Skólablaðið - 01.10.1962, Blaðsíða 7

Il^il L
OPUR sá er nú dvelur innan veggja hins aldna skólahúss við Lækjargötu
er að vísu ekki m^ög stór en samt sem áður ber hann sterkt svipmót með
Æm hinu nýja andliti tiðarandans. Hugsanaleti og andvaraleysi um brýnustu
>V *JL úrlausnarefni þjóðarinnar eru áberandi einkenni. Slíkt er andrúmsloí; '
— * orðið, að hver sá er þorir að hefja sig upp yfir sauðsvartasta dægurþr s-
ið er úthrópaður af félögum sínum, uppnefndur og glottandi lágkúrusálirnar
hrópa snobbari, snobbari. Því miður er þó alltof mikið til ai raunveru-
legum snobburum og eru þeir að því leyti hættulegri fyrrnefndum smásálum, að
þeir villa á sér heimildir, birtast í líki þjóðhollra listvina, belgja sig út um efni,
sem þeir hvorki skilja né hafa sannan áhuga á, eru raunverulega útblasnir pokar
fullir af lofti og rembingi. Þessi mannkerti gera ekkert gagn heldur ógagn, eru
dæmdir til þess að verða "listelskandi" smáborgarar , sem halda að sé nóg að e:;
Kíljan í skrautbandi og K^arval á vegg til þess að vera þjóðhollir Tslendingar og
listelskandi persónur. Nu gætu menn sagt: " Það er einkenni æskumanna a ve*
ofstækisfullir í hugsun og hafa hátt um þær skoðanir, sem eigi eru fullmótaðar
vegna ónógrar iífsreynslu og þroska. " Sé aðeins þetta ásteytingarsteinninn er allt
í lagi. En slfkt er ekki, því það er skoðanaleysið og hugsanaslenið sem er vanda-
t