Morgunblaðið - 22.03.2010, Blaðsíða 18

18 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. MARS 2010
✝ Erla Kristín Þor-valdsdóttir Eg-
ilson fæddist á Pat-
reksfirði 13. mars
1924. Hún lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði, 14. mars
2010.
Móðir Erlu var
Stefanía Erlends-
dóttir, f. 20. nóv-
ember 1896 í Graf-
arósi í Hofshreppi ,
Skagafirði, d. 18.
febrúar 1943. Faðir
Erlu var Þorvaldur
Egilson Jónsson, f. 13. júní 1897 á
Blönduósi, d. 6. febrúar 1971.
Systkini Erlu sammæðra voru:
Bolli A. Ólafsson, f. 1926, Heba A.
Ólafsson, f. 1928, d. 1991, Sjöfn A.
Ólafsson, f. 1929, d. 1989, Sif A.
Ólafsson, f. 1931, Hera A. Ólafsson,
f. 1933, Pétur A. Ólafsson, f. 1937,
þau eiga tvö börn, c) Ásgerður
Inga, f. 1979, unnusti Arnar Þór
Egilsson, þau eiga tvo syni, d) Stef-
án Einar, f. 1983, unnusta hans er
Dagný Jónsdóttir. Sonur Stefáns af
fyrra sambandi er Arnþór Har-
aldur, f. 1966. 2) Guðrún Lofthild-
ur, f. 25. janúar 1949, d. 13. ágúst
1982. Hún var gift Sverri Jónssyni,
börn þeirra: a) Erla Jóna, f. 1974,
unnusti hennar er Andri Ottó
Ragnarsson, þau eiga einn son, b)
Skarphéðinn Kristinn, f. 1981, d.
2005.
Erla lauk námi í hattasaumi frá
Iðnskólanum í Reykjavík og varð
meistari í þeirri iðngrein. Hún
starfaði síðan í Hattabúð Reykja-
víkur, Tískuvöruversluninni Eros,
Silfurbúðinni, Holtsapóteki og síð-
ast vann hún hjá Gjaldheimtunni í
Reykjavík 1971-1982. Hún tók virk-
an þátt í starfi Thorvaldsensfélags-
ins og Oddfellowreglunnar um ára-
bil og þótti afar vænt um þau félög.
Útför Erlu fer fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 22.
mars 2010, og hefst athöfnin kl. 15.
d. 1998. Bróðir Erlu
samfeðra var Svein-
björn Þorvaldsson
Egilson, f. 1928.
Eiginmaður Erlu
var Skarphéðinn
Kristinn Loftsson, f.
27. júlí 1922 að Arn-
arbæli á Fellsströnd,
Dalasýslu, d. 28. júní
2001. Hann var lög-
regluvarðstjóri í
Reykjavík. Foreldrar
Skarphéðins voru
þau Loftur Georg
Jónsson og Kristín
Ketilríður Alexandersdóttir.
Börn Erlu og Skarphéðins: 1)
Stefán, f. 1. apríl 1945, kvæntur
Ingibjörgu Ingimarsdóttur, börn
þeirra: a) Þórunn Erla, f. 1971, gift
Jóhanni Samsonarsyni, þau eiga
tvö börn, b) Kristín María, f. 1974,
gift Róberti Grétari Péturssyni,
Nú er kær tengdamóðir mín
kvödd. Hún hefur verið mín trausta
vinkona og hjálparhella í 40 ár. Erla
fæddist á Patreksfirði, en var tekin í
fóstur til föðurafa síns og ömmu,
Guðrúnar Blöndal og Jóns Egilson
þegar hún var tveggja ára gömul. Þar
naut hún hins besta atlætis. Á sumrin
var hún gjarnan fyrir vestan hjá móð-
ur sinni, Stefaníu, stjúpa sínum Að-
alsteini P. Ólafssyni og hinum mynd-
arlega og glaða hópi hálfsystkina
sinna. Minntist hún alltaf með hlýju
Patreksfjarðar og fallega heimilisins
í Valhöll.
Er Jón afi hennar lést flutti hún
með ömmu sinni til Fannýjar föður-
systur sinnar og hennar fjölskyldu.
Þau bjuggu í Vík við Langholtsveg,
sem þá var talin sveit. Þar óx hún úr
grasi. Snyrtimennska og reglufesta
einkenndi heimilið og bar Erla því
vitni alla tíð.
Þann 10. júní 1944 giftist hún
Skarphéðni Kristni Loftssyni, lög-
reglumanni, síðar varðstjóra. Í Vík
fæddust börnin þeirra tvö, Stefán og
Guðrún, en þar bjuggu þau í 14 ár,
eða þar til þau byggðu eigið húsnæði.
