnum, þér
fannst hann svo kerlingalegur.
Þarna var þér sannarlega rétt lýst.
Þú vildir ekki vera í neinu sem þú
varst ekki sátt við, þó svo að þetta
væri nú bara náttkjóll. Eins með
hárið sem var þitt hjartans mál og
skipti það þig miklu máli að hafa það
fínt.
Þegar þú bjóst í Fannborginni þá
fórst þú oftast í hádeginu niður í
Gjábakka að fá þér að borða, arkaðir
þangað í betri fötunum. Þegar heim
var komið var skipt um og farið í
heimafötin og þá tók við útsaumur-
inn, saumaðir hvern dúkinn á fætur
öðrum, sem öllum þykir vænt um að
eiga og taka upp við hátíðleg tæki-
færi. Jákvæðnina við hvað sem þú
tókst þér fyrir hendur getum við öll
lært af þér. Hreyfing var þér mikið
mál og ef ekki var hægt að fara út að
labba, þá labbaðir þú bara fram og til
baka á svölunum í Fannborginni og
seinna á fínu veröndinni hjá Bjarna
og Gillý, það segir okkur mikið um
viljann. Þú varst ekkert smá-heppin
að fá að eyða seinustu árunum á
heimili þeirra og var það þér mikils
virði. En nokkuð lengi fannst þér að
þetta væri nú bara orðið gott og
þoldir ekki þá tilhugsun að verða
ósjálfbjarga, stolt þitt var mikið. Um
leið og ég kveð þig, bið ég guð að
blessa minningu þína og eins og þeg-
ar við kvöddumst seinast, þá segi ég:
Sjáumst seinna, elsku amma.
Aðalbjörg Baldursdóttir
(Bogga).
Amma Svanlaug var glæsileg
kona og við minnumst hennar alltaf
þannig, alveg frá því við vorum smá-
pollar og komum í jólaboðin í Holta-
gerðinu til afa og ömmu – þar var
iðulega margt um manninn á jóla-
dag, afmælisdag ömmu. Spilað var
og skrafað í öllum hornum enda stór
fjölskylda sem þau áttu, 6 börn og 22
barnabörn.
Við kynntumst ömmu síðan meira
í seinni tíð, í jólaboðum hjá pabba og
mömmu, þá hló hún hástöfum og
naut þess að vera innan um sitt fólk.
Heimsóknir okkar til hennar fyrir
jólin með jólakaffið, súkkulaðið og
góðgæti sem henni þótti gott að fá.
Gleðin yfir að fá barnabarnabörnin í
heimsókn og geta nuddað kaldar
tærnar þeirra. Ömmu var sjálfri allt-
af kalt á fótum en gríðarlega hjarta-
góð. Ánægjulegar voru líka þær
stundir sem við áttum um fjölda-
mörg áramót þegar fjölskyldan
skemmti sér við skraf og spila-
mennsku eftir góða máltíð.
Amma var alltaf kölluð „Drottn-
ingin“ og bar hún það nafn með
virktum. Hún var einstaklega já-
kvæð manneskja sem vildi lifa lífinu.
Hún bar höfuðið hátt, var teinrétt í
baki og vildi líta vel út. Hún sagði að
hreyfing væri líf og lifði samkvæmt
því. Hún var mjög félagslynd og átti
auðvelt með að eignast vini. Hún tók
mikinn þátt í öllu félagsstarfi eldri
borgara í Kópavogi, dansaði, söng og
spilaði meðal annars.
Merkilegt er að hlusta á fólk sem
hefur sögu að segja, sem búið er að
lifa í 100 ár, það eru miklar breyt-
ingar sem átt hafa sér stað frá því að
amma var ung. Saga þessa fólks er
okkur yngra fólkinu mikils virði og
ber okkur að varðveita það. Fyrir
okkur er mjög merkilegt að hafa
hlustað á þessar sögur og hvernig
fólk lifði. Við getum svo sannalega
tekið ömmu til fyrirmyndar.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins
perluglit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Með þessum orðum kveðjum við
ömmu Svanlaugu með virðingu og
þökk.
Gylfi, Anna Sigríður, Svan-
laug Inga og Örn Viðar
Skúlabörn
og fjölskyldur.
„Nú er Drottningin okkar dáin.“
Þessi setning hljómaði með saknað-
arhreim í Gjábakka á mánudaginn
15. mars er fregnin af andláti Svan-
laugar Einarsdóttur barst.
Svanlaug var hluti af félagsstarf-
inu í Gjábakka, Fannborg 8 í Kópa-
vogi um árabil. Þessi glæsilega kona
var ávallt glaðleg og klæðaburður
hennar og fáguð framkoman hafði
þau áhrif að eftir henni var tekið.
Þegar hún, vegna persónulegra
ástæðna, ákvað að flytja í Hvera-
gerði var hennar sárt saknað af
starfsfólki og gestum Gjábakka.
Vissulega kemur alltaf maður í
manns stað en „sama rósin sprettur
aldrei aftur“ var viðkvæðið þegar
nafn hennar var nefnt og að hún
væri flutt.
Við starfsmenn Gjábakka kveðj-
um Svanlaugu og minnumst hennar
með virðingu og þökk og segjum:
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Aðstandendum vottum við samúð.
Blessuð sé minning Svanlaugar Ein-
arsdóttur.
F.h. starfsmanna Gjábakka,
Sigurbjörg Björgvinsdóttir.
Svanlaug Einarsdóttir
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANLAUG ERMENREKSDÓTTIR
kennari,
Eikjuvogi 4,
Reykjavík,
lést á Skjóli þriðjudaginn 16. mars.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn
23. mars kl. 13.00.
Kristján Benediktsson,
Baldur Kristjánsson, Svafa Sigurðardóttir,
Ólöf Kristjánsdóttir, Sigurður Pétursson,
Benedikt S. Kristjánsson, Sigrún Ásdísardóttir,
Ársæll Kristjánsson, Ásdís Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín,
HULDA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Hólabraut 5,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju
þriðjudaginn 23. mars kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Haukur Sveinsson.
Allar minningar á einum stað.
ÍS
L
E
N
S
K
A
S
IA
.I
S
M
O
R
48
70
7
01
/1
0
–– Meira fyrir lesendur
Bókina má panta á forsíðu mbl.is eða á slóðinni mbl.is/minningar
Um leið og framleiðslu er lokið er bókin send í pósti.
Hægt er að kaupa minningabækur með greinum sem birst hafa frá
árinu 2000 og til dagsins í dag.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins.
Smellt á reitinn Senda inn efni á
forsíðu mbl.is og viðeigandi efn-
isliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar en
á hádegi tveimur virkum dögum
fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU,
5-15 línur. Ekki er unnt að tengja
viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og hve-
nær sá sem fjallað er um fæddist,
hvar og hvenær hann lést og loks
hvaðan og klukkan hvað útförin
fer fram. Þar mega einnig koma
fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er
til að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður, en
ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað. Ef nota á nýja mynd
skal senda hana með æviágripi í
innsendikerfinu. Hafi æviágrip
þegar verið sent er ráðlegt að
senda myndina á netfangið minn-
ing@mbl.is og láta umsjónarmenn
minningargreina vita.
Minningargreinar