Skólablaðið - 01.10.1962, Blaðsíða 11

- 7 -
skrokk heldur og kraftaskap, sem er
hverjum manni bragðmikið vegarnesti.
Slíkur er máttur íþrótta og annarar
dýrlegrar áreynslu.
Eigi má láta hjá líða að minnast
hlaupa meirra, er hlaupin hafa verið hér
á landi að fornu og nýju. Hefur oftast
verið hlaupið fram á við með misjöfnum
árangri að vonum, En þar eð hlaup eru
í rauninni nauðsynlegur hluti daglegs
lífernis, skyldu allir æfa þau mikillega
líkamlegu atgervi sinu til bóta, sem hér
er dæmi um : "Þeir Kolbeinn og Sturla
höfðu það að skemmtan að renna skeið
að kastalavegginum og vita hver lengst
gæti runnið 1 vegginn. En er Sturla
rann í vegginn, gengu í sundur sinarnar
aftan í fætinum og mátti hann nær ekki
stíga í fótinn. Hann lá fyrst eftir. . . .
Snarpir sprettir gjöra mönnum ein-
læglega gott og styrkja ætíð kálfa, læri
og öndunarfæri. Þá er ónefndur hinn
mikli hraði, en af honum hlýzt tíma-
sparnaður, svo segja má að sérhvert
skeið sé hið drjúgasta sparimerki f æv-
innar sparimerkjabók.
Framar var lftillega minnzt á skap-
festu og þann göfugleik, sem er í för
með henni. Eitt hið allra yndislegasta
atriði íþrótta er einmitt hinn fagri andi,
sem yfir beím drettnar, fyllir hjörtu
íþróttamaiuia og
er þeim jafnan
leiðarljós í
blíðu og stríðu.
Hinn unaðsfagri
keppnisandi,
sem býr í huga
íþróttamanns-
íns og fylgir
honum í keppni
með björtum
vonum og bif-
andi brjosti,
heillar oss og
vér verðum
aðnjótandi sælu
O'C'
tilfinningar, sein engin oro fá lýst.
Fer vel á því að enda þessa
íþróttasfðu með gamalli og góðri sögu
um keppnisskap: "Þá voru þeir Þórður
í móti Skalla-Grími f leiknum, og mædd-
ist hann fyrir þeim og gekk þeim létt-
ara. En um kveldið eftir sólarfall, þá
tók þeim Agli verr aö ganga. Gerðist
Grímur þá svo sterkur, að hann greip
Þórð upp og keyrði niður svo hart,að hann
lamdist allur,og fékk hann þegar bana.
GlR&i^k ÍKALLa-G-RlMR þfc wh ÍTíRKR,AT '
(HANftl QRÍÍP þöRO UPP ocr K.t'ÍROl NlöR , ivK
■ HöAT'; At) HANSt LAMDJ^K ALLR.OK FíKK NfrAR.