Á brattann var að sækja við að koma
eigin þaki yfir fjölskylduna og vann
Erla oft utan heimilis og Skarphéð-
inn starfaði mörg sumur í fríum sín-
um á síldarárunum sem lögreglu-
maður á Raufarhöfn.
Heimili þeirra var ætíð miðstöð
fjölskyldunnar og náinna vina. Í við-
urgjörningi mátti aldrei neitt skorta.
Erla var húsmóðir af guðs náð. Hún
virtist alltaf hafa lítið fyrir hlutunum.
Hún hafði yndi af að taka á móti gest-
um og var alltaf gleði í kringum hana.
Í eitt ár bjuggum við Stefán hjá þeim
með elstu dótturina og var það okkur
ómetanleg hjálp.
Árið 1982 urðu þau fyrir þeirri
sáru raun að missa Guðrúnu dóttur
sína frá eiginmanni og tveimur ung-
um börnum, átta ára og átta mánaða.
Eftir það tóku þau mikinn þátt í
umönnun og uppeldi þeirra. Einnig
hýstu og önnuðust þau börn okkar
Stefáns meðan þau voru í framhalds-
skólum, þar eð við höfum lengst af
búið úti á landi. Erla fylgdist af kost-
gæfni með námi þeirra og þroska og
gladdist mjög er vel gekk. Veganesti
það er amma þeirra gaf þeim verður
þeim ómetanlegt allt lífið.
Höggið var þungt er dóttursonur-
inn, Skarphéðinn, fórst í bílslysi árið
2005. Þá sýndi Erla mikinn styrk,
sem hjálpaði fjölskyldunni mjög. Er
ég lít til baka sé ég Erlu á fallega
heimilinu sínu með bros á vör, fallega
klædda takandi á móti fjölskyldu og
vinum. Ég sé hana líka fara uppá-
klædda á fundi hjá Thorvaldsens-
félaginu eða Oddfellowreglunni. Ég
sé hana akandi um bæinn að snúast
með barnabörnin.
Heilsu hennar hrakaði mjög síð-
asta árið, en fram á síðasta dag fylgd-
ist hún með öllu er fjölskyldan tók sér
fyrir hendur.
Ég kveð tengdamóður mína með
djúpum söknuði og þakklæti.
Ingibjörg Ingimarsdóttir.
Í dag kveð ég Erlu ömmu og allar
minningarnar streyma fram. Amma
var mikil fjölskyldukona og fjölskyld-
an var henni mjög mikils virði. Þegar
ég var lítil vorum við mamma nánast
daglega hjá henni en þær mæðgur
voru mjög samrýndar. Þegar
mamma dó þá keypti pabbi neðri
hæðina í Barðavogi 30, en Erla amma
og Kiddi afi bjuggu á efri hæðinni.
Amma var ótrúlega sterk kona og
hélt öllu gangandi á þessum erfiða
tíma hjá fjölskyldunni. Hún ákvað að
hætta að vinna og aðstoða pabba með
okkur Skarphéðin litla bróður. Við
systkinin ólumst því upp hjá pabba,
ömmu og afa.
Það var oft glatt á hjalla í Barða-
voginum, amma var mjög félagslynd
og var þannig gerð að fólk gat alltaf
leitað til hennar og talað við hana.
Amma hafði gaman af að taka á
móti gestum og var myndarleg í mat-
argerð. Þær voru ófáar stundirnar
sem ég var hjá ömmu í eldhúsinu og
fylgdist með henni galdra fram alls
kyns kræsingar.
Amma var mikið jólabarn og
skreytti heimilið svo fallega hver jól,
ein minning er mér mjög kær, þá sát-
um við systkinin inni í stofu og ég var
að lesa jólasögur fyrir litla bróður,
amma var að baka inni í eldhúsi, allt
var svo jólalegt og friðsælt og við
systkinin vorum svo örugg í faðmi
ömmu og afa. Á jólunum kemur þessi
minning alltaf upp í hugann.
Það var mikið fjör í Barðavoginum
þegar Stefán frændi og Inga komu
frá Patreksfirði á páskunum með
börnin sín. Við Skarphéðinn hlökk-
uðum mikið til að fá þau í heimsókn
og töldum niður dagana fram að
páskum. Á páskadagsmorgun var
amma búin að leggja á borðstofu-
borðið og skreyta það með fallegu
páskaskrauti og svo setti hún páska-
egg við hvern disk. Ömmu og afa
fannst svo gaman þegar öll fjölskyld-
an var samankomin. Þegar ég var í
fæðingarorlofi vorum við sonur minn
nánast daglega hjá ömmu, amma var
fljót að fá vagn lánaðan sem sá stutti
svaf í hjá henni og við áttum margar
góðar stundir saman á þessum tíma.
Það er ótrúlegt að hugsa til þess að
það eru aðeins sex ár síðan þetta var.
Amma var mér sem móðir og hún
var einnig mín besta vinkona sem ég
gat alltaf leitað til. Ég er þakklát fyr-
ir að hafa átt hana að og fyrir allar
góðu stundirnar okkar saman.
Hér á eftir er ljóð eftir Guðrúnu
Jóhannsdóttur úr bókinni Tilfinning-
ar sem amma hélt mikið upp á:
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
Erla Jóna Sverrisdóttir.
Í dag kveð ég elskulega ömmu
mína. Það er svo margs að minnast
og hafa undanfarna daga farið um
hugann margar sælar minningar.
Amma mín var stórbrotin mann-
eskja. Hún var okkur barnabörnun-
um miklu meira en bara amma. Hún
var vinkona okkar allra. Við héldum
reglulega ömmukvöld síðustu ár
meðan heilsa hennar leyfði þar sem
mikið var spjallað og hlegið. Hún var
svo ung í anda og fylgdist með öllu í
kring um sig. Amma var alltaf með á
hreinu hvað til stóð hjá okkur barna-
börnum hennar. Amma og Sigga vin-
kona hennar til áttatíu ára voru alltaf
til í að vera með. Minnist ég gaml-
árskvöldsins 2004 þar sem ég og unn-
usti minn vorum hjá ömmu í Árskóg-
unum ásamt Siggu. Eftir miðnætti
spurðum við vinkonurnar hvort þær
vildu koma með okkur á rúntinn til að
skoða jólaljósin og virða fyrir okkur
flugeldana. Það stóð ekki á þeim og
skiluðum við þeim ekki heim fyrr en
rétt fyrir þrjú um nóttina, eftir að
hafa rúntað um alla höfuðborgina.
Við unga parið og tvær áttræðar kon-
ur. Talaði amma oft um þetta kvöld
við mig, sagði að þetta hefði meðal
annars verið eftirminnilegt að því
leyti að mannlífið væri svo breytt.
Eftir að hafa lifað í 86 ár hlýtur
margt að hafa breyst, en amma var
svo nýjungagjörn. Hún varð sem
dæmi að eiga nýjustu gerð af gsm-
síma, vera í nýjustu tísku og eiga
flotta fylgihluti. Amma var alltaf svo
fín í tauinu og hafi mikið gaman af því
að skoða tískuna. Þannig náði hún að
fylgjast vel með og eiga mikla sam-
leið með okkur yngra fólkinu. Þegar
ég gekk með fyrsta barnið mitt var
amma sú fyrsta sem fékk að vita af
komandi erfingja. Hún fékk svo heið-
urinn af því að láta aðra fjölskyldu-
meðlimi vita. Henni þótti það síður en
svo leiðinlegt og var hún ekki lengi að
hringja í alla sem henni þótti þurfa að
fá að vita að von væri á litlu hjarta-
gulli. Það er mér mikils virði að
amma fékk að kynnast sonum mín-
um, þó svo að sá yngri hafi aðeins
heimsótt hana á sjúkrabeðinn. Þar
gaf hún honum koss á ennið þegar ég
lagði hann á rúmið hjá henni og bað
Guð um að geyma litla englakroppinn
sinn, en það kallaði hún nýjustu fjöl-
skyldumeðlimina gjarnan. Þetta var
svo henni líkt.
Hún bar mikið traust til hins al-
máttuga. Nú er hún farin í hvíldina
og mun þar hitta þá sem horfnir eru á
braut og voru henni svo kærir. Afi
mun taka vel á móti henni með hlýju
og stóru faðmlagi, þar eru líka Guð-
rún dóttir hennar og Skarphéðinn
barnabarn hennar sem hún saknaði
og syrgði í hljóði. Nú eru þau öll sam-
einuð á ný. Við hin sem eftir erum
munum sakna elskulegu ömmu okkar
og minnast hennar ávallt með hlýju.
Langar mig að enda þetta á nokkrum
orðum úr bók sem amma gaf mér
sem heitir Tilfinningar eftir Guðrúnu
Jóhannsdóttur frá Brautarholti:
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð
lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
Ásgerður Inga.
Hún amma mín var engum lík, hún
var einstök. Það er skrýtið að hugsa
sér lífið án hennar Erlu ömmu minn-
ar sem ég hef verið þeirrar gæfu að-
njótandi að hafa átt að í næstum 39
ár. Amma var ekki aðeins amma mín
heldur einnig besti vinur minn og
okkar barnabarnanna og gátum við
leitað til hennar með allt milli himins
og jarðar. Hún hafði alltaf brennandi
áhuga á því sem við vorum að gera og
fylgdist ávallt vel með þeim straum-
um og stefnum sem voru í gangi
hverju sinni. Heimili ömmu og afa í
Barðavoginum var okkar aðalsam-
komustaður og athvarf, þar átti mað-
ur öruggt skjól. Amma og afi tóku
okkur alltaf opnum örmum og vissu
ekkert skemmtilegra en að hafa sem
flesta í kringum sig enda var ávallt líf
og fjör í Barðvoginum. Eftir að afi dó
héldum við frændsystkinin „ömmu-
kvöld“ en þá hittumst við öll heima
hjá ömmu. Þessi kvöld eru ógleym-
anleg í minningunni því aldrei hefur
maður hlegið eins mikið og á þessum
kvöldum. Amma átti stóran þátt í
þessum gleðistundum vegna þess að
hún var mikill húmoristi og hafði ein-
stakan húmor fyrir sjálfri sér og hló
yfirleitt manna mest. Alltaf var hún
tilbúin til að fara með okkur í leikhús,
í bæinn, út að borða eða hvert sem við
vorum að fara, hún var opin fyrir öllu.
Amma var líka einstaklega sterk og
raunsæ kona sem stóð ávallt sterk,
sama hvað bjátaði á, það sá maður
þegar stór áföll urðu í fjölskyldunni.
Ég kveð hana ömmu mína með
miklum söknuði en jafnframt þakk-
læti fyrir að hafa alltaf verið til staðar
fyrir mig, fyrir að vera mér einstök
fyrirmynd og besti vinur sem hægt er
að hugsa sér. Minningarnar eru ótal
margar og geymi ég þær með mér
um ókomin ár.
Þórunn Erla.
Það blandast saman mikill söknuð-
ur og þakklæti þegar ég hugsa til
elsku ömmu minnar. Heimili ömmu
og afa í Barðavogi var alla tíð griða-
staður okkar systkinanna. Það var
ómetanlegt fyrir okkur að fá að búa
hjá þeim á menntaskólaárunum og
ekki spillti fyrir að frændsystkini
okkar bjuggu í sama húsi. Amma og
afi hljóta að hafa verið gædd mikilli
þolinmæði, því oft gekk mikið á þegar
allur hópurinn var saman kominn.
Amma var ein myndarlegasta hús-
móðir sem ég hef kynnst. Það var
alltaf allt svo fínt og strokið hjá henni
og alltaf nóg til af heimabökuðu
bakkelsi, en samt virtist sem hún
hefði ekkert fyrir því. Það lék líka allt
í höndunum á henni, þannig gat hún
hrist fram úr erminni glæsileg veislu-
borð úr litlum efniviði. Hún var líka
mikil listakona og liggja eftir hana
óteljandi fallegir hlutir. Amma var
líka mjög dugleg að föndra með okk-
ur þegar við vorum lítil og voru það
algjörar sælustundir, því hún var svo
hugmyndarík og endalaust þolinmóð
við okkur.
Það sem einkenndi ömmu helst var
hversu félagslynd hún var og vildi
hún fyrir alla muni ekki missa af
neinu skemmtilegu. Hún var alltaf
búin að gera plön langt fram í tímann
og ef einhvers staðar á dagatalinu
virtist vera laus stund þá var hún
ekki lengi að finna sér eitthvað
skemmtilegt til að fylla þar upp í.
Amma var alltaf svo hress og
skemmtileg og aldrei nein lognmolla í
kringum hana. Amma hafði nefnilega
mikinn húmor og sérstaklega húmor
fyrir sjálfri sér.
Við barnabörnin sóttum mikið til
ömmu, enda skipaði hún stóran sess í
lífi okkar allra. Hún fylgdist líka vel
með öllu sem var að gerast í lífi okkar
og alveg fram á síðasta dag vissi hún
Erla Egilson HINSTA KVEÐJA
Þegar komstu þá var hlýtt,
þau voru okkar kynni,
allt var göfugt, gott og blítt
er gafst í návist þinni,
ef að jarðlífs mæddu mein
mest var kærleiksdáðin,
skorinorð og hjartahrein
hollust gafstu ráðin.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Guð blessi minningu þína.
Sverrir Jónsson,
Rannveig Sigurgeirsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins.
Smellt á reitinn Senda inn efni á for-
síðu mbl.is og viðeigandi efnisliður
valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi
tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að
senda lengri grein. Lengri greinar
eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt
er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Minningargreinar
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Vatnsnesi
Sólheimum 20 Reykjavík
lést á líknardeild Landakots laugardaginn 20. mars.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 26. mars kl. 13.00
Jóhann Hjartarson,
Bjarnfríður Jóhannsdóttir, Örn Bárður Jónsson,
Jóhann Jóhannsson, Jóna Lúðvíksdóttir,
Málfríður Jóhannsdóttir, Ragnar Snær Karlsson,
Hjörtur Magni Jóhannsson, Ebba Margrét Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Systir mín
JAKOBÍNA HALL IAGUESSA
Knoxville
Tennesee
Lést laugardaginn 6. mars sl.
Kristján K. Hall